ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

Αντιπολίτευση δεν σημαίνει αλητεία…

Αλλά και η αλητεία δεν επιτρέπεται να κυβερνά!

-------------------------------------

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

 -------------------------------------

Δεν ξέρω πόσο αμάρτημα είναι αν ως υπουργός βρεθείς, έστω για βόλτα, στο Λονδίνο, και χρησιμοποιήσεις τον οδηγό και το αυτοκίνητο της πρεσβείας τού τόπου σου, έστω και για να επισκεφτείς εμπορικά καταστήματα; Πάντως ακόμα κι αν είναι παράτυπο, δεν είναι ουσιαστικά άξιο να ξεσηκώσει θόρυβο και ν’ αποτελέσει δημοσιογραφικό θέμα. Μάλλον αγγίζει τα όρια της αλητείας…

Βεβαίως και αλητεία είναι να είσαι υπουργός και να βουρκώνεις, δήθεν, όταν επιχειρείς να δικαιολογήσεις τα μέτρα που επέβαλε η κυβέρνησή σου κι έπληξαν και τους φτωχούς. Όχι, δεν βουρκώνεις από πόνο. Θέατρο κάνεις, κακό, αλήτικο.

Ο λόγος για όσους δεν κατάλαβαν είναι για τον κ. Καμμένο, που οδηγείται από ατόπημα σε ατόπημα.

Γιατί ατόπημα είναι για έναν δημόσιο άντρα η ψυχαγωγία σε καζίνο και η συμμετοχή σε τυχερά παίγνια. Τελεία και παύλα. Τα λεφτά επίσης δεν είναι δικά του. Ο ελληνικός λαός του τα δίνει, όσο είναι μισθοδοτούμενος από το δημόσιο.

Όσο για την απάντηση της συζύγου; Αυτό κι αν είναι ατόπημα. Κάποιος θα πρέπει να της δείξει ποια είναι η θέση της σε ζητήματα που αφορούν τον μισθοδοτούμενο από τον ελληνικό λαό σύζυγό της.

Δεν είναι ατόπημα όμως το να κοιμηθεί σ’ ένα εξαιρετικό ξενοδοχείο. Αρκούν τα υπουργικά εισοδήματα για να πληρωθεί τριών ημερών διαμονή. Είναι, όμως, ατόπημα να έχεις δηλώσει πως δεν θα πληρώσεις ΕΝΦΙΑ. Εγώ τον πλήρωσα και θα τον πληρώσω. Εσύ, γιατί όχι; Και θα ήθελα ο υπουργός των Οικονομικών να υποχρεώσει τον διευθυντή της αρμόδιας Εφορείας να δηλώσει αν εν τέλει ο κ. Καμμένος έχει πληρώσει τον ΕΝΦΙΑ του. Αν δεν τον έχει πληρώσει, τότε, ναι, η διαμονή σε ξενοδοχείο πολυτελείας είναι αλητεία.

Βέβαια είναι θρασύτατη αλητεία και το να ισχυρίζεσαι ως δημόσιο πρόσωπο ότι είναι μαύρο αυτό που όλη η ανθρωπότητα βλέπει πως είναι λευκό. Γιατί αυτό ακριβώς ισχυρίστηκε ο κ. Τσιρώνης, οικολόγος δηλωμένος: «Γιατί κατηγορείτε τον Σύριζα για τη ρύπανση στο Σαρωνικό; Δηλαδή φταίει η Σοβιετική Ένωση, για το Τσερνομπίλ; Η πυρηνική ενέργεια ευθύνεται».

Όχι κ. Τσιρώνη. Δεν φταίνε τ’ αυτοκίνητα για τ’ ατυχήματα, ούτε η θάλασσα για τα ναυάγια. Ούτε η πυρηνική ενέργεια για όποια ατυχήματα ή για τη χρησιμοποίησή της σε πολεμικούς σκοπούς. Οι άνθρωποι φταίνε. Και στο Τσέρνομπιλ οι ευθύνες είναι των Σοβιετικών. Αν όχι των ηγετών, πάντως εκείνων που είχαν την ευθύνη. Και όλοι ξέρουν πως στη Σοβιετική Ένωση για να κατείχες κάποιο αξίωμα έπρεπε να ήσουν όργανο του Κόμματος. Τα υπόλοιπα είναι μπούρδες…

Ένας όμως υπεύθυνος πολιτικός δεν λέει μπούδρες. Ακόμα και αν είναι απόμαχος.

