Breaking News

Άωροι θάνατοι θρασύδειλης δολοφονίας…



---------------------------------------
Από τον Άγγελο Πετρουλάκη
---------------------------------------
ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

…και ξαφνικά τα θύματα των εγκληματιών
δεν ήταν απλά άμαχοι, ήταν παιδιά.
Εν ονόματι ενός θεού,
εν ονόματι ενός άλλου πολιτισμού.

Πιθανότατα, κάποια απ’ τα θύματα, να μην είχαν προλάβει να διδαχτούν πως πέρα απ’ το Μάντσεστερ υπήρχε ένας άλλος, τεράστιος, κόσμος με ανθρώπους που δεν πίστευαν στον ίδιο με τον δικό τους θεό. Κάποια από τα οχτάχρονα ή εννιάχρονα θύματα να μην ήξεραν πως εκτός από τον δικό τους τρόπο ζωής, υπήρχαν και άλλοι, στους οποίους οι μαμάδες τους δεν θα μπορούσαν να φορέσουν μπικίνι, ούτε οι μπαμπάδες τους να πλύνουν πιάτα, ούτε οι γιαγιάδες τους να οδηγούν αυτοκίνητο. Αν ζούσαν, θα τα μάθαιναν κάποια χρόνια αργότερα.
Οκτάχρονα και εννιάχρονα θύματα;
Πού να ψάξει κανείς για να βρει τις κατάλληλες λέξεις για να εκφράσει τον αποτροπιασμό του; Σε ποιο λεξικό;
Αλλά μήπως για τα οκτάχρονα που βρίσκουν μαζικό θάνατο στη Συρία ή που έχουν βρει θάνατο στις διάφορες επιθέσεις τού Πολέμου του Κόλπου και των άλλων επεμβάσεων της «Δύσης», παλιότερα, βρίσκονται λέξεις ικανές να εκφράσουν την κτηνωδία;

Μάιος 2017…
Η δολοφονική επίθεση στο Μάντσεστερ δεν μπορεί να θεωρηθεί επίθεση κατά του Δυτικού Πολιτισμού, κατά των αλλοθρήσκων, κατά της αποικιοκρατίας των Βρετανών. Ήταν επίθεση κατά της ίδιας της έννοιας του ανθρώπου.
«Σε σκοτώνω μόνο και μόνο γιατί δεν είσαι όμοιός μου». Μόνο αυτό μπορεί να ισχύει ως κίνητρο.
«Μπορεί εσύ να ψηφίζεις νόμους για την προστασία τού ‘‘Άλλου’’, εγώ όμως, αν και ο ίδιος ‘‘Άλλος’’, δεν σου αναγνωρίζω το δικαίωμα να υπάρχεις».
Η διαστροφή μιας θρησκείας στα μέτρα ενός πολιτισμού; Ή η διαστροφή ενός πολιτισμού στα μέτρα μιας στρεβλωμένης θρησκείας; Όποια και να είναι η απάντηση, οι νεκροί δεν επιστρέφουν. Τα παιδιά εκείνα δεν θα πάνε ξανά στο σχολείο, δεν θα μπουν στην ενηλικίωση. Άωροι θάνατοι θρασύδειλης δολοφονίας…
Η Ευρώπη γνώρισε πολλούς πολιτικούς φιλοσόφους που ευλόγησαν την τρομοκρατία. Ούτως ή άλλως, η Ευρώπη πάντα ήταν ένα τεράστιο και ανεξέλεγκτο περιβόλι για την καλλιέργεια και των πιο διεστραμμένων ιδεών. Σαρτρ, Ντεριντά, Φουκώ, Μαρκούζε και άλλοι πολλοί. Κανείς τους όμως δεν θα επιχειρούσε να δικαιολογήσει μια όμοια πράξη βίας, ή μια πράξη βίας στο μετρό, ή σ’ ένα μπαρ, σ’ έναν τόπο συγκέντρωσης πολιτών. Και τούτο γιατί η βία αυτή δεν στρέφεται κατά της εξουσίας, κατά των ηγεμόνων. Θύματά της είναι πολίτες που ελάχιστα συμμετέχουν στα πολιτικά δρώμενα ή και καθόλου.

Αυτές οι πράξεις είναι αχαρακτήριστη τρομοκρατία, ειδεχθής, και ως προς τη σύλληψη και ως προς την εκτέλεση, κούφια από ιδεολογίες, νοσηρή, έγκλημα χωρίς ταυτότητα, με μοναδικά χαρακτηριστικά τη δειλία και την παραφροσύνη. Χωρίς να εξυπηρετεί κανέναν επαναστατικό σκοπό.
Από τη στοχευμένη (;) τρομοκρατία τής Αλ Κάιντα στην αψυχολόγητη τρομοκρατία τού Ισλαμικού Κράτους, ο δρόμος έχει στρωθεί με αναρίθμητα πτώματα. Οι κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών χωρών εξαντλούνται σε συναγερμούς και αστυνομικά προληπτικά μέτρα, τα οποία μπορούν οποιαδήποτε στιγμή ν’ αποδειχθούν ανώφελα. Αν οι παρανοϊκοί τρομοκράτες θελήσουν να σκορπίσουν θάνατο, θα το κάνουν. Αν όχι σε μετρό ή σε μια συναυλία∙ χώρους φυλασσόμενους, σ’ ένα σούπερ μάρκετ, σε μια εκκλησία, σ’ ένα νηπιαγωγείο.
Είναι αδύνατο για τις υπηρεσίες ασφαλείας ενός κράτους να προστατεύσει τόσους «στόχους», όσες και οι κοινωνικές δραστηριότητες. Ήταν το Παρίσι, η Νίκαια, η Κωνσταντινούπολη, το Βερολίνο και τώρα το Μάντσεστερ. Αύριο μπορεί να είναι η Χάγη, η Αμβέρσα, το Πέζαρο, η Φλώρινα. Αφού κάθε τι στην Ευρώπη μπορεί να είναι στόχος, ο κίνδυνος είναι παντού. Ακόμα και σε μια παραλία, όπου οι Ευρωπαίες δεν διστάζουν να βγάλουν το στήθος τους γυμνό, ακόμα και σ’ ένα ξενοδοχείο που καταφεύγουν παράνομα ζευγάρια. Άλλωστε για τους Ισλαμιστές είναι θανάσιμο αμάρτημα το γυμνό γυναικείο στήθος ή το ελεύθερο σεξ.
Ίσως εκείνο που είναι δυνατόν για τις κυβερνήσεις είναι ο έλεγχος των εξοπλισμών τού Ισλαμικού Κράτους. Κάποιοι τού πουλούν όπλα. Κάποιοι κατασκευάζουν αυτά τα όπλα. Κάποιοι δίνουν στέγη στους «μάρτυρές» του. Κάποιοι χορηγούν διαβατήρια. Κάποιους δρόμους ακολουθούν για να φτάσουν από τα κέντρα εκπαίδευσης στην Ευρώπη.
Ας καταλάβουν, κάποιοι, πως το Ισλαμικό Κράτος επιτίθεται, πως έχει κηρύξει πόλεμο και ας αμυνθούν σοβαρά. Όχι με απλές περιπολίες αστυνομικών.
Ίσως, βέβαια, όλα αυτά να συμβαίνουν. Ίσως ήδη ν’ αποφέρουν καρπούς που εμείς δεν ξέρουμε. Αλλά και που ξέρουμε πως προχθές κάποια παιδάκια πέθαναν σε μια τρομοκρατική ενέργεια, δεν είναι και λίγο…

Δεν υπάρχουν σχόλια