Breaking News

Και ο Χάιντεγκερ στήριξε τον Ναζισμό… Όπως και ο Σάρτρ τον Σταλινισμό…


Από τον Άγγελο Πετρουλάκη
--------------------------------------

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ


Δεν είναι καινοφανές, προσωπικότητες που μπορεί και να ξεχωρίζουν για τις νοητικές τους ικανότητες, να στηρίζουν «ιδιότροπες» πολιτικές θέσεις, που οδηγούν σε πολιτικά συστήματα ιδιαίτερα ασφυκτικά για την ελευθερία τού ατόμου και το δικαίωμά του στην επιλογή τής στάσης ζωής που συνάδει με την προσωπικότητά του.
Η μελέτη τής ευρωπαϊκής ιστορίας, ιδιαίτερα στον χώρο τής φιλοσοφίας, της κοινωνιολογίας και της πολιτικής, έχει να παρουσιάσει σημαντικά δείγματα.
Ο Μάρτιν Χάιντεγκερ, από τους σημαντικότερους Γερμανούς φιλοσόφους τού 20ου αιώνα, ήταν αυτός που ευλόγησε τον Ναζισμό τού Χίτλερ.
Ο Ζαν – Πολ Σαρτρ, επίσης από τους σημαντικότερους Γάλλους φιλοσόφους,  που στην τελευταία φράση τής αυτοβιογραφίας του, δήλωσε πως ήταν «Ένας  ακέραιος άνθρωπος, καμωμένος απ’ όλους τους ανθρώπους, που αξίζει όσο όλοι και που είναι ίσος με τον οποιονδήποτε», ευλόγησε τον Μαρξισμό – Σταλινισμό, αρνούμενος, το 1952, την ύπαρξη των γκουλάγκ, ενώ το 1954, ύστερα από ένα ταξίδι του στη Σοβιετική Ένωση, δήλωνε σε συνέντευξή του «πως στην ΕΣΣΔ υπάρχει πλήρης ελευθερία άσκησης κριτικής».
Οι σκέψεις αυτές μού γεννήθηκαν μετά την πρόσφατη ψηφοφορία τού Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την καταδίκη τού καθεστώτος τού Μαδούρο στη Βενεζουέλα. Ο Καθηγητής Κώστας Χρυσόγονος απείχε, ενώ ο Δημήτρης Παπαδημούλης και ο Στέλιος Κούλογλου, ουσιαστικά στήριξαν με την ψήφο τους το καθεστώς Μαδούρο. Αδυνατώ να πιστέψω πως και οι τρεις εγκρίνουν τις πρακτικές Μαδούρο. Αδυνατώ να πιστέψω πως θεωρούν την κυβέρνησή του δημοκρατική. Εκείνο που πιστεύω είναι πως έθεσαν την κομματική τους βόλεψη πάνω από εκείνα για τα οποία θέλουν να μας πείσουν ότι αγωνίστηκαν και αγωνίζονται. 

Είναι άλλο να πολεμάς το σάπιο παρελθόν τών κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ζητώντας δικαιοσύνη και αναγέννηση για τη χώρα σου, και άλλο να στηρίζεις ένα καθεστώς που καταδικάζει όλη η Ευρώπη. Το μέλλον θ’ αποτελέσει τον κριτή τών συμπεριφορών, όπως έγινε και στην περίπτωση του Μάρτιν Χάιντεγκερ και του Ζαν – Πολ Σαρτρ (σάμπως το ίδιο δεν ισχύει για τον Πάουντ και τον Χάμσουν;), τους οποίους ακολουθεί ένα ιδιαίτερα σκληρό «αλλά»…
Αυτό το «αλλά» συνοδεύει και θα συνοδεύει τον κ. πρωθυπουργό, ως πλέον κραυγαλέα έκφραση αντίφασης μεταξύ αυτών που διατράνωνε και αυτών που πράττει, επικαλούμενος πάντα την κακή πρόθεση των άλλων. Είναι το ίδιο πρόσωπο που έστελνε σπίτι της την κ. Μέρκελ, που χαρακτήριζε αρτηριοσκληρωτικό τον κ. Σόιμπλε, που τσάκιζε τις αγορές οι οποίες θα χόρευαν κάτω από τους ήχους των νταουλιών και ζουρνάδων... Κάπου στην Κρήτη τα έλεγε αυτά…
 