Μπούρδες είπε, όμως, ο κ. Κουρουμπλής, είπε και ο κ. Παπαχριστόπουλος.

«Γιατί να μην κάνουν μπάνιο;», οι πολίτες, αναρωτήθηκε, σε ζωντανή τηλεοπτική εκπομπή, ο πρώτος.

Ο δε, δεύτερος: «Να σας πω ότι σήμερα, επειδή έχω ένα πρόβλημα με το πόδι μου, έκοψα τον τετρακέφαλο, πήγα και έκανα μπάνιο στη Βούλα. Δεν είδα καμία κηλίδα. Δεν έχω καμιά τρέλα να κάνω μπάνιο, αλλά σας λέω τι είδα» είπε χαρακτηριστικά από το βήμα τής Ολομέλειας της Βουλής. Ακόμα κι έτσι να ήταν, δεν λέγεται, γιατί λειτουργεί σαν παραίνεση. Όταν κάποιος θέλει να είναι δημόσιος άντρας…

Όμως οι μπούρδες κατάντησαν να είναι πολιτικός λόγος. Λυπηρό. Και τι να θυμηθεί κανείς; Τους πρόσφυγες που λιάζονταν στις πλατείες; Τα γεμιστά; Τα «γκόου μπακ κ. Μέρκελ;», Το σχίσιμο των μνημονίων; Το «στα τέσσερα;»

Βιβλίο ολόκληρο γεμίζουν. Το «Λεξικό Χωρίς Γραβάτα» τού δημοσιογράφου Γιάννη Βλαστάρη θα χρειαστεί να συμπληρωθεί με Β΄ τόμο.

Ας μη μιλήσουμε και για τις κάθε τόσο «κόκκινες γραμμές», που όχι μόνο ξέβαψαν, αλλά οι περισσότερες έγιναν «κόκκινα φώτα» για να δείχνουν την ύπαρξη πορνείων, που πλέον μετατρέπουν σε υπηρεσίες Τρούμπας τα «καπάκια» στην πολιτική ζωή.

Ας επιστρέψουμε στη δημοσιογραφία. Περισσότερο από ποτέ, σήμερα, οφείλει να είναι τίμια. Ρεαλιστική. Να πείθει μέσα από την ίδια την πραγματικότητα. Έωλα ρεπορτάζ, αστήριχτα «κατηγορώ», εντυπωσιασμοί τής φτήνιας δεν χαρακτηρίζουν τη δημοσιογραφία ως λειτούργημα. Και είναι θλιβερό, αυτό, όταν συμβαίνει. Και συμβαίνει, δυστυχώς…

Ελέγχεις την εξουσία με τεκμήρια, με στοιχειοθετημένο λόγο, αποδίδοντας ευθύνες εκεί που πρέπει. Δεν χρησιμοποιείς πυροτεχνήματα. Αυτό έκανε η «Αυριανή», καθιερώνοντας τον επαίσχυντο χαρακτηρισμό «Αυριανισμός». Αυτό κάνουν και τα στρατευμένα ΜΜΕ. Που βλάπτουν τη δημοκρατία, περισσότερο απ’ ότι το τσιγάρο την υγεία. Αλλά οι εκδότες τους δεν έχουν το θάρρος να γράψουν ψηλά στην πρώτη σελίδα: «Μη μας διαβάζετε. Βλάπτουμε σοβαρά την αλήθεια».

Δεν μου αρέσει να επικαλούμαι απόψεις άλλων περί ηθικής και δημοσιογραφίας. Η θητεία μου κοντά πενήντα χρόνια στον Τύπο μού δίνει το δικαίωμα να έχω δική μου άποψη. Η ηθική, μπορεί να έχει δυσδιάκριτα όρια από την ανηθικότητα, κάποιες φορές, όμως έχει. Ίσως να θυμίζει κάποιες φορές την ακροβασία. Ναι, ο δημοσιογράφος περπατά σε τεντωμένο σκοινί. Είναι εύκολο να χάσει την ισορροπία του και να γκρεμιστεί, τουλάχιστον στα μάτια των αναγνωστών. Για τούτο και το αίσθημα της δικαιοσύνης πρέπει να είναι μέσα του ισχυρό, όπως και το ζήτημα της αξιοπρεπείας αταλάντευτο. Ο δημοσιογράφος οφείλει να είναι σεβαστός και όχι να γίνεται μισητός.

------------------------------------ 

Δημοσιεύθηκε την Παρασκευή, 29-9-2017 στην έντυπη Larissa net.