Ο Ιπποκράτης είναι υπόθεση όλων

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

-----------------------------------

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

-----------------------------------

 (Δημοσιεύθηκε στην έντυπη Larissa net στις 22/9/2017)

Ο αείμνηστος χειρουργός Γιώργος Κατσίγρας δεν έγινε ποτέ πανεπιστημιακός. Όμως στο όνομά του έπιναν νερό χιλιάδες Λαρισαίοι. Η περισσότερη περιουσία του ήταν σε έργα ζωγραφικής και σε αντικείμενα μνήμης, όπως η απόκτηση του γραφείου του Σλήμαν. Υπήρξε αδαμάντινος και χαλκέντερος. Ζούσε λιτά, απόκοσμα θα έλεγε κανείς. Δεν είχε ξοδέψει ούτε ένα δευτερόλεπτο της ζωής του σ’ αυτό που λέμε ‘‘κοσμική ζωή’’. Διάβαζε, όχι μόνον Ιατρική, αλλά κλασικούς και παγκόσμια λογοτεχνία. Ο λακωνικός λόγος του ήταν απόλυτα φιλοσοφημένος. Δεν υπήρξε αργυρόνητος, φιλάργυρος, χαμερπής. Δώρισε την τεράστια πινακοθήκη του στον δήμο Λαρισαίων και η πόλη απέκτησε τη δεύτερη, μετά την Εθνική Πινακοθήκη, πινακοθήκη της χώρας.

 

Ο γιατρός Γιώργος Κατσίγρας

Πολύ πριν το 1970 άκουσα για πρώτη φορά από τα χείλη του για τον Ιπποκράτη. Μαθητής γυμνασίου ακόμα. Στη συνέχεια, συχνά – πυκνά, σε συζητήσεις μας, μιλούσε γι’ αυτό το όνειρο. Όμως η ιδέα δεν ωρίμασε ποτέ.  Ίσως γιατί το εγχείρημα να συνδέσει η Λάρισα τη σύγχρονη ταυτότητά της με τον Ιπποκράτη, δεν είναι υπόθεση ενός ανθρώπου. Απαιτεί πολλούς αυτός ο τροχός για να περιστραφεί.

Αργότερα πολύ, γνώρισα ένα άλλο, επίσης ιστορικό πρόσωπο της Λάρισας τον αρχίατρο Δημήτρη Παλιούρα, κι έμαθα ότι από τον Ιούλιο του 1953, που είχε αναλάβει διευθυντής του 404 Γενικού Στρατιωτικού Νοσοκομείου Λάρισας, είχε ρίξει τον σπόρο για την ανάδειξη της σχέσης του Ιπποκράτη με την πόλη μας. Με δική του πρόταση, όταν ήταν πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου, ο Σύλλογος μετονομάσθηκε σε «Ιατρικός Σύλλογος Λάρισας ‘‘ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ’’» (1965).

Οι προσπάθειες όμως του άοκνου εκείνου γιατρού δεν σταμάτησαν εκεί. Ανήσυχος Δημότης (το κεφαλαίο ‘‘Δ’’ του ανήκει) έχει αναλάβει και την προεδρία τού Μορφωτικού Εκδρομικού Συνδέσμου Λαρίσης «ΑΡΙΣΤΕΥΣ» Με την ιδιότητά του αυτή αναλαμβάνει πρωτοβουλία για την ανέγερση τού μνημείου τού Ιπποκράτη. Δήμαρχος τότε της πόλης είναι ο  Αλέξανδρος Χονδρονάσιος. Υιοθετεί την πρότασή του και αναθέτουν την μεν αρχιτεκτονική μελέτη του μνημείου στον αρχιτέκτονα Αργύρη Οικονόμου. Ο γλύπτης Γεώργιος Καλακαλλάς αναλαμβάνει να φιλοτεχνήσει το άγαλμα. Δώδεκα χρόνια μετά (1978) γίνονται τα εγκαίνια του μνημείου και τ’ αποκαλυπτήρια του αγάλματος.

Τα χρόνια περνούσαν με τις αρχικές προσδοκίες να μαραζώνουν και ν’ ατονούν. Οι αναφορές στον Ιπποκράτη ήταν συνήθως ευχολόγια και προτάσεις που δεν έφταναν στην υλοποίηση. Μέχρι που τον Ιούνιο του 2015 εκπαιδευτικοί πέντε σχολείων τής πόλης μας παίρνουν την πρωτοβουλία και ιδρύουν τον σύλλογο «Ο Ιπποκράτης στη Λάρισα», επιθυμώντας να φέρουν τους μαθητές τους κοντά στην ιπποκρατική ιδέα, αλλά και να επεκτείνουν την ιδέα αυτή εκτός της πόλης.