«Μας λένε ότι οι αγορές θα τιμωρήσουν τους Έλληνες αν δεν ψηφίσουν αυτό που οι ίδιες επιθυμούν. Μας λένε ότι θα μας τιμωρήσει επίσης η Ευρώπη. Οι αγορές κάνουν τη δουλειά τους. Δουλειά τους είναι να κερδίζουν κι εμείς κάνουμε τη δουλειά μας. Δουλειά μας είναι να εξυπηρετούμε τα συμφέροντα του ελληνικού λαού», είπε ο κ. Τσίπρας, προσθέτοντας ότι σημασία έχει ποιος... βαρά το νταούλι.Εμείς θα παίζουμε το ζουρνά κι αυτοί θα χορεύουν. Κι επειδή είμαστε στην Κρήτη, θα παίζουμε τη λύρα και θα χορεύουν πεντοζάλη οι αγορές.
Είναι το ίδιο πρόσωπο που κατακεραύνωνε τους προηγούμενους πολιτικούς ηγέτες για σχέσεις με εργολάβους και επιχειρηματίες. Τώρα ανερυθρίαστα αγκαλιάζεται με επιχειρηματία, στον οποίο μάλιστα επιτρέπει να διατρανώνει τη φιλία και τη στήριξή του προς τον ίδιον. Δεν θυμάμαι κανέναν άλλο επιχειρηματία να πλέκει δημόσια το εγκώμιο κάποιου πρωθυπουργού. Ούτε καν ένα πρόσχημα, ένα φύλλο συκής...
Εδώ οι αγανακτισμένοι σιωπούν. Δεν τους αγανακτεί καμιά συμφωνία, καμιά συμπεριφορά. Δεν αγανακτούν για τις φοροεπιδρομές, τις οποίες κάποτε, ως διεκδικητής τής εξουσίας, έδινε υπόσχεση τιμής ο κ. Τσίπρας, πως θ’ αναχαίτιζε, και θα έδινε στον ελληνικό λαό ένα φιλολαϊκό φορολογικό σύστημα. Δεν αγανακτούν με τις ακόμα μεγαλύτερες περικοπές τών συντάξεων, που όχι μόνο δεν αποκαταστάθηκαν, αλλά και εξευτελίστηκαν πλήρως, φτωχοποιώντας ακόμα περισσότερο την τρίτη ηλικία.
Ποιος χέζεται για τους συνταξιούχους; Έφαγαν τα ψωμιά τους αυτοί. Ήταν χρήσιμοι μόνο σε ό,τι χρειάστηκε να δώσουν για να επιτευχθεί το πλεόνασμα. Τώρα, πάνω στην αρπαγή τών συντάξεών τους, θα επιδιωχθεί η επιστροφή στις αγορές. Ας είναι καλά η προπαγάνδα που τόσο επιτυχημένα ασκείται από κάθε μέλος τού κομματικού κορμού τού ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρουν αυτοί. Όσο οι ταβέρνες είναι γεμάτες Πάσχα και Πρωτομαγιά, οι Έλληνες καλοπερνούν. Το Σύνταγμα με τους αγανακτισμένους και τις απειλές για κάψιμο της Βουλής ανήκουν σε άλλες εποχές. Θα επιστρέψουν όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψει στην αντιπολίτευση. Θα αναστήσουν ξανά τον Τσε Γκεβάρα και ξανά θα τα βάλουν με το ξένο κεφάλαιο και θα κατηγορούν για υποτέλεια την κυβέρνηση.
Γενικά αίθριος θα είναι ο καιρός… Τα μετεωρολογικά δελτία το βεβαιώνουν. Οι πιθανές βροχές θα είναι σποραδικές και γρήγορα θα σταματήσουν. Δηλαδή θα θυμίζουν τα εσωτερικά τού ΣΥΡΙΖΑ: Κάποιοι θα διαφωνήσουν, κάποιοι θα εκδηλώσουν δυσαρέσκεια, στο τέλος όμως όλοι αδέλφια, όλοι σαν ένας. Αντάμα και οι λίγοι, ωστόσο απαραίτητοι, των ΑΝΕΛ. Που «κάνουν γαργάρα» όσα εξευτελιστικά τούς προσάπτουν οι συνεταίροι τους. Άλλωστε ξέρουν πως στην Α.Ε., που έχουν συστήσει, «ψωμί» θα υπάρχει όσο είναι μαζί. Μετά θα τους μείνει ο τίτλος τού πρώην…



Δεν υπάρχουν σχόλια