ΛΟΓΟΣ τρίτοσ - Γ2 - Τί γυρεύουμε σε τόσες επιφάνειες

Τί γυρεύουμε
ανάμεσα σε τόσες επιφάνειες;

Οι επιφάνειες χαμογελούν.
Αστράφτουν καλά σμαλτωμένες.

Οι επιφάνειες -φράχτες στα μάτια μας
κρύβουν ζηλότυπα
-νεύρα, αρτηρίες, φλέβες.

Πρέπει να σπάσουμε τις επιφάνειες,
πρέπει τα μάτια μας να δουν στο βάθος.
Πρέπει τα δάχτυλα να φτάσουν στα νεύρα,
στις αρτηρίες,
να επιστρέψουν σε κάποια μήτρα
σε κάτι προϋπάρχον.

Πρέπει να συντριφτούν οι επιφάνειες,
μήπως και βρούμε κάποιο φως
στα υπόγεια κοιτάσματα...

Τί γυρεύουμε ανάμεσα σε τόσες επιφάνειες
εμείς -ως ασθενείς της τρίτης θέσης
-ως μελλοθάνατοι της φιέστας που μυρίζει φορμόλη
-ως παρείσακτοι και ρακοσυλλέκτες;

Τί γυρεύουμε ανάμεσα σε τόσες επιφάνειες,
εμείς -οι νυχτερινοί εραστές των τοίχων,
που ζωγραφίζουμε στο σκοτάδι την `Άνοιξη,
σφίγγοντας τις γροθιές μας στο θάνατο,
-οι ονειροπόλοι;

Εμείς οι ανώνυμοι,
οι ενταγμένοι στις προαποφάσεις τους,
οι ανένταχτοι εραστές της δίψας,
του έρωτα και του θανάτου,
θ’ ανεμίζουμε πάντα τη σημαία της άρνησης.