Εκ του μακρόθεν...

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

------------------------

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

Ανοικτή επιστολή προς τον Μαργαρίτη Σχοινά

Αγαπητέ κύριε δεν γνωριζόμαστε. Και δεν χάνετε κάτι από αυτό. Ούτως ή άλλως, αποτελώ μια ασημαντότητα που δεν έχει παρά να διανύσει ελάχιστα μέτρα για να τελειώσει το ταξίδι της στη ζωή, ακόμα. Εγώ, βεβαίως, σας γνωρίζω. Μου έκανε πάντα εντύπωση ο μετρημένος σας λόγος, οι σοφά επιλεγμένες λέξεις, η σεμνότητα που πήγαζε από την στάση σας όταν μιλούσατε.

Μπαίνω στον πειρασμό να σας απευθύνω αυτήν την ανοικτή επιστολή, ως συνέχεια της ανοιχτής επιστολής προς τον πρωθυπουργό, που δημοσίευσα στο ίδιο μέσο, χθες, γιατί διάβασα την ομιλία σας το βράδυ τού Σαββάτου.

Κάπου εκεί, ανάμεσα σε άλλα, είπατε:

«Αλλά και από τους εξεγερμένους του Κιλελέρ, στις φτελιές των καλοκαιριών του μεγάλου μας πεζογράφου Καραγάτση στη Ραψάνη». Η τελευταία –δευτερεύουσα- πρόταση (…στις φτελιές των καλοκαιριών του μεγάλου μας πεζογράφου Καραγάτση στη Ραψάνη), στάθηκε αιτία γι’ αυτήν την επιστολή.

Θα γνωρίζετε, ασφαλώς, ότι ο Μ. Καραγάτσης ήταν αδελφός τού Κωνσταντίνου Ροδόπουλου, μακρόβιου βουλευτή (από το 1932) και προέδρου της Βουλής τών Ελλήνων.

Τον Μ. Καραγάτση δεν τον γνώρισα. Γνώρισα, όμως, τον Κωνσταντίνο Ροδόπουλο. Ήταν φίλος του ο πατέρας μου. Σε κάποια επίσκεψή του στο σπίτι μας (1966), ενώ οι δυο άντρες έπιναν τον καφέ τους και συζητούσαν, εγώ, 14χρονος τότε, καθόμουν σε μια γωνιά τού δωματίου, σ’ ένα σκαμνάκι κι έτυχε να διαβάζω ένα μυθιστόρημα του Μ. Καραγάτση. Σε κάποια στιγμή με πλησίασε η σύζυγός του, η κυρία Δέσποινα, που μακροημέρευσε,  (τότε δεν ήξερα πως ήταν κόρη τού μέγιστου Καραθεοδωρή), χάιδεψε το κεφάλι μου και με ρώτησε τι διαβάζω. Της έδειξα το εξώφυλλο, ρωτώντας την παράλληλα, γιατί ο αδελφός τού συζύγου της, άλλαξε το επώνυμο και χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο «Μ. Καραγάτσης». Γέλασε. Γύρισε προς τον σύζυγό της και του είπε: «Ο Αγγελής έχει μια ερώτηση για σένα». Με παρότρυνε να διατυπώσω ευθέως την ερώτηση. Όντως και αυτό έκανα. Το γελαστό πρόσωπο του Κώστα Ροδόπουλου σοβάρεψε αμέσως, με κάλεσε να πάω δίπλα του και μου απάντησε: «Ντρεπόταν… Δεν ήθελε να είναι αδελφός πολιτικού ο Δημήτρης. Δεν ήθελε να τον ταυτίζουν…»

Γιατί σας έγραψα αυτήν την ιστορία; Το καταλάβατε, θαρρώ. Είστε τόσο ευφυής, άλλωστε. Το ζήτημα δεν είναι στους αριθμούς, αλλά στους ανθρώπους, δηλαδή σ’ αυτούς με τους οποίους δεν ήθελε να συγχρωτίζεται ο Μ. Καραγάτσης: Τους πολιτικούς.

Φεύγοντας, λοιπόν, από την πόλη μου, θα πάρετε κάποιες εικόνες μαζί σας. Πίσω από τις εικόνες θα υπάρχουν κάποια «γιατί;» Η απάντησή τους έχει άμεση συνάρτηση με την επιθυμία τού Καραγάτση ως προς το να μην κρατήσει το διακεκριμένο οικογενειακό επώνυμο.

Θα σας αναφέρω κάτι ακόμα και θα κλείσω αυτό το σημείωμα. Στην πόλη μας υπάρχει ένας φωτισμένος καθηγητής. Το όνομά του είναι Θανάσης Νασίκας. Αυτός έχει γράψει ένα εκπληκτικό βιβλίο, που έχει σχέση με το ταξίδι της Φυσικής στον κόσμο της γνώσης, άρα της έρευνας. Τίτλος του: «Το αίτημα της ελάχιστης αντίφασης». Με απλά λόγια: Κάθε φάση έχει και τη αντίφασή της, κάθε θέση και την αντίθεσή της, κάθε δράση και την αντίδρασή της. Ελάχιστοι συμπολίτες μου το γνωρίζουν αυτό. Άλλωστε τι τους προσφέρει το θεώρημα του Γκέντελ ή οι θεωρίες του Αϊνστάιν.

Αντιγράφω, λοιπόν, απ’ αυτό το βιβλίο έναν στοχασμό τού φίλου μου φυσικού επιστήμονα:

«Την προσωπική αγωνία τού καθενός κανείς δεν μπορεί να την περιγράψει, υπάρχει αυτούσια, όχι σαν αντίγραφο κάποιας περιγραφής. Από το γεγονός αυτό πηγάζει και το δικαίωμα του κάθε πολίτη να πει τη γνώμη του ενώπιον της πόλης, γιατί αυτό που θέλει να πει αναβλύζει από την ψυχή του και είναι μοναδικό, και κατά τρόπο ακατανόητο συμπαράγει την ιστορία της πόλεως. Ίσως πιο σημαντικό είναι αυτό που θέλει να πει μα δεν μπορεί με τον λόγο να το διατυπώσει, που όμως εκφράζεται με την ίδια του τη ζωή, η οποία δεν μπορεί παρά λίγο ή πολύ να επηρεάζει την πόλη…»

Πλέον, γίνατε κοινωνός μιας αλήθειας. Αντιλαμβάνεστε πληρέστερα τι σημαίνει απορρόφηση κονδυλίων, χρηματοδοτήσεις από ευρωπαϊκά κονδύλια και άλλα συναφή. Όσο για το «πόλη τού Ιπποκράτη…» Άλλη συζήτηση αυτή…

Εύχομαι να είστε καλά…

Λάρισα, 26/1/2020