…και η Ιστορία να ξεκαρδίζεται στα γέλια!

 Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

----------------------------------

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

(Δημοσιεύθηκε σήμερα, 21-4-2017 στην έντυπη Larissa net)

-----------------------------

Στη γειτονική μας χώρα, ο ηγέτης της κέρδισε τις εκλογές υποσχόμενος στους υπηκόους του ότι θα αναβιώσει την Οθωμανική αυτοκρατορία. Δεν υποσχέθηκε μεγαλύτερες συντάξεις, ούτε αύξηση του κατώτατου μισθού, ούτε ασφαλιστικές παροχές. Με μια ρητορική που θύμιζε Αδόλφο Χίτλερ, ίσως και με μεθόδους νοθείας κι εκβιασμών, υπήρξε νικητής.

Το ερώτημα της ντροπής έχει να κάνει με τους ευρωπαίους ηγέτες που εδώ και χρόνια συνομιλούν μαζί του και μάλιστα, κάποιοι, κάποιες εποχές, «έπαιζαν σφαλιάρες» μαζί του.

Δηλαδή η κ. Μέρκελ δεν είχε προβληματιστεί βλέποντας τη γυναίκα του Τούρκου ηγέτη με μαντίλα; Δεν είχε διαισθανθεί ποιος ήταν ο συνομιλητής της; Είπε μέσα της πως είναι απλά και μόνο δικαίωμά του; Δεν αναρωτήθηκε τι εκφράζει αυτό το δικαίωμα;

Σήμερα ο αμερικανός πρόεδρος, που ενδέχεται ν’ απαγορεύσει τη μαντίλα στη χώρα του και γδύνει ηδονικά, με το ντύσιμο της γυναίκας του, τις πουριτανές αμερικάνικες αντιλήψεις, πώς νιώθει όταν βλέπει τη γυναίκα τού Τούρκου ηγέτη; Πιστεύει πως μιλά με προοδευτικό ηγέτη;

Είπαν πως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, πήγε και προσκύνησε τον τάφο τού Μωάμεθ Β΄, του Πορθητή. Αν το προσκύνημα είναι για ένδειξη σεβασμού, έχει καλώς. Γιατί, όμως, εμένα μου έχει καθίσει η σκέψη πως είχε αλληγορική σημασία. Όπως ο Μωάμεθ Β΄, ο Πορθητής, κατέλυσε την Βυζαντινή αυτοκρατορία, έτσι κι αυτός πιθανόν να έχει όνειρο την επανίδρυση μιας νέας Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Άλλωστε το τόνισε στις προεκλογικές ομιλίες του, προειδοποιώντας τους ευρωπαίους ηγέτες πως θα τον βρουν στον δρόμο τους.

Ο ηγέτης Ερντογάν, έχοντας ή όχι τη συγκατάθεση των συμπατριωτών του, 110 χρόνια μετά, διαλύει ό,τι προσπάθησε να εγκαθιδρύσει η επανάσταση των Νεοτούρκων και προκαλεί την ιστορία να βάλει τα γέλια μπροστά στο όραμα του Ίωνα Δραγούμη για μια Ανατολική Ομοσπονδία.

Ένας και μόνο άνθρωπος αρκεί για ν’ αλλάξει τον ρουν της Ιστορίας. Ο Χίτλερ είναι η πιο κραυγαλέα περίπτωση. Και ο Στάλιν ίσως. Οι δικοί μας δημοκράτες ανατριχιάζουν παρακολουθώντας συνάξεις τής Χρυσής Αυγής, παραβλέπουν όμως πως στη Ρωσία συναντά κανείς στους δρόμους χιλιάδες νεαρούς να φορούν «μακό με σφυροδρέπανα και το πορτρέτο τού Λένιν».

Η νομπελίστρια (2015) Σβετλάνα Αλεξίεβιτς, αναρωτιέται, παρακολουθώντας αυτούς τους νεαρούς: «Άραγε ξέρουν τι σημαίνει Κομμουνισμός; (‘‘Το τέλος του Κόκκινου Ανθρώπου’’)». 

