Εικόνες της ντροπής…

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

 -----------------------------------

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

-----------------------------------

Υπάρχουν κάποιες εικόνες που δεν σβήνονται εύκολα από τα μάτια, όσο κι αν ο ορθολογισμός πασχίζει να τις εξαφανίσει. Κάποιες απ’ αυτές ανήκουν στον πρωθυπουργό, κάποιες άλλες σε άλλα πρόσωπα της πολιτικής σκηνής.

Είναι εικόνες που δηλώνουν εγωισμό, θρασύτητα, χυδαιότητα, καθώς αποκαλύπτουν μιαν άλλη διάσταση των όσων ερμηνεύουν την καθημερινότητα.

Είναι εντελώς απάνθρωπο να χαμογελά τρισευτυχισμένος ο κ. πρωθυπουργός, καθώς τον βραβεύουν γιατί κατόρθωσε να ταπεινώσει τους έντιμους πολίτες της χώρας του, καταρρακώνοντας την αξιοπρέπειά τους. Είναι ιδιαιτέρως θρασύ να ρητορεύει στη Βουλή επιτιθέμενος σε όσους επιχειρούν να τον ελέγξουν επικαλούμενος μια πλαστή πραγματικότητα. Ο αρχηγός ενός κράτος με πολίτες πονεμένους δεν έχει δικαίωμα για κάτι τέτοιο. Ας ήταν τουλάχιστον σεμνός.

Υπάρχουν, λοιπόν, οι εικόνες. Η εποχή μας με την τεχνολογία της μπορεί να κρατά ζωντανό το παρελθόν. Τότε που ο κ. πρωθυπουργός κραύγαζε στις προεκλογικές εξέδρες πως αυτός και μόνον αυτός θα έδειχνε τι σημαίνει υπερήφανη πολιτική, αντίθετη από εξαρτήσεις, μνημόνια και συμβιβασμούς. 

Βλέπαμε και ακούγαμε, τότε, έναν επαναστάτη, που σήκωνε το χέρι του και κατηγορούσε, ως εθνικούς προδότες όλους τον πριν απ’ αυτόν πρωθυπουργούς, ότι έδωσαν γη και ύδωρ, ότι προσκύνησαν, ότι υπέκυψαν στους δανειστές και στους κακούς εταίρους και πως είναι γερμανοτσολιάδες, που έβλαψαν όσο δεν πάει ο νους του ανθρώπου την πατρίδα.

Βλέπαμε και ακούγαμε, τότε, τον κ. πρωθυπουργό να ξεσηκώνει τους φτωχούς, τους συνταξιούχους, τους αγρότες, τους εργάτες, τους άνεργους, να ποτίζει με οργή τα όνειρά τους για ένα κράτος πιο δίκαιο, πιο αλληλέγγυο, πιο κοινωνικό. Μιλούσε για ‘‘σεισάχθεια’’, μιλούσε για ρυθμίσεις χρεών και διακήρυττε ‘‘κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη’’, γιατί οι τράπεζες ήταν κακές και γιατί όσα χρήματα κι αν έδινε γι’ αυτές η Ευρωπαϊκή Ένωση έμπαιναν στις τσέπες των τραπεζιτών. Κατηγορούσε τους καναλάρχες, τον στρατευμένο Τύπο, μέχρι και τον… παπά της ενορίας για την κατάντια της χώρας.

Και πια τον βλέπουμε να χαμογελά, νέος, ωραίος και θρασύς, στον φακό γιατί υπήρξε ο πρωθυπουργός τής ακόμα μεγαλύτερης ταπείνωσης. Ούτε ένα μνημόνιο σχισμένο, ούτε ένας δανειστής διωγμένος, ούτε ένας εταίρος με την πλάτη στον τοίχο. Ούτε ένας φόρος μειωμένος, ούτε μία συνθήκη πεταμένη στο καλάθι των αχρήστων. Αντίθετα, οι εταίροι βρήκαν στο πρόσωπό του τον πιο διαλεκτικό συνομιλητή. Ούτε ένα ‘‘όχι’’ ο πρωθυπουργός τού ‘‘όχι’’. Πόση ντροπή…

