Στέλιος Κούτσιας

«Θα είναι ανοιχτή η πόρτα μου

για κάθε Λαρισαίο…»

Ο αγγειοχειρουργός Στέλιος Κούτσιας δεν θα είναι πια εδώ.

Αναπληρωτής Καθηγητής, πλέον, θα βρίσκεται στα Ιωάννινα.

Κι εκεί θα κρατά την πόρτα του ανοιχτή για κάθε Λαρισαίο.

Μια δημόσια υπόσχεση, αφού εδώ αφήνει την καρδιά του.

-----------------------------------------------

Συνέντευξη: Άγγελος Πετρουλάκης

-----------------------------------------------

Ο γιατρός με το χαμόγελο.

Έτσι τον γνώρισα. Έτσι τον γνώρισαν πολλοί.

Στέλεχος της Αγγειοχειρουργικής Κλινικής τού Πανεπιστημιακού.

Δώδεκα χρόνια τώρα μόνο καλά λόγια έχουν ειπωθεί από ασθενείς.

«Αυτό είναι το κέρδος μου», λέει εκείνος.

Πράγματι. Με τις αποσκευές του γεμάτες με καλά λόγια,

φεύγει για τα Ιωάννινα. Αναπληρωτής Καθηγητής πλέον.

και υπεύθυνος του εκεί Αγγειοχειρουργικού Τμήματος.

«Η Λάρισα θα με συνοδεύει εκεί», εξομολογείται συγκινημένος ο Στέλιος Κούτσιας, παίζοντας αμήχανα ένα στυλό στα χέρια του.

Πώς αλλιώς; Αφού δώδεκα χρόνια δεν τα λες και μικρό κομμάτι της ζωής. «Ξεκινήσαμε, ο διευθυντής της κλινικής Καθηγητής κ. Γιαννούκας κι εγώ, μόνοι χωρίς άλλο προσωπικό, καλύπτοντας καθημερινά τις ανάγκες σε καρδιοαγγειοχειρουργικά όλης της Θεσσαλίας, για να φτάσουμε σήμερα στην ευχάριστη θέση, η Αγγειοχειρουργική Κλινική τού Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας μια από τις πιο συγκροτημένες Αγγειοχειρουργικές Κλινικές - και γιατί όχι; - η καλύτερη της χώρας».

Και αυτή είναι μια αλήθεια με ιδιαίτερη αξία, αφού πια, οι ασθενείς τής Θεσσαλίας, με αγγειοχειρουργικά προβλήματα να μην αναγκάζονται να υποβληθούν στην ταλαιπωρία τής μετακίνησής τους στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη.

Ο Στέλιος Κούτσιας γεννήθηκε το 1965 στα Τρίκαλα. Το 1983 εισάγεται στην Ιατρική Σχολή του Α.Π.Θ. «Ήθελα να είμαι ένας απ’ αυτούς που στέκονται δίπλα στον πονεμένο άνθρωπο», είχα δηλώσει τότε στον πατέρα μου, λέει.

Το 1989 παίρνει πτυχίο και τον επόμενο χρόνο φεύγει στην Αγγλία ως εκπαιδευόμενος στη Γενική Χειρουργική στο Μάντζεστερ. Επιστρέφει στην Ελλάδα και το 1993 τοποθετείται αγροτικός ιατρός στο Διαλεκτό Τρικάλων.

Το 1995 έχει ήδη αποφασίσει πού θα στραφεί και μέχρι το 2001 κάνει την ειδικότητά του στην Αγγειοχειρουργική, στο «Νοσοκομείο Γεννηματάς» της Θεσσαλονίκης, στο οποίο παραμένει ως επιστημονικός συνεργάτης μέχρι το 2005, ιδιωτεύοντας συγχρόνως ως αγγειοχειρουργός στη Θεσσαλονίκη.

Εν τω μεταξύ, το 2004 εκπαιδεύεται στην Ενδαγγειακή Χειρουργική στο «Νοσοκομείο Queen’s Mary» του Νότινχαμ της Αγγλίας, κοντά στον Καθηγητή Brian Hopkinson, ο οποίος είναι ένας από τους πρωτοπόρους της Ενδαγγειακής Χειρουργικής. Μέχρι το 2006 παρακολουθεί αρκετά εκπαιδευτικά σεμινάρια στην Ενδαγγειακή Χειρουργική, η οποία αποτελεί έναν από τους τομείς που τον κερδίζει ολοκληρωτικά.

Το 2005 ανακηρύσσεται διδάκτορας Ιατρικής τού Α.Π.Θ.

Τον Φεβρουάριο του 2006 έρχεται στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας, στη θέση του Επικουρικού Επιμελητή Αγγειοχειρουργικής.

«Στις 9 Μαρτίου του 2006 γίνεται η έναρξη λειτουργίας της Αγγειοχειρουργικής Κλινικής υπό τη διεύθυνση του Καθηγητή κ. Αθανασίου Γιαννούκα και για μένα ξεκινά μια πορεία δεμένη πλέον με τη Λάρισα», λέει ο ίδιος.