Πρόεδρος του συλλόγου ο Ρίζος Χαλιαμπάλιας.

Ο Ρίζος Χαλιαμπάλιας με τον γλύπτη Γιώργο Καλακαλλά.

Το μνημείο καθαρίζεται και γίνεται επισκέψιμο. Οι δράσεις ξεκινούν. Για να φτάσουμε στο βράδυ της 16^ης Σεπτεμβρίου, όπου στην αυλή του Μύλου, ο σύλλογος συνδιοργανώνει με τον Δήμο Λαρισαίων, την Περιφέρεια Θεσσαλίας και την Ιατρική Σχολή μια μεγαλειώδη εκδήλωση, που συγκεντρώνει κάπου 1.700 Λαρισαίους. 

Το μουσικό σκέλος το εμπιστεύονται στον Λαρισαίο συνθέτη Γιάννο Αιόλου. Το εικαστικό στον επίσης συμπατριώτη μας ζωγράφο Χρήστο Παπανικολάου.

Κεντρικός ομιλητής, ο εκ Συκουρίου διάσημος καρδιοχειρουργός Σωτήρης Πράπας, Διευθυντής της Καρδιοχειρουργικής Κλινικής του νοσοκομείου «Ερρίκος Ντυνάν», μέλος του Διεθνούς Ιπποκρατείου Ιδρύματος, που υπηρετεί την Ιπποκρατική Ιδέα περισσότερα από είκοσι χρόνια με ποικίλες δραστηριότητες. Ανάμεσα στις δραστηριότητές του και η διοργάνωση του 18^ο Παγκόσμιου Καρδιοχειρουργικού Συνεδρίου στην Κω τού Ιπποκράτη.

 

Ο καρδιοχειρουργός Σωτήρης Πράπας

Η εκδήλωση «ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ – Η αέναη επιστροφή» είναι αναμφίβολα ο μεγάλος σταθμός στις προσπάθειες για την ανάδειξη της πόλης μας ως πόλη όπου ο Ιπποκράτης έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του, κοντά πενήντα, και εξέλιξε την επιστήμη της Ιατρικής, έγραψε δε και τα περισσότερα έργα του, για να πεθάνει σε βαθιά γεράματα. Ίσως είναι η πόλη που υποχρεούται ν’ αναδείξει το έργο του Ιπποκράτη, ακόμα περισσότερο και από την Κω, αφού εδώ ωριμάζει η ιατρική τέχνη του Ιπποκράτη.

Αυτό δεν έχει συμβεί. Παρά το ότι η πόλη μας απέκτησε ένα από τα πληρέστερα Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία τής χώρας και διαθέτει Ιατρική Σχολή. Περισσότεροι από εκατό πανεπιστημιακοί διδάσκοντες∙ κάποιες εκατοντάδες γιατροί στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο. Πολλές εκατοντάδες γιατροί στην πόλη. Όλοι έχουν ορκιστεί με τον όρκο τού Ιπποκράτη. Με σοβαρά ιδιωτικά νοσηλευτικά ιδρύματα. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως η «ιατρούπολη» της ελληνικής επαρχίας. Ακόμα και στο χώρο της πολιτικής γιατροί της Λάρισας κατέλαβαν κυβερνητικές θέσεις.

Ακόμα έχει και δυο αρχαία θέατρα, το ένα μάλιστα σημαντικότατο, αν και αυτό περιμένει υπομονετικά την πλήρη αποκατάστασή του.

Έχει και έναν γιατρό με τεράστιο πνευματικό ορίζοντα και πλούσια συνεισφορά στα ιστορικά της Λάρισας, τον ευγενικό Νίκο Παπαθεοδώρου, ανεκμετάλλευτο. Και κάποιους ιδιαίτερα σοβαρούς ιστοριοδίφες.

Τα περί Ιπποκράτη έμειναν πίσω, όμως. 

 

Ο Ρίζος Χαλιαμπάλιας με μαθητές σε εκπαιδευτική επίσκεψη στο μνημείο.

Με τον Ρίζο Χαλιαμπάλια να βαδίζει μάλλον μοναχικό δρόμο…

Είθε ο Δήμος Λαρισαίων, πλέον, να πάρει σοβαρά στα χέρια του την υπόθεση αυτή και να επιχειρήσει γενναίες πρωτοβουλίες, που θα πάρουν διεθνείς διαστάσεις, συνδέοντας, όπως έχει προτείνει ο Σωτήρης Πράπας το Αρχαίο Θέατρο με τον Ιπποκράτη, το θαυμάσιο νέο Αρχαιολογικό Μουσείο, την Πινακοθήκη Κατσίγρα και άλλα πολύτιμα στοιχεία τής πόλης μας σε μια προσπάθεια συνολικής ανάπτυξης της νέας Λάρισας.