Τα Χριστούγεννα του πικρού χαμόγελου…

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

 -----------------------------------

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

----------------------------------- 

Κάποιες φορές η μνήμη παίζει άσχημα παιγνίδια. Βρίσκεσαι μπροστά στη βιτρίνα τού μικρού, αλλά κεντρικότατου βιβλιοπωλείου «Άνεμος» και χαζεύεις τα παιγνίδια, αναποφάσιστος αν πρέπει ν’ αγοράσεις κάτι, για δώρο στα εγγόνια σου, μέρες που έρχονται, γιατί έχεις να πληρώσεις ΕΝΦΙΑ, τέλη κυκλοφορίας, ΔΕΗ, ΔΕΥΑΛ και φυσικό αέριο… Από μια σύνταξη 960 ευρώ.

Προχωράς στο πεζοδρόμιο, πασχίζοντας να θυμηθείς με πόση λαχτάρα περίμενες εσύ τον παππού, τη μαμά, τις θείες, τις μέρες αυτές, τότε, λίγο πριν μπει το 1960…

Αντί όμως ν’ ανακληθούν από τη μνήμη εκείνες οι εικόνες, έρχονται απρόσκλητες κάποιες εικόνες του Μαΐου και του Ιουνίου του 2011, όταν έβλεπες να βουλιάζει η πλατεία Συντάγματος από τους «Αγανακτισμένους» και κάποιους να βγάζουν πύρινους λόγους στα πλήθη που αλάλαζαν, φωνάζοντας «Να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή».

Στις φάτσες τους σήμερα αναγνωρίζεις κάποιους υπουργούς, τον κ. Κατρούγκαλο, τον κ. Τσακαλώτο…

Η Βουλή βέβαια δεν έχει καεί. Θυμάσαι πως την περασμένη εβδομάδα διάβαζες τον εγγονό σου και προσπαθούσες να του δώσεις να καταλάβει πως η σημερινή Βουλή (που δεν κάηκε) των τριακοσίων, είναι μακρινός απόγονος της Βουλής των πεντακοσίων τού Κλεισθένη και της παλιότερης, των τετρακοσίων τού Σόλωνα με τη σεισάχθεια. Τι όμορφη λέξη η «σεισάχθεια»!!! Πόσες φορές την είχε επικαλεσθεί ο σημερινός πρωθυπουργός πριν το 2015;

Η λήθη είναι φάρμακο για να συνεχιστεί η ζωή. Ευτυχώς που δεν κοστίζει σε χρήμα.

Γι’ αυτό και χθες βράδυ ήταν τόσο λαλίστατος στη Βουλή ο κ. πρωθυπουργός, ισχυριζόμενος πως όσα θα υποστούμε και το 2018, θα είναι η τελευταία δοκιμασία. Μετά, το 2019, θ’ ανατείλει λαμπρός ο ήλιος της αντιμνημονιακής εποχής.

Προσπαθώ να καταλάβω ποιο θα είναι το αύριο, αν ζω, της σύνταξής μου, ποιο θα είναι το αύριο χιλιάδων και χιλιάδων συνταξιούχων, χιλιάδων και χιλιάδων μικροεπαγγελματιών που ένιωσαν για καλά τη θηλιά στον λαιμό τους; Και αδυνατώ να βρω απαντήσεις. Γιατί, τρία χρόνια τώρα βιώνω τη χειρότερη αναλγησία τής εξουσίας. Αυτήν που δεν μου επιτρέπει να χαρώ το κλίμα των ημερών…

Λοιπόν, κ. Τσακαλώτο και κ. Τσίπρα… Άραγε πόσο νόμιμο είναι, και κυρίως πόσο ηθικό, να επιχειρείς να δικαιολογείς τα σημερινά εγκλήματα επικαλούμενος τα μελλοντικά οφέλη; Αν κάτι κοινό είχαν οι κομμουνιστές διανοούμενοι και οι φασίστες ομόλογοί τους, μετά το 1917, ήταν η διάθεση για τη μέχρι θανάτου πάλη προς όφελος των κοινωνικών δικαιωμάτων, έτσι όπως εκείνοι τα ένιωθαν σωστά και τα ερμήνευαν με βάση την εξυπηρέτηση των στόχων τους.

Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Η ιστορία έχει ιδιαίτερα ματωμένα αποδεικτικά στοιχεία. Ο Χάιντεγκερ που στήριξε τον φασισμό τού Χίτλερ, επέζησε όλων των καταστροφών και πέθανε το 1976 πλήρης ημερών (87 χρονών) μετά από μια άνετη ζωή. Δεν συγκαταλέγεται στα εκατομμύρια των νεκρών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το ίδιο βέβαια και ο Ζαν – Πωλ Σάρτρ, ο οποίος ευλογούσε τον Στάλιν, δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στα εκατομμύρια των νεκρών αντιφρονούντων. Μια χαρά – όπως λέει ο λαός – την έβγαλαν αυτοί, όπως και πολλοί ομοϊδεάτες τους. Όπως άλλωστε κι εσείς κ. Τσακαλώτο και κ. Τσίπρα. Μια χαρά τη βγάζετε. Εγώ, εμείς, κάποιοι άλλοι, δεκάδες, εκατοντάδες χιλιάδες, πέρα από τους λίγους, είμαστε που βιώνουμε τον καθημερινό θάνατο, αντικρίζοντας την καταιγίδα των υποχρεώσεών μας και - γιατί όχι - των χρεών μας. Και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που να νιώθουμε τη γιορτή των Χριστουγέννων, ως γιορτή της μέγιστης αυταπάτης. Αυτή είναι η αλήθεια κ. Τσίπρα. Και βέβαια αναφέρομαι στο κοσμικό νόημα της γιορτής, όχι το θρησκευτικό.

Και αφού μιλάμε για Χριστούγεννα, κ. Τσίπρα, θα ήθελα να σας ταξιδέψω για λίγο στον τόπο που επιτελέστηκε το Γεγονός, δηλαδή η Γέννηση. Θα σας πληροφορήσω πως το 2006 κατά την εισβολή τού Ισραήλ στον Λίβανο με τις τεράστιες απώλειες των αμάχων, η τότε υπουργός εξωτερικών των Η.Π.Α. Κοντολίζα Ράις ισχυρίστηκε ότι αυτές οι απώλειες και αυτά τα δεινά των αμάχων ήταν «οι ωδίνες του τοκετού μιας νέας Μέσης Ανατολής». Πόσο σωστό όμως είναι να δημιουργείς μια «νέα Ελλάδα» - που κανείς δεν εγγυάται ότι θα είναι καλύτερη από την «παλιά» - ‘‘θανατώνοντας’’ και φορτώνοντας δεινά σ’ εκατοντάδες χιλιάδες αναίτιους πολίτες; Εσείς τουλάχιστον μόνο διαβεβαιώσεις και εγγυήσεις καλής κωλοτούμπας έχετε δώσει, όχι σοβαρότητας, όχι υπευθυνότητας. Αυτό τουλάχιστον δείχνει η σύγκριση όσων λέγατε ως αντιπολίτευση και όσων έχετε κάνει μέχρι τώρα. Θ’ αλλάξετε τώρα; Είθε…

Όσο για το «νέο» που διαφημίζετε, προπαγανδίζοντας, θα έλεγα πως, τα όσα βιώνουμε μόνο το «παλιό» αντιγράφουν κακότεχνα. Πάλι οι αδύναμοι βρίσκονται κάτω από πόδια ελεφάντων. Διαφωνείτε σ’ αυτό;