Αίσιον 2018;

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

 (Δημοσιεύθηκε στην έντυπη Larissa net, την Παρασκευή 5-1-2018).

 ------------------------------------

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

-----------------------------------

Τον Ιούλιο του 1974 μια κυβέρνηση που υπόσχεται – και κάνει πράξη – την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα, διαδέχεται αναίμακτα τη χούντα και θέτει τις βάσεις τού νέο-κοινοβουλευτισμού. Αυτό που ήταν αποφασισμένη να κάνει, το επιτυγχάνει, κλείνοντας μάλιστα και το κεφάλαιο του Εμφυλίου με τον πιο επίσημο τρόπο.

Το φθινόπωρο του 1981 ο αιρετικός προχουντικά πολιτικός, ο Ανδρέας Παπανδρέου, κάνει πράξη τις υποσχέσεις του: Θα δώσει στον «λαό» την εντύπωση πως μπορεί να είναι αυτός η εξουσία. Επίσης, θα του δώσει το δικαίωμα να πιστεύει ότι μπορεί να βγάζει χρήματα χωρίς να δουλεύει. Εμβληματική του προσωπικότητα ο Τσοβόλας, που στη συνέχεια υποδύθηκε τη λευκή περιστερά. Ύψιστος συμβολισμός τής καθυστερημένης απελευθέρωσης, το νεύμα προς τη Μιμή, να τον ακολουθήσει στη σκάλα τού αεροπλάνου.

Τον άκρατο λαϊκισμό τού λαοπρόβλητου ηγέτη, τον ακολούθησε ο σκεπτικισμός τού Σημίτη, που όμως ξέχασε πως ό,τι ήθελε αυτός να χτίσει, μπορούσαν άνετα να το γκρεμίσουν οι… αυλικοί του, αφήνοντας τον ίδιο να σκέπτεται ευρωπαϊκά. Για το μπάχαλο των παρατρεχάμενων ο ίδιος δεν μίλησε ποτέ. Ούτε για το τεράστιο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, χάρη στο οποίο κάποια δισέγγονα πολλών επιτήδειων θα τρώνε για δεκαετίες με χρυσά κουτάλια.

Αυτό το μπάχαλο υποσχέθηκε να το συμμαζέψει ο Κώστας Καραμανλής και μάλιστα με ύφος που έδειχνε αποφασιστικότητα. Η υπόσχεση έμεινε υπόσχεση, ο λαός εξακολούθησε να περνά καλά, η Ελλάδα έδειχνε να ευημερεί. Μέχρι που ένα πρωί περίλυπος ανακοίνωσε ότι λεφτά δεν υπάρχουν. Οι στρόφιγγες των δανεικών έκλειναν…

Σ’ εκείνη την κοσμοϊστορική στιγμή ήρθαν τα στραπατσαρισμένα ελληνικά του Γιώργου Παπανδρέου ν’ αμφισβητήσουν τα λεχθέντα από τον Καραμανλή: «Λεφτά υπάρχουν!!!» Και όλοι όσοι δεν ήθελαν να πιστέψουν πως θα χρειαζόταν να ζήσουν έστω ελάχιστα πιο φτωχά, τον έκαναν πρωθυπουργό. Να όμως που λεφτά δεν υπήρχαν, τελικά, παρά τα περίστροφα που έβγαζε από το συρτάρι ο πρωθυπουργός τής μπουρδολογίας. Υπήρχαν τα μνημόνια, βεβαίως…

