Το νέο βιβλίο τού Χρήστου Χωμενίδη...

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

---------------------------------------

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

---------------------------------------

Χρήστος Χωμενίδης:

«Ο βασιλιάς της»

Εκδόσεις: «ΠΑΤΑΚΗ»

Ο Χρήστος Χωμενίδης δεν χρειάζεται συστάσεις. 27 χρόνια γόνιμης συγγραφικής παραγωγής, με αφετηρία ένα έργο που ξάφνιασε για την τόλμη του και την εκφραστική του δύναμη. Εκτός από τα μυθιστορήματά του, όμως υπάρχει μια πληθώρα διηγημάτων και η σχεδόν καθημερινή αρθρογραφία του, στοιχεία που συνθέτουν ολοκληρωμένη εικόνα μαχόμενου διανοούμενου.

Ο Χρήστος Χωμενίδης από «Το σοφό παιδί» πρόσθεσε στην σύγχρονη πεζογραφία το διαφορετικό τής αφήγησης. Γόνιμα έστησε τον δικό του κόσμο, μέσα στον οποίο συνυπάρχει ο κοινωνικός στοχασμός, η φιλοσοφία, η ιστορική παιδεία, πολιτική κριτική. Θαρραλέα φωνή, αποστασιοποιημένη από κομματικά πυροτεχνήματα, αντιμετωπίζει την μοναξιά τού συγγραφέα με σοφή εγκαρτέρηση, δίνοντας στον αναγνώστη την διάσταση της λογοτεχνίας που οδηγεί στην πνευματική καλλιέργεια.

Το «Ο βασιλιάς της» είναι το τελευταίο του μυθιστόρημα. Κεντρικό άξονάς του ο μυθικός Μενέλαος, ένας Μενέλαος που δεν έχει καμιά σχέση με τον Ομηρικό Μενέλαο, παρά μόνο σε κάποια στοιχεία απαραίτητα για το χτίσιμο του μύθου. Η πρόθεσή του είναι ξεκάθαρη από την αρχή: Δημιουργεί αυτόν τον νέο Μενέλαο για να αφηγηθεί την περιπέτεια του ίδιου του ανθρώπου, εκείνου που ίσως βρισκόταν πίσω από τον μύθο που δημιούργησαν οι ραψωδοί και κωδικοποίησε ο Όμηρος, διδάσκοντας την Ποίηση στην Ανθρωπότητα.

Ο αναγνώστης, ξεκινώντας την ανάγνωση, θα πρέπει να ξεχάσει την Ιλιάδα, αλλά και τις τραγωδίες τών Αθηναίων τραγικών. Θα πρέπει να μεταφερθεί σε μια εποχή όπου ο σίδηρος αντικαθιστούσε τον χαλκό και όπου η εύφορη γη ήταν το όνειρο του ανθρώπου. Θα πρέπει να ξεχάσει τον ηρωισμό τών Ομηρικών πρωταγωνιστών και πολλά άλλα και ν’ αφήσει την ψυχή του ν’ ακολουθήσει τις περιπέτειες του πολύπαθου Μενέλαου, ενός ανθρώπου που παθολογικά αγάπησε μιαν Ελένη και δεν ήθελε παρά να ζήσει γαλήνια κοντά της, απολαμβάνοντας την ουσία τής ζωής μέσα στην απλότητά της.

Κλείνοντας το βιβλίο, συλλογίστηκα, πόσων ανθρώπων τις ζωές προσπαθεί να ιχνογραφήσει ο Χρήστος Χωμενίδης, πόσες αγάπες επιχειρεί ν’ ακτινογραφήσει, πόσα όνειρα να κρατήσει ζωντανά. Για εκείνο που είμαι βέβαιος, είναι πως ο Χρήστος Χωμενίδης χρησιμοποιεί τον μύθο ως πρόσχημα για να πει εντελώς δικά του πράγματα…

Λάρισα, 22/7/2020