Νοσταλγία του χειμώνα...

(ΛΟΓΟΣ και αιτία για μια σιωπή - απόσπασμα)

--------------------------------------------------------                             

 Είχες πει

πως σε προκαλούν οι ακρογιαλιές του Αιγαίου,

οι ορμίσκοι των έρημων νησιών,

οι αμμουδιές με τους εραστές του ήλιου...

                               Είχες πει

πως θα ’θελες τα μάτια σου

να γεμίζουν ιστία πολύχρωμα,

                  βάρκες ταπεινές

                                  και παιδιά που θα ’στηναν κάστρα στην άμμο,

                                  απόμαχους ναυτικούς

με γυριστά στον αστράγαλο παντελόνια...

                               Είχες πει

πως θα ’θελες          

                γυμνόποδη,       

τα βράδια να περπατάς στην αμμουδιά,

               γυμνόστηθη,        

               με ξέπλεκα μαλλιά,

με μουσικές στ’ αφτιά σου

και μελανές κυπαρισσοκορφές

να λογχίζουν τα μάτια σου...

 

Τόση νοσταλγία κλεισμένη σε μια μόνο στιγμή, τόση λαχτάρα φυλακισμένη σ’ ένα μπουκάλι κρασί, τόση παραίτηση, κλεισμένη στον επίλογο κάποιων παραμυθιών που θέλουν μονάχα τους άλλους να ζουν καλύτερα...

Ξεστρατισμένες μουσικές μας αναπλάθουν. Απολιθωμένες λέξεις μάς οριοθετούν. Ένας αργός θάνατος αποκαλύπτει τη μυστική γλώσσα των χρωμάτων.

Πώς ν’ αντιπαλέψω το εφήμερο με τόση νύχτα γύρω μας;