Αιμίλιος Σολωμού:Το μίσος είναι η μισή εκδίκηση

ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ - ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

 

Αιμίλιος Σολωμού:

«Το μίσος είναι η μισή εκδίκηση»

Μυθιστόρημα.

Εκδόσεις: «Ψυχογιός», Αθήνα, Οκτώβριος 2015.

Ο τίτλος προδιαθέτει για θρίλερ. Άλλωστε τελευταία έχει σχεδόν γίνει μόδα και στο χώρο της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας. Όμως όχι.

Γρήγορα αντελήφθην πως επρόκειτο για ένα ιδιαίτερα καλοδουλεμένο συρταρωτό μυθιστόρημα, που κινείται ταυτόχρονα σε παράλληλα σύμπαντα: Αυτό της πολιτικής ιστορίας του τόπου (Ληστοκρατία), το κοινωνικό φαινόμενο των συχνών αυτοκτονιών με κίνητρο την οικονομική απόγνωση και το επίσης σύγχρονο οικονομικο-πολιτικό πλαίσιο που διαμόρφωσε η κατ’ ουσία πτώχευση της χώρας. Ανάμεσα σ’ αυτούς τους κόσμους κινούνται τρεις άξονες. Ο ένας αφορά τον φυσικό αυτουργό μιας πολλαπλής δολοφονίας, ο δεύτερος έναν σχολαστικό ερευνητή της ιστορίας και ο τρίτος τον αστυνομικό που αναλαμβάνει να φωτίσει τον σκοτεινό κόσμο της εξιχνίασης.

Η Ληστοκρατία στην Ελλάδα είναι ένα άγνωστο κεφάλαιο για πολλούς Έλληνες, ωστόσο σημαντικό γιατί διαμορφώθηκε μέσα από τις συνθήκες που γέννησαν το σύγχρονο ελληνικό κράτος. Ο συγγραφέας οδηγεί έντεχνα τον αναγνώστη στο ν’ αναζητήσει αυτές τις ιστορικές πτυχές και να προσεγγίσει την ελληνική πραγματικότητα από άλλα μονοπάτια, πιο αληθινά και ουσιαστικά, που συν τοις άλλοις απομυθοποιούν μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους της πολιτικής ζωής του τόπου.

Οι αυτοκτονίες που έχουν κίνητρο την οικονομική απόγνωση συνανθρώπων μας είναι η τεράστια φωτογραφική αποτύπωση των συνεπειών της οικονομικής κρίσης την οποία φορτώθηκε στην πλάτη του το φτωχότερο τμήμα της κοινωνίας μας.

Το σύγχρονο οικονομικο-πολιτικό περιβάλλον ταυτοποιείται από την παρουσία της ‘‘Τρόικα’’ ή του σημερινού ‘‘Κουαρτέτου’’.

Η ανατρεπτική μαεστρία του Σολωμού έγκειται στην ανάπτυξη των επιμέρους κεφαλαίων. Τα περισσότερα ανεξαρτητοποιούνται πλήρως, έτσι ώστε και ως αυτόνομα αφηγήματα να λειτουργούν και ως μέρη ενός συνόλου. Όλα τους, ομαλά συγκλίνουν ώστε να δημιουργήσουν το μεγάλο φόντο μέσα στο οποίο κατά τον ίδιο τρόπο θα αναπτυχθούν και οι τρεις άξονες.

Ένα ακόμα φωτεινό σημείο είναι η παρουσία των δυο από τους τρεις άξονες, ο καθηγητής ιστορίας και ο αξιωματικός της αστυνομίας που επιφορτίζεται την εξιχνίαση.

Επιτέλους, ο Αιμίλιος Σολωμού, πατά σε σταθερές απόλυτα ανθρώπινες και δεν δημιουργεί αυτό που συνηθίζεται από πολλούς σύγχρονους συγγραφείς: Αμφιλεγόμενες προσωπικότητες. ‘‘Υποστηρίζει’’ το πρόσωπο του καθαρού αστυνομικού, του ανθρώπου που αναπτύσσει ευαισθησίες και πιστεύει τόσο στο καθήκον του, όσο και στη συγκρότηση ακέραιου χαρακτήρα. Το μόνο πάθος του πρωταγωνιστή είναι η φωτογραφία.

Από την άλλη στήνει την προσωπογραφία ενός Καθηγητή που είναι Δάσκαλος συνειδήσεων και σαφώς μοναδικός. Στη διδασκαλία του θυμίζει τον αείμνηστο Δημήτρη Λιαντίνη. Στις προσωπικές του σχέσεις, ευπατρίδη. Αυτός ο χαρακτήρας είναι που θα μεταφέρει τη φωνή του συγγραφέα για όσα συμβαίνουν γύρω μας, για όσα πληγώνουν την Ελλάδα του 2015.

Ο άξονας του δράστη, όμως, είναι η ακίδα που οδηγεί η φαντασία του συγγραφέα. Εκεί ξεδιπλώνονται οι αρετές της μυθοπλασίας του.

Ο Αιμίλιος Σολωμού (γεν.1971), είναι Κύπριος, φιλόλογος. Το 2013 του είχε απονεμηθεί  το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το μυθιστόρημα του ‘‘Ημερολόγιο μιας απιστίας’’ (εκδόσεις Ψυχογιός, 2012).