Εκεί όπου το κοινωνικό αγαθό λάμπει ως ήλιος...

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

------------------------------------

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

«ΟΛΥΜΠΟΣ». Τι άλλο;

Μεταφέρω την σκηνή όπως ακριβώς την παρακολούθησα στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς μου.

Στέκομαι πίσω και πλάι από το ζευγάρι που βρίσκεται μπροστά στο ψυγείο με τα γάλατα, περιμένοντας σε απόσταση ασφαλείας να επιλέξουν αυτά που θέλουν και να έρθει η σειρά μου. Η κυρία έχει απλώσει το χέρι της στην ανοιχτή πόρτα του ψυγείου, το οποίο όμως μένει μετέωρο, καθώς η φωνή του άντρα τη σταματά: «Όχι αυτό…» Η κυρία στρέφεται προς το μέρος του, ρωτώντας τον: «Τι θέλεις;»

Η απάντηση του άντρα είναι άμεση: «‘‘ΟΛΥΜΠΟΣ’’. Τι άλλο; Δεν διάβασες για τις δωρεές;»

Το ζευγάρι απομακρύνεται. Σειρά μου. «‘‘ΟΛΥΜΠΟΣ’’. Τι άλλο;», μονολογώ και απλώνω το χέρι μου.

Όχι δεν είναι διαφήμιση. Μπορεί να μοιάζει, αλλά δεν είναι. Μεταφορά πραγματικού περιστατικού είναι. Άλλωστε τους ανθρώπους που εξαγόρασαν, πριν χρόνια, τον νεκρό συνεταιριστικό «ΟΛΥΜΠΟ» της πόλης μας, τους αδελφούς Σαράντη, από τα όμορα Τρίκαλα, δεν τους γνωρίζω.  Ο «ΟΛΥΜΠΟΣ» στα χέρια τους αναστήθηκε. Πριν ένα καλοκαίρι, στην μακρινή Νέα Κορώνη Μεσσηνίας, 700 χιλιόμετρα μακριά από τη Λάρισα, στο σούπερ μάρκετ συνονόματου εξαδέλφου είχα παρατηρήσει πως 7 στους 10 «ΟΛΥΜΠΟΣ» προτιμούσαν. Και ο εξάδελφος, μου το επιβεβαίωσε τότε.

Ο λόγος που έγινε αφορμή για τούτο το σημείωμα είναι η σύνδεση του περιστατικού, του οποίου έγινα μάρτυρας χθες το βράδυ, με την είδηση για την νέα προσφορά τού «ΟΛΥΜΠΟΣ» των αδελφών Σαράντη προς τους μαθητές. Μεταφέρω την είδηση, όπως την διάβασα στην LarissaPress:

«Συνεχίζεται ο τεχνολογικός εξοπλισμός Λυκείων, Γυμνασίων, Δημοτικών και Νηπιαγωγείων της χώρας, με νέα δωρεά 6.200 συσκευών τάμπλετ και 2.200 φορητών υπολογιστών για σχολικές μονάδες όλης της χώρας, ύψους πάνω από 1,48 εκατομμυρίων ευρώ…»

  Μέσα μου στριφογυρίζει ένα ερωτηματικό: «Αν δεν γράψω γι’ αυτό, για όλα τα καλά και αγαθά, για τα γενναιόδωρα και τα ευγενή, αν δεν γράψω για τις φωτεινές πλευρές τής κοινωνίας μας, για ποιο πράγμα να γράψω; Για τα ρυπαρά; Για το ποιος τσακώθηκε στις εκπομπές τής πλάκας, που γεμίζουν τα τηλεοπτικά προγράμματα; Για το πώς γεμίζει την ώρα της, κλεισμένη στο σπίτι της, η τάδε ηθοποιός;»

Και ναι, θα στηλιτεύσω δημόσια τους ασυνείδητους και επιπόλαιους που δεν φρόντισαν να διαφυλάξουν τις κλινικές τους και αίφνης εμφανίστηκαν 50 νέα κρούσματα.

Και ναι, θα ασκήσω κριτική σε αντικοινωνικές συμπεριφορές γιατί βλάπτουν το σύνολο, το ίδιο θα πράξω και για λάθη του κρατικού μηχανισμού, γιατί θέλουμε να έχουμε ένα κράτος αλληλέγγυο προς τον πολίτη, που να θεραπεύει τα προβλήματά του.

Αλλά, πρώτιστα, επιθυμώ να κοιτάζω ψηλότερα. Εκεί που πράξεις ανθρώπων λειτουργούν ως οδοδείχτες ανθρωπιάς. Εκεί όπου το κοινωνικό αγαθό λάμπει ως ήλιος, ζεσταίνοντας τις παρυφές ενός συνόλου, που μπορεί να νιώθουν πως, ακόμα και κατακαλόκαιρο, βιώνουν έναν χειμώνα. Εννοώ τους πλέον αδύναμους. Τις οικογένειες που δεν έχουν την δυνατότητα να προσφέρουν ένα ηλεκτρονικό μέσο για να μπορούν τα παιδιά τους να παρακολουθούν τα διαδικτυακά, πλέον, μαθήματα…

Σ’ αυτά τα παιδιά κατευθύνθηκε αυτή η προσφορά τών ανθρώπων τού «ΟΛΥΜΠΟΣ». Και έχει ιδιαίτερη σημασία αυτή η χειρονομία. Τόσο ουσιαστική, όσο και συμβολική. Θα έχει ως ανταμοιβή της παιδικά χαμόγελα…

Τα παιδιά που βιώνουν την όποια στέρηση, βιώνουν παράλληλα και την κοινωνική ανισότητα. Δύσκολα κατανοούν τα ‘‘πώς’’ και τα ‘‘γιατί’’ αυτής της ανισότητας. Ιδιαίτερα σήμερα, που πολλά τούτης της ζωής θεωρούνται αυτονόητα. Η ευθύνη δεν είναι δική τους.

Απέναντι σ’ αυτήν την πραγματικότητα άνθισε η προσφορά τών αδελφών Σαράντη, των οποίων η επιχειρηματικότητα έχει δώσει δουλειά σε χιλιάδες κι έχει σταθεί κυματοθραύστης στην ανεργία που τα τελευταία χρόνια ταλανίζει την χώρα. Η Πολιτεία θα πρέπει να επιβραβεύει τους άριστους και η κοινωνία να τους το αναγνωρίζει. Αυτήν την αναγνώριση ένιωσα να εκφράζει η απάντηση που έδωσε ο άντρας στην σύζυγό του, λέγοντας: «ΟΛΥΜΠΟΣ. Τι άλλο;»

Λάρισα, 24/4/2020