Εσύ που ξέρεις από δάκρυα (ΛΟΓΟΣ τρίτος - Α19)

Θα περιμένω...
Στα χείλη μπήγοντας τα δόντια,
στο κόκκινο βουτώντας τα πινέλα μου...
Θα περιμένω χρόνια , ακόμα, στο λιμάνι,
αναζητώντας το ένα πρόσωπο...

Με μάτια αφημένα στη θάλασσα
περιμένω τα πουλιά να γυρίσουν.

Τα πουλιά
που τα βράδια στην καρδιά μου φωλιάζουν
συντροφιά μ’ ανεπαίσθητα δάκρυα.

Κι εσύ που ξέρεις από δάκρυα
κι έχεις στα τσίνουρα λουλούδια ξερά
τη σιωπή μου θ’ ακούς και θα λες
πως, ακόμα, κλειστά τα λιμάνια μου είναι...

Θα περιμένω στο λιμάνι
ένα πανί ανάμεσα στα φουγάρα
να τέμνει τον ορίζοντα στα δύο
το μυστικό μου σαϊτεύοντας.