ΛΟΓΟΣ τρίτος - Γ3. - Εμείς κινήσαμε κατακαλόκαιρο

Εμείς κινήσαμε κατακαλόκαιρο,
σκουπίζοντας απ’ τα χείλη,
το δάκρυ και το αίμα του έρωτα.

Τα κορμιά μας ιδρώτα μύριζαν,
τα χέρια μας απελπισμένα έψαχναν.

Εμείς κινήσαμε κατακαλόκαιρο
τον ήλιο κοιτώντας κατάματα.
Σε τούτο το χώμα δεν ήρθαμε να κλέψουμε
στο πέλαγος δεν ξανοιχτήκαμε στην τύχη.

Βαθιά ν’ αγαπηθούμε θέλαμε
και τραγουδώντας να πεθάνουμε.

Δεν ήρθαμε να κλέψουμε,
παρά ν’ αγκαλιαστούμε στις φουρτούνες,
να πάρουμε στον ώμο το σταυρό μας,
να ορκιστούμε στα τριαντάφυλλα...

Κινήσαμε κατακαλόκαιρο,
χωρίς επινίκια τραγούδια,
με ποντοπόρα όνειρα στα μάτια μας
και χιόνια στα μαλλιά μας...

Τώρα
δε μένει παρά το χιόνι.
Αδιαφορώντας για τα χνάρια που θ’ αφήσω
δραπετεύω,
τους δεσμοφύλακες προκαλώντας
να ουρλιάξουν «πυρ»...

Το χιόνι... το χιόνι...
Ίσως ξαναβρεθούμε στο χιόνι...
Αγαπημένη...