Το ίδιο θ’ αναρωτιόταν και για το Κ.Κ.Ε., αλλά και για τις εκδηλώσεις τιμής του πρωθυπουργού προς πρωταγωνιστές τού εμφυλίου, αν ζούσε στην Ελλάδα και παρακολουθούσε από κοντά όσα συμβαίνουν στον αστερισμό τής ελληνικής πολιτικής. Όμως, ποιον ενδιαφέρουν οι απόψεις τής Σβετλάνα Αλεξίεβιτς;

Να γιατί υποστηρίζω πως η Ιστορία συχνά ξεκαρδίζεται στα γέλια όταν βρίσκεται μπροστά σ’ ευφάνταστους πολιτικούς. Ακόμα ξεκαρδίζεται στα γέλια και όταν βρίσκεται μπροστά στην εφαρμογή των ιδεών αυτών των πολιτικών, έστω κι αν αυτή η εφαρμογή στοιχίζει αίμα, πολύ αίμα. Οι ιστορικοί, συγκρίνοντας τα θύματα του Στάλιν με αυτά του Χίτλερ, μιλούν για αριθμητική ισοπαλία. Και; Χέστηκε κανείς απ’ αυτήν την πραγματικότητα; Μην ενοχλείτε τα είδωλα. Ασχοληθείτε με τα μανικετόκουμπα του πρωθυπουργού και το σακάκι τού Τσακαλώτου.

Οι καπάτσοι και τα λαμόγια, είτε η Ν.Δ. να ήταν, είτε ο Λεβέντης με το έκτρωμά του, την άκρη θα την έβρισκαν όπως τη βρίσκουν και τώρα. Ο Γιώργος Παπανδρέου είχε κουράγιο να κάνει περικοπές στις μεσαίες και χαμηλές συντάξεις. Ο Σαμαράς προχώρησε λίγο παραπάνω. Ο Τσίπρας ξεδιάντροπα πήρε μπουλντόζα και τα γκρέμισε όλα. Τους καπάτσους και τα λαμόγια τούς πείραξε κανείς;

Θυμάμαι επιχειρηματία να κυκλοφορεί με ΒΜW 745. Ν’ αποκαλύπτεται ότι έβαλε φέσι στις τράπεζες 30 εκατομμύρια, αφού είχε τακτοποιημένα τα περιουσιακά στοιχεία έτσι ώστε να μην μπορούν να του πάρουν (οι τράπεζες) ούτε ένα ευρώ. Ν’ απολαμβάνει τώρα τους καρπούς της λαμογιάς και να είναι σεβαστό πρόσωπο. Και;

Αλλά από αλλού ξεκίνησα. Από τον ηγέτη της γειτονικής χώρας ξεκίνησα που διατυμπανίζει ότι είναι δικά του όσα απέκτησε η χώρα του κατά τον 15^ο αιώνα. Και κανείς ευρωπαίος ηγέτης να μην του απαντά ότι πριν τον 15^ο αιώνα ήταν άλλων,  τους οποίους οι πρόγονοί του κατέσφαξαν και πως οι απόγονοι εκείνων που ζούσαν μέχρι τον 15^ο αιώνα κάτω από άλλες ιστορικές συνθήκες, έχουν επίσης δικαίωμα να υπάρχουν. Έστω να συνυπάρχουν.

Αντίθετα. Οι ηγέτες τής Δύση,ς τα τελευταία 20 χρόνια, ήταν αγκαλίτσες και φιλάκια μ’ αυτόν τον ηγέτη∙ επένδυαν στη χώρα του, του έδιναν (και του δίνουν) όπλα.

Ποιος ξέρει τι θα βγει από τα γυρίσματα της ιστορίας; Ο Μέγας Δούκας Λουκάς Νοταράς όταν προσκυνούσε το φακιόλι του Μωάμεθ Β΄, του Πορθητή, πίστευε πως θα έσωζε την οικογένειά του από τον βιασμό και το μαχαίρι τού Σουλτάνου. Βέβαια, προηγουμένως είχε διώξει μεγάλο μέρος τής περιουσίας του στη Βενετία που δεν είχε φακιόλι, αλλά τιάρα. Δηλαδή, τον παρά τον εμπιστεύθηκε στη Δύση, που τόσο μισούσε εξ αιτίας των θεολογικών απόψεων του Πάπα. Η Δύση εξασφάλισε και τη ζωή τής κόρης του, που πρόλαβε να φύγει. Η Ανατολή, με το φακιόλι, πήρε όλων των άλλων την τιμή και τη ζωή. Με την Ιστορία να ξεκαρδίζεται στα γέλια…