Ο Οδυσσέας, οι Σειρήνες και τα τσακίδια…

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

 (Δημοσιεύθηκε στην έντυπη Larissa net, στις 15-9-2017)

-----------------------------------

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

-----------------------------------

 Ο Οδυσσέας δεν έκλεισε τ’ αυτιά του για να περάσει από τις Σειρήνες. Ορθάνοιχτα τα είχε και επειδή γνώριζε πόσο ισχυρές ήταν οι ανθρώπινες αδυναμίες ζήτησε, από τους συντρόφους του, να τον δέσουν στο κατάρτι. Εκείνων τ’ αυτιά είχε σφραγίσει, για να μην ακούσουν το εκμαυλιστικό τραγούδι των Σειρήνων.

Είναι πολύ απλό να γνωρίζεις τη μυθολογία του τόπου σου και κάπως πιο σύνθετο να μελετάς τους συμβολισμούς. Βέβαια, αν είσαι κ. Τσίπρας, έχεις το δικαίωμα να κάνεις τη δική σου μυθολογία, με την οποία ν’ αντικαθιστάς την ήδη γνωστή.

Μα εγώ δεν κρίνω απ’ αυτό αν ένας πρωθυπουργός είναι καλός ή όχι. Τον κρίνω από την αναποφασιστικότητά του να προχωρήσει το αφήγημα «επενδύσεις». Όσα και να λέει ότι ξεκίνησαν οι επενδύσεις και να θέλει να δείξει την πρόοδο στον χώρο αυτό επισκεπτόμενος βιομηχανίες, η επένδυση της καναδικής εταιρίας στις Σκουριές και οι κωλυσιεργίες στο Ελληνικό, βεβαιώνουν το αντίθετο. Ή ο πρωθυπουργός δεν θέλει τις επενδύσεις ή είναι δέσμιος συνεργατών του που δεν θέλουν τις επενδύσεις.

Στέκομαι στη δημόσια δήλωση του πρωθυπουργικού συμβούλου Νίκου Καρανίκα, με την οποία στέλνει "στα τσακίδια", μέσω facebook, την επιχείρηση. Αυτή είναι η γλώσσα που χρησιμοποιεί. Απαράδεκτη γλώσσα, ιταμή. Γλώσσα που είναι, όχι απλά καταδικαστέα, αλλά εγκληματική. Και όμως αποδεκτή από τον κ. πρωθυπουργό. Γιατί; 

Σ’ αυτό το «γιατί» δεν θ’ απαντήσει ποτέ ο κ. Τσίπρας, καθώς η γλώσσα αυτή χρησιμοποιείται ευρύτατα τόσο από τον Ν. Καρανίκα, όσο και από άλλους κομματικούς – κυβερνητικούς παράγοντες, όπως τον κ. Πολάκη. Και φαίνεται να έχει την έγκριση του πρωθυπουργού, που δεν την καταδίκασε ποτέ και την αφήνει να κυριαρχεί στον πολιτικό λόγο.

Όμως η χώρα έχει ανάγκη μια γλώσσα που σέβεται τον εαυτό της και που να είναι πραγματικό εργαλείο επικοινωνίας. Όπως έχει ανάγκη και πολλών άλλων μικρών πραγμάτων τα οποία συνεισφέρουν στην προσπάθεια να πάει ένα βήμα μπροστά. Αυτά που δεν έκανε ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του…

Η ειρωνεία είναι πως ο κ. Τσίπρας παρουσιάζει, όσα δεν έκανε, ως φυσιολογικά και τα προσπερνά με μια φράση, που αν είχε ειπωθεί από άλλους, σε άλλους καιρούς, θα είχε γκρεμίσει το σύμπαν. Ως αντιπολίτευση είχε κάνει σημαία του τον ΕΝΦΙΑ, κραυγάζοντας σε κάθε προεκλογική του εμφάνιση πως θα τον καταργούσε από την επομένη των εκλογών, αν αυτός αναλάμβανε την πρωθυπουργία τής χώρας. Ήταν ο φυσικός ηγέτης του κινήματος «Δεν πληρώνω».

Βεβαίως ο ΕΝΦΙΑ δεν καταργήθηκε. Είναι κάτι που όλοι μας το γνωρίζουμε στην πράξη. Εκείνο που δεν γνωρίζαμε είναι πως, πλέον, για τον κ. Τσίπρα είναι «ολίγον δίκαιος». Αυτό συνάγεται από όσα ειπώθηκαν από τα πρωθυπουργικά χείλη στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.

Τσίπρας -κατάργηση του ΕΝΦΙΑ

«Αυτή την στιγμή υπάρχουν φόροι που είναι πιο άδικοι από τον ΕΝΦΙΑ και πρέπει να μειωθούν…», είπε, χωρίς να διευκρινίσει ποιοι είναι αυτοί οι «πιο άδικοι φόροι» και πώς θα μειωθούν. Αυτό, σε αντιδιαστολή με όσα έλεγε στην προεκλογική καμπάνια, δεν είναι αρκετό για να χαρακτηρίσει τον κ. Τσίπρα ως ψεύτη;

Δυστυχώς, το ψεύδος, αναγορεύθηκε σε επιστήμη. Με αρχιερέα τού μετασχηματισμού τον πρωθυπουργό, που πλέον είναι ο πανίσχυρος ολετήρας τόσο της πολιτικής ευθιξίας, όσο και του κράτους. Και αυτός ο ολετήρας υπόσχεται ανάπτυξη. Υποδέχεται με χαμόγελα τον κ. Μακρόν, εγκαινιάζει δρόμους, επισκέπτεται επιχειρήσεις και κομπάζει πως αλλάζει το πρόσωπο της Ελλάδας, με την αξιοποίηση του Ελληνικού, όμως, να βαλτώνει, τις επιχειρήσεις να πεθαίνουν η μια πίσω από την άλλη, τα χρέη των πολιτών προς το Δημόσιο να διογκώνονται, το σύστημα της υγείας ν’ απαγορεύει τους Έλληνες ν’ αρρωστήσουν. 

Η Ελλάδα του 2017 είναι η Ελλάδα