Τρία χρόνια μετά, τον Μάιο του 2009 εκλέγεται Λέκτορας στην Αγγειοχειρουργική Κλινική, που για τον Στέλιο Κούτσια πλέον αποτελεί όχι το δεύτερο, αλλά το πρώτο του σπίτι.

Στο διάστημα από το 2009 ως το 2017 συμμετέχει σε όλα τα εκπαιδευτικά σεμινάρια που διοργανώνει η Αγγειοχειρουργική Κλινική, διδάσκει στους φοιτητές και προσπαθεί να βοηθήσει στην καταξίωση και την άνοδο της Κλινικής.

Ιούλιος 2017: Ο Στέλιος Κούτσιας εκλέγεται αναπληρωτής Καθηγητής της Αγγειοχειρουργικής τής Ιατρικής Σχολής τού Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, αναλαμβάνοντας την υπευθυνότητα του Αγγειοχειρουργικού Τμήματος του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων.

Ο ίδιος πιστεύει ότι το βήμα αυτό αποτελεί μια νέα πρόκληση στην καριέρα του και στόχος του είναι να την αντιμετωπίσει με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο.

***

«Τι σημαίνει Ενδαγγειακή Χειρουργική», τον ρωτώ.

«Με σταθμό το 1991 ο Αργεντινός αγγειοχειρουργός Παρόντι αντιμετωπίζει για πρώτη φορά ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής με τη μέθοδο αυτή», απαντά.

«Αυτό το πρώτο βήμα σήμαινε πως σε πολλές περιπτώσεις μπορούσαμε ν’ αποφύγουμε τη μεγάλη τομή στην κοιλιά και παράλληλα να μειώσουμε τις μετεγχειρητικές επιπλοκές. Το κυριότερο, όμως, ήταν ότι πλέον μπορούσαν να γίνουν επεμβάσεις σε ασθενείς που είχαν κριθεί ανεγχείρητοι λόγω καρδιολογικών και πνευμονολογικών προβλημάτων», συμπληρώνει.

Τι σήμαινε αυτό;

«Ήταν ένα τεράστιο βήμα πάνω στη χειρουργική του ανευρύσματος, που χάριζε ζωή σε ασθενείς, καταδικασμένους ν’ αντιμετωπίσουν τον θάνατο.

»Από τότε μέχρι τώρα έχει εξελιχθεί και αποτελεί μια επανάσταση στην αγγειοχειρουργική, που άνοιξε νέους ορίζοντες και μείωσε σημαντικά τη νοσηρότητα και τη θνητότητα.

»Ήταν, ακόμα, ένα μεγάλο βήμα στην αντιμετώπιση των παθήσεων των αρτηριών της κοιλίας και των κάτω άκρων. Πλέον σε κάποιες παθήσεις, όπως αυτή του διαβητικού ποδιού, αποτελεί σημαντικό όπλο για την αντιμετώπισή τους.

»Μια άλλη πολύ συχνή πάθηση, η οποία ταλαιπωρούσε και ταλαιπωρεί πολλούς ανθρώπους, είναι οι κιρσοί στις φλέβες των κάτω άκρων. Με τις καινούργιες τεχνικές της ενδαγγειακής χειρουργικής, όπως είναι το λέιζερ και οι ραδιοσυχνότητες, αντιμετωπίζονται ευκολότερα για τους ασθενείς, στους οποίους δίνεται η δυνατότητα, πλέον, να επιστρέψουν γρηγορότερα στην καθημερινότητά τους. Επί πλέον στις μεθόδους αυτές εφαρμόζεται η τοπική αναισθησία, που κάνει ακόμα ευκολότερη την επέμβαση.

»Η ενδαγγειακή χειρουργική είναι ο τομέας τής αγγειοχειρουργικής στον οποίο επενδύονται πολλά ερευνητικά προγράμματα για την εξέλιξη των υλικών που θα βελτιώσουν ακόμα περισσότερο την επιτυχή αντιμετώπιση αυτών των παθήσεων».

«Από το 1995, που έρχεσαι σ’ επαφή για πρώτη φορά με την Αγγειοχειρουργική, μέχρι σήμερα, τι το σημαντικό βίωσες;»

«Ξεκινώντας την Αγγειοχειρουργική άρχισα να εκπαιδεύομαι σε όλες τις παλιές κλασικές χειρουργικές μεθόδους. Στη συνέχεια έζησα την άνοιξη της Αγγειοχειρουργικής, η οποία άλλαξε εντελώς τα δεδομένα. Πολλά δύσκολα έγιναν ευκολότερα και πολλοί ασθενείς, που θ’ αντιμετώπιζαν το θάνατο, κέρδισαν τη ζωή.

