Κατάλληλο μόνο για νύχτες μαχαιρωμένες.

                                                      "Κοίτα πως έκλεισαν οι δρόμοι μας..."

Τις νύχτες,
που οι λέξεις τής Φρανσουάζ Ξενάκη
ξεφεύγουν από τις σελίδες τού βιβλίου και της ζωής της,
τις νύχτες που οι λέξεις σχηματίζουν το "αντίο" του Ιάνη Ξενάκη,
το "αντίο" μας,
οι σκέψεις ξαναγυρίζουν σε κείμενα παλιά
και προχωρούν ψηλαφιστά στις ράχες των βιβλίων.
Εκείνος ήταν ο αετός.
Εκείνη που στάθηκε δίπλα του στο πέταγμά του,
αλλά και την πτώση του.
Τόσο οδυνηρή, τόσο αβάσταχτη πτώση
για τον άνθρωπο που ήταν η ανατρεπτική πρωτοπορία
στην Αρχιτεκτονική, τα Μαθηματικά και τη Μουσική
του 20ου αιώνα.
Σκληρό βιβλίο,
για δύσκολους παίκτες και αναγνώστες
που δεν πιάνουν στο στόμα τους τον έρωτα σαν τσίχλα.
Κατάλληλο μόνο για νύχτες μαχαιρωμένες.
Νύχτες ιδρωμένες, λαλίστατες,
ωστόσο σιωπηλές, με την επίγνωση του αναλώσιμου...
Με όλους τους δρόμους κλειστούς,
όχι από έλλειμμα αγάπης,
αλλά από τις φθορές που τον περίμεναν
σε κάποιες διαβάσεις της ζωής.