ΛΟΓΟΣ τρίτος - Γ4. - Σ’ έψαχνα αγαπημένη...

Γ4.

Σ’ έψαχνα αγαπημένη...
Με τα χέρια ψηλάφιζα γνωστές πέτρες,
πασχίζοντας να βρω τα χνάρια της φυγής σου.

Σ’ έψαχνα αγαπημένη...
Φώναζα τ’ όνομά σου
στα νυχτωμένα μονοπάτια του κόσμου,
ακούγοντας μόνο τον αντίλαλο
να χιλιοσχίζεται σε κυπαρίσσια.

Σ’ έψαχνα αγαπημένη...
στους πεθαμένους δρόμους και στις σχισμένες αφίσες,
στα σφαλιχτά παράθυρα της ερημιάς του κόσμου...
Σ’ αναζητούσα
-πασχίζοντας να συναντήσω τα μάτια σου,
-πασχίζοντας ν’ αγγίξω τα χέρια σου,
μια έστω άκρη από το ρούχο σου.

Μακρινό ακροκέραμο η μορφή σου
σταματημένο στην άκρη του κόσμου,
να σημαδεύει την άκρη του ουρανού,
την αρχή
και το τέλος από πορείες οδύνης.
Μακρινό ακροκέραμο η μορφή σου
ραγισμένο ως αρχαίο εύρημα,
να θυμίζει θλιμμένα απογεύματα
και φιλιά ταριχευμένα.