Η συνέχεια είναι πιο πρόσφατη, άρα όλοι θα τη θυμούνται. Πήραν φωτιά τα Ζάππεια του Αντώνη Σαμαρά και μαζί τους κάηκαν πολλές ελπίδες για γρήγορη ανάκαμψη. Ήδη η κοινωνία είχε κουραστεί και το χαμογελαστό παιδί που θυμήθηκε τον Εμφύλιο, την εκδίκηση των ηττημένων και πολλά ακόμα, έγινε πρωθυπουργός για να σχίσει μνημόνια και δεσμεύσεις, ν’ αποκαταστήσει αδικίες, να στείλει στον αγύριστο τη Μέρκελ και τους δανειστές. Στρατάρχης στην επανάσταση των αγανακτισμένων ένα πλουσιόπαιδο που έγραφε το Γιάννης μ’ ένα «ν» και φορούσε χρωματιστά πουκάμισα έξω από το παντελόνι, στις διεθνείς συναντήσεις με τους κακούς Ευρωπαίους. Ο Στρατάρχης αποστρατεύθηκε όταν πια ήταν αργά. Το κακό ήταν πλέον ασυμμάζευτο.

Το χαμογελαστό παιδί συνέχισε τις ακροβασίες. Άλλωστε ο πλέον ανίερος συμβιβασμός τού έδινε πολλές βεβαιότητες. Η ομάδα βουλευτών των ΑΝ.ΕΛ. με τον αρχηγό τους τον κ. Καμμένο ήταν πρόθυμη για κάθε εξυπηρέτηση. Με ανταλλάγματα, βέβαια. Άλλωστε πολλά σ’ αυτήν τη ζωή μια συναλλαγή είναι. Η «συναλλαγή» και η «συνείδηση» από «σ-ίγμα» αρχίζουν. Και να μπάζουν από κάπου συγχωρητέο είναι. Και το «συγχωρητέο» από «σ-ίγμα» αρχίζει. Όπως και τα προϊόντα της αφόδευσης…

Έτσι, αισίως φτάνουμε στο 2018. Χεράκι – χεράκι οι συνεταίροι ευαγγελίζονται μιαν άλλη εποχή, χωρίς να ξεχάσουν όμως να βάλουν νέους φόρους πάνω στους ήδη υπάρχοντες, χωρίς να ξεχάσουν να περικόψουν ακόμα περισσότερο τις συντάξεις. Αρκεί που ξέχασαν κάποια συνθήματα στις αποθήκες τής πολιτικής ιστορίας∙ συνθήματα που είχαν σχέση με τους δανειστές, με τις λίστες, με τους πλειστηριασμούς, με την ανάκαμψη. Έτσι η ανίερη συμμαχία καλά κρατεί και η χώρα καλά πορεύεται μέχρι να έρθει κάτι άλλο στον ορίζοντα.

Η ιστορία γράφεται πάντα σε ενεστώτα χρόνο. Αυτός είναι ο χρόνος που βιώνει ο καθένας μας. Βεβαίως το δίδυμο της βρόμικης συγκατοίκησης αυτό δεν θέλει να το παραδεχτεί και εξακολουθεί να εξαπατάει το κοινωνικό σύνολο με έννοιες κούφιες και λέξεις άδειες. Ίσως γιατί το ίδιο το κοινωνικό σύνολο παρακολουθεί τον ακρωτηριασμό του βουβό και αδρανές. Το αριστερό πρόσημο δίνει άφεση αμαρτιών σε κάθε φοροεπιδρομή, κάτι που μπορούν να το καταλάβουν πληρέστερα όσοι ξέρουν καλά την ιστορία των Σταυροφοριών. Οι υπόλοιποι αρκεί που το νιώθουν στο πετσί τους. Αν διαθέτουν και την ελάχιστη ικανότητα μνήμης, κάποτε θα το χρειαστούν.

Εκείνο που επίσης θα πρέπει να ειπωθεί είναι πως η μνήμη είναι μια λέξη πολύ πονεμένη, σέρνει πληγές. Για τούτο κι έκλεισα με οργή την τηλεόραση όταν ο πρωθυπουργός βερμπάλιζε τις πρωτοχρονιάτικες προπαγάνδες του…

(Δημοσιεύθηκε στην έντυπη Larissa net, την Παρασκευή 5-1-2018).