»Αυτό, για μένα, σήμαινε και σημαίνει ότι η ελπίδα για να χαρίζω ως γιατρός το χαμόγελο στον ασθενή, ολοένα και ανθίζει. Για μένα είναι μια εσωτερική ικανοποίηση, καθώς νιώθω ότι συμβάλω στη διατήρηση του θαύματος της ζωής. Ομολογώ ότι όταν αποφάσισα να μπω στην Ιατρική Σχολή, είχα το όραμα να είμαι αυτός που θα βοηθά τον πονεμένο άνθρωπο ν’ αντιμετωπίζει αυτό που απειλούσε τη ζωή του. Πλέον αυτό που είναι η μεγάλη μου ικανοποίηση είναι να βλέπω τους ασθενείς μου υγιείς και ικανούς ν’ απολαμβάνουν τη ζωή. Είναι μια σχέση που αναπτύσσω διά βίου και αυτή είναι το σημαντικότερο εύσημο για έναν γιατρό. Ζω για το χαμόγελο του ασθενή μου».

«Φεύγεις από τη Λάρισα μετά από δώδεκα χρόνια προσφοράς στην Αγγειοχειρουργική Κλινική. Τι έχεις να θυμάσαι;»

«Ήρθα στη Λάρισα όταν δημιουργήθηκε η Αγγειοχειρουργική Κλινική. Θα θυμάμαι τις ατελείωτες ώρες, που χρειάστηκαν για ν’ αποκτηθεί η εμπιστοσύνη των ασθενών ολόκληρης της Θεσσαλίας στο ξεκίνημα της νέας αυτής κλινικής, που σήμερα αποτελεί μια από τις πιο αναγνωρίσιμες κλινικές  της ειδικότητας τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Πρέπει ν’ αναγνωρίσω τον ρόλο τού διευθυντή τής Κλινικής Καθηγητή Αθανασίου Γιαννούκα, σ’ αυτήν την επιτυχία.

»Ιδιαίτερη τιμή για μένα, αποτελεί το ότι μας εμπιστεύθηκαν οι ασθενείς τού τόπου, οι οποίοι μέχρι τότε ήταν αναγκασμένοι να μετακινούνται στη Θεσσαλονίκη ή στην Αθήνα. Εγώ προσωπικά απέκτησα φίλους και δημιούργησα σχέσεις εμπιστοσύνης με πολλούς, μέσα από την άσκηση της Αγγειοχειρουργικής. Όλες αυτές οι σχέσεις είναι ένα ζωντανό κομμάτι τού εαυτού μου, που θα μου δίνει δύναμη και αισιοδοξία στα νέα μου καθήκοντα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων.

»Φεύγω από έναν τόπο που αγάπησα, και που θα είναι πάντα στην καρδιά μου, γεμάτος συγκινήσεις και καλές θύμησες. Ακόμα και από τα Ιωάννινα θα είμαι κοντά σε όλον αυτόν τον κόσμο, πρόθυμος να προσφέρω σε οτιδήποτε χρειαστεί.

»Θα ήθελα, τέλος, να ευχαριστήσω από την καρδιά μου όλους τους συναδέλφους ιατρούς, με τους οποίους συνεργάστηκα τα δώδεκα αυτά χρόνια και το νοσηλευτικό προσωπικό της Κλινικής, με το οποία συνεργάστηκα, επίσης, άριστα.

»Βέβαια, όλα αυτά τα χρόνια είχα την αμέριστη συμπαράσταση της συζύγου μου Μαίρης και των δυο παιδιών μου, του Γιώργου και του Μιχάλη. Επέστρεφα στην οικογένειά μου κι έπαιρνα δύναμη. Όλα αυτά, τα δύσκολα χρόνια, όχι μόνο μού συμπαραστάθηκαν, αλλά και με βοήθησαν ώστε να ‘‘καταπραΰνω’’ την ένταση των δυσκολιών που συνάντησα».

«Τι είναι γιατρός για σένα;»

«Γιατρός είναι αυτός που θ’ ακούσει τον ασθενή, θα πάρει πάνω του το πρόβλημά του και θα μοιραστεί τις ανησυχίες του. Στη συνέχεια έρχονται όλα τα άλλα: Γνώσεις, εμπειρία, ικανότητα, θεραπεία. Όμως είναι κορυφαίος παράγοντας στην Ιατρική η επικοινωνία μεταξύ ασθενούς και γιατρού. Είναι κάτι που πάντα  είχα οδηγό μου στην άσκηση της Ιατρικής».

Καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησης/συνέντευξης εκείνο που επαναλαμβάνει είναι πως η σχέση του με τους ασθενείς της Θεσσαλίας δεν θα σταματήσει, έστω κι αν πλέον δεν θα βρίσκεται στην πόλη μας. «Η αμοιβαία εμπιστοσύνη που χτίστηκε τόσα χρόνια μεταξύ μας, θα είναι οδηγός στη νέα μου θέση», βεβαιώνει και δηλώνει πως «θα είμαι στη διάθεση οποιουδήποτε θελήσει τη βοήθειά μου».