Πώς να ψάξω το πρόσωπό σου; ΛΟΓΟΣ τρίτος - Α29.

Τότε που
έλεγα και ξανάλεγα πως:

Μυστικά από μένα δεν έχω,
παρά μονάχα εσένα,
που κοιτάζεις τις χούφτες μου
τις γραμμές τους διαβάζοντας...

Τότε που
έλεγα και ξανάλεγα πως:

Να κλάψεις θέλω.
Τα δάκρυα να ρουφήξω από τα τσίνουρα.
Να ζωντανέψω τ’ όνειρο στις χούφτες μου...

Και τώρα να ρωτώ και να ξαναρωτώ:

Τις εικόνες σου
με τόση νύχτα γύρω
πώς να ψάξω;

Τα δάχτυλά μου δεν έχουν άκρες,
και δε θα βρουν τ’ αποτυπώματά τους,
παρά μονάχα απ’ την παλάμη -κι αυτά μουντά
με την τρύπα του καρφιού -να χάσκει.

Πώς να ψάξω το πρόσωπό σου
με τόσο σκοτάδι
και με κομμένα δάχτυλα;