Σε όλα ‘‘ναι’’ με τη λέξη ‘‘κωλοτούμπα’’ να γίνεται διεθνής όρος και να χαρακτηρίζει το χειρότερο εθνικό ρεζίλεμα όλων των εποχών. Ούτε καν από την ιστορική συμπεριφορά τού δικτάτορα Μεταξά δεν διδάχθηκε, που αν και γερμανόφιλος και φιλοφασίστας, όρθωσε το αποφασιστικό ‘‘όχι’’ της ιστορίας και απέδειξε πως πρώτα και πάνω απ’ όλα ήταν Έλληνας. Ούτε και αυτό…

Και παρέλαβε το βραβείο τής ντροπής την ίδια στιγμή που απλοί πολίτες έτρεχαν να βοηθήσουν τους πληγέντες τής Μάνδρας, με το κράτος απόν, την ίδια στιγμή που το υπουργείο Παιδείας ζωνόταν με λαμαρίνες για να προστατεύεται από τους διαδηλωτές, την ίδια στιγμή που οι πλειστηριασμοί χόρευαν όχι μόνο για τους εκατομμυριούχους κακοπληρωτές, αλλά κυρίως για εκείνους που η φτώχεια έπληξε ανελέητα.

Οι εικόνες μένουν και μαστιγώνουν εκείνους που θέλησαν να μετασχηματοποιήσουν σε έμβλημα το πουκάμισο χωρίς γραβάτα. Και οι εικόνες ξαναφέρνουν στην επικαιρότητα και τον εταίρο, τον θρυλικό εθνολάτρη και υπερασπιστή των ‘‘αδιαπραγμάτευτων εθνικών αξιών’’, τον τότε απροσκύνητο αρματωλό που λάβρος μόνο ένοπλη αντίσταση δεν υποσχόταν, τον κ. Καμμένο. 

 Υπάρχουν τα βίντεο για τους πλειστηριασμούς, για το Φ.Π.Α των νησιών, για την αντίσταση στα μνημόνια και τα γερμανικά συμφέροντα, για εκείνο το… θρυλικό «στα τέσσερα». Τώρα;

Υπόλογος απέναντι στην πολιτική ιστορία, απέναντι σε όσα διατράνωνε, βραχνιάζοντας από την ένταση της ρητορικής των κραυγών, τώρα. Υπόλογος απέναντι σε νησιώτες, σε φτωχούς που τον πίστεψαν, σε όσους πίστευαν πως η πατρίδα κινδυνεύει από νέα κατοχή.

«Περασμένα – ξεχασμένα», όπως υποστηρίζει ο σύμμαχός του διανοούμενος κ. Ζουράρις, που δεν θίχτηκε από το αισχρό τείχος της ντροπής που στήθηκε με λαμαρίνες γύρω από το υπουργείο Παιδείας και παραμένει υφυπουργός να απολαμβάνει τον παχυλό μισθό του.

Και αυτού οι δηλώσεις για το «ποιος ζει, ποιος πεθαίνει» μένουν σε βίντεο να θυμίζουν πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει ένας άνθρωπος, αποδεικνύοντας πως όλα τα χρόνια δεν ήταν παρά ένας δήθεν, δήθεν διανοούμενος, δήθεν ελεύθερος, δήθεν αριστερός.

Γυρίζουν οι εικόνες καθώς ο κ. πρωθυπουργός ετοιμάζεται για το χριστουγεννιάτικο διάγγελμά του, επιστρατεύοντας συμβούλους και λογογράφους. Θα μιλήσει για χρήματα που μοιράστηκαν, σαν ελεημοσύνη, λες και είναι χρήματα της τσέπης του. Δεν θα μιλήσει από πού και πώς μαζεύτηκαν τα χρήματα αυτά. Γι’ αυτό θα μιλήσουν εκείνοι που πλήρωσαν, κάποιοι που είδαν τη ζωή τους να καταστρέφεται…