Ένα εξαιρετικό αστυνομικό μυθιστόρημα...

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

----------------------------------------------

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

Αχμέτ Ουμίτ:

‘‘Η κραυγή του χελιδονιού’’

Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα διαφορετικό. Ο Τούρκος Αχμέτ Ουμίτ γράφει αστυνομικό μυθιστόρημα, που αφορά κατά συρροή ανθρωποκτονίες, με ύφος ιδιαίτερα τρυφερό! Στο βάθος τού μυθιστορήματος κινούνται βαθιά ανθρώπινα συναισθήματα, που έχουν να κάνουν με την σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, καθώς και με το εμπόριο οργάνων παιδιών, αποκαλύπτοντάς μας μια βρόμικη πτυχή τού προσφυγικού στην Τουρκία.

Το κεντρικό πρόσωπο του μυθιστορήματος είναι ένας αστυνόμος ιδιαίτερα ευσυνείδητος, που ακούει στο όνομα Ναβζάτ. Υποδειγματικός στην εκτέλεση των καθηκόντων του, πατρικός προς τους υφισταμένους του. Χήρος από χρόνια, ξαναβρίσκει την παρηγορία τού έρωτα κοντά σε μια Ελληνίδα ιδιοκτήτρια εστιατορίου τής Κωνσταντινούπολης, την Ευγενία.

Δίπλα του δυο ικανότατοι βοηθοί. Ένας υπαστυνόμος, ο Αλή, που τον λατρεύει ως θεό και μια εγκληματολόγος, η Ζεϊνέπ, που τον θαυμάζει. Ανάμεσα στους δυο βοηθούς του ανθίζει ένας ευγενικότατος έρωτας. Ο οποίος, ωστόσο, δεν τους εμποδίζει να εκτελούν άριστα τα καθήκοντά τους.

Ως ομάδα δρουν υποδειγματικά. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλον. Ο Τούρκος συγγραφέας δίνει μαθήματα επαγγελματικής ευσυνειδησίας. Τίποτα δεν ξενίζει τον αναγνώστη, καθώς παρακολουθεί την εξέλιξη της ιστορίας.

Το μυθιστόρημα ξεκινά με την ανακάλυψη ενός πτώματος. Το θύμα αναγνωρίζεται: Είναι γνωστός παιδεραστής. Τα ευρήματα οδηγούν στο λογικό συμπέρασμα πως κίνητρο της ανθρωποκτονίας ήταν η εκδίκηση από κάποιον που πιθανότατα, ως παιδί, είχε πέσει θύμα τής διαστροφής του. Όμως, οδηγούν και στο παρελθόν: Δώδεκα ανθρωποκτονίες είχαν συμβεί με παρόμοιο τρόπο στην Κωνσταντινούπολη και πέντε χρόνια πριν, οι οποίες είχαν μείνει ανεξιχνίαστες, παρά τις προσπάθειες ενός άλλου, ικανού και επίμονου αστυνομικού, του Ζεκιαΐ, που εν τω μεταξύ είχε αποστρατευθεί.

Τα ερωτηματικά είναι πολλά. Σχεδόν όλα οδηγούν σε ένα συμπέρασμα. Πρόκειται για τον ίδιο δράστη, που επανήλθε στη δράση πέντε χρόνια μετά.

Η συμπεριφορά τών παιδεραστών βρίσκεται στο μικροσκόπιο της έρευνας του αστυνόμου και των συνεργατών του. Οι σκέψεις που ανταλλάσσουν, αποτελούν πεδίο προβληματισμού και του αναγνώστη. Μια φράση τού συνταξιούχου αστυνομικού Ζεκιαΐ ανοίγει την πόρτα τών προβληματισμών:

«Στο παρελθόν κάποιου που σκοτώνει παιδεραστές, υπάρχουν ντροπιαστικά μυστικά…»

Κατά την έρευνα της υπόθεσης προκύπτουν και άλλες ανθρωποκτονίες. Αυτές οι νέες ανθρωποκτονίες, κρύβουν στο υπόστρωμά τους, μια ακόμα μαύρη σελίδα τής καθημερινότητας. Την πώληση οργάνων σώματος παιδιών από πρόσφυγες του πολέμου τής Συρίας, προκειμένου οι οικογένειές τους να καταφέρουν να επιζήσουν.

Οι υποθέσεις είναι περίπλοκες. Οι νέες ανθρωποκτονίες οδηγούν την έρευνα σε πρόσωπα της ιατρικής κοινότητας που πλουτίζουν από το εμπόριο οργάνων σώματος.

Κάποια από τα στοιχεία οδηγούν την σκέψη τού αστυνόμου στην βάσιμη υπόνοια πως ο δράστης έχει εσωτερική πληροφόρηση, όταν ένα τυχαίο γεγονός μετατρέπει την υπόνοια σε βεβαιότητα. Τότε, όμως, είναι αργά και για τον ίδιο.

Ποιο είναι το τέλος;

Θα είναι άκομψο ν’ αποκαλυφθεί στον αναγνώστη και να του στερήσει την χαρά τής λύτρωσης που επιφυλάσσει ένα αστυνομικό μυθιστόρημα.

Το συστήνω ανεπιφύλακτα.

Λάρισα, 16/3/2020