Οι βόθροι που ξεχείλισαν…

Μονολογώντας

--------------------------------

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

--------------------------------

Το διαδίκτυο και ειδικότερα οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης είναι εν τέλει πολύ χρήσιμες. Μπορεί κάποιες/οι να τις χρησιμοποιούν για την αναψυχή τους ή και την αναψυχή των φίλων τους, αλλά δεν είναι λίγες/οι εκείνες/οι που τις χρησιμοποιούν για καθρέφτη. Αφήνουν να καθρεφτιστούν σ’ αυτές τα συναισθήματά τους και κατ’ επέκταση η ψυχή τους. Διαβάζοντας αυτά που αναρτούν αντιλαμβάνεται κανείς πολλά.

Κάνω τις σκέψεις αυτές, μετά από κάποιες περιηγήσεις μου σε αναρτήσεις των ημερών. Δεν μ’ αφήνουν αδιάφορο αυτές που δηλώνουν την ικανοποίηση και τη χαρά κάποιων για την απόπειρα κατά του πρώην πρωθυπουργού. 

Οι αναρτήσεις αυτές βεβαίως δεν αναφέρουν ότι ο συγκεκριμένος τραπεζίτης, ως πρωθυπουργός έσωσε σε μια δύσκολη στιγμή τη χώρα, με πολύ λιγότερο κόστος από προσπάθειες και συμφωνίες που υπέγραψαν οι μετά απ’ αυτόν, ιδιαίτερα η σημερινή πολιτική ηγεσία.

Βέβαια, στο πρόσωπο του κ. Παπαδήμου, βλέπουν οποιονδήποτε εκτός απ’ αυτόν που λατρεύει η ιδεοληψία τους. Έχε καλώς. Απ’ αυτό, όμως, μέχρι τη χαρά που εκφράζουν για την επίθεση ή τη λύπη τους που η απόπειρα δεν είχε θανατηφόρο αποτέλεσμα, υπάρχει μεγάλη διαφορά. Και αυτή η διαφορά είναι η ποιότητα της ψυχής των ανθρώπων αυτών, που καθρεφτίζεται στις αναρτήσεις τους. Αν μπορεί να έχει κάποια ποιότητα ο βόθρος…

Και έπεται συνέχεια...

Δευτέρα πρωί στις ειδήσεις της ημέρας κυριαρχεί ο θάνατος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ο χορός θεριεύει. Ούτως ή άλλως τον υπέργηρο τέως πρωθυπουργό τον συνοδεύουν πολλά «περί γκαντεμιάς». Όμως, πέρα από το μαύρο και άχαρο χιούμορ, που δεν είναι χιούμορ, γιατί το χιούμορ προϋποθέτει και ευγένεια, αρχίζει η παρέλαση της λάσπης και της εμπάθειας. 

Η Siemens εμφανίζεται σε δεκάδες αναρτήσεις. Παρατηρώ ότι εκείνοι που ρίχνουν λάσπη είναι σχεδόν οι ίδιοι που είχαν ευχηθεί να είχε θανατηφόρο αποτέλεσμα η απόπειρα κατά του Παπαδήμου.

Κάποιοι μιλούν και για την Αποστασία. Μέχρι εκεί. Είμαι βέβαιος πως κανείς απ’ αυτούς δεν έχει ζήσει, έστω και ως μικρό παιδί τα Ιουλιανά. Είμαι βέβαιος πως δεν έχει παρακολουθήσει ούτε μια συνέντευξη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για την κρίσιμη εκείνη περίοδο. Δεν άκουσε τον πρώην πρωθυπουργό, να παραδέχεται εκ των υστέρων, πως η ενέργεια εκείνη αποδείχθηκε λανθασμένη, αλλά ούτε διάβασε κανέναν ιστορικό πολιτικό αναλυτή, για να πληροφορηθεί πως τουλάχιστον τα κίνητρα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ήταν η παραμονή τού Γεωργίου Παπανδρέου στην κυβέρνηση, γιατί διαφορετικά άφηνε ελεύθερο το πεδίο στον τέως βασιλιά να περάσει τις θέσεις του και τη θέλησή του, γεγονός που συνέβη τελικά, και που προκάλεσε μια σειρά παρενεργειών οι οποίες οδήγησαν και στην δικτατορία τού 1967. Το πιθανότερο είναι, να έχει διαβάσει Βασίλη Ραφαηλίδη, που γράφει την πολιτική ιστορία με ιδιαίτερη μεροληψία. 

Αλλά το κυριότερο, που δεν γνωρίζουν οι εμπαθείς ιδεοληπτικοί είναι και το σημαντικότερο, που αποκαλύπτει την ευρύτητα πνεύματος του πρώην πρωθυπουργού. Σ’ αυτόν και στον Μιλτιάδη Πορφυρογένη του ΕΑΜ χρωστά η Κρήτη στο ότι δεν αναπτύχθηκε κι εκεί ο Εμφύλιος επί γερμανικής Κατοχής. 25 χρονών τότε ο Μητσοτάκης και είχε τη φρόνηση να καλέσει τον Πορφυρογένη στο Θέρισσο, να διαπραγματευτούν και να υπογράψουν, στις 7 Νοεμβρίου 1943, συμφωνία μεταξύ των αντιστασιακών οργανώσεων ΕΟΚ (Εθνική Οργάνωσις Κρήτης) και ΕΑΜ. Στην Κρήτη δεν θα τρέξει αδελφικό αίμα και αυτό οφείλεται στη διαλλακτικότητα του εκλιπόντα και του Πορφυρογένη. Καλό είναι κάποιοι ν’ αφήνουν την εμπάθειά τους στο πλάι και ν’ ανοίγουν κάποιο βιβλίο ιστορίας, ακόμα και αν είναι θαυμαστές τής «Αυριανής» και του Κουρή.

Ο Κ. Μητσοτάκης κατά την αποφυλάκισή του από τις φυλακές της Αγιάς, 25-3-1944.

 Κι εδώ αναγκάζομαι να θυμηθώ κάτι δυσάρεστο, για την κίτρινη δημοσιογραφία αυτή τη φορά. Τον Κουρή και τις δυσφημήσεις τής «Αυριανής» δεν τον ξεσκέπασε κάποιος του περιβάλλοντος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, αλλά ένας από τους μαχητικότερους αριστερούς δημοσιογράφους: Ο Κώστας Βαξεβάνης.

Επίσης θα θυμηθώ με ιδιαίτερη λύπη την εποχή της πρωθυπουργίας του που προσπαθούσε να πείσει τους Έλληνες πως ο δανεισμός θα οδηγήσει σε εθνική ήττα. Δεν εισακούσθηκε τότε. Όλοι, με πρώτους τους συνδικαλιστές, θέλησαν να τον κατασπαράξουν. Η Ελλάδα σήμερα εισπράττει την αφροσύνη τους.

------------------------------------------------------

Δημοσιεύθηκε στην έντυπη Larissa net την Παρασκευή, 2-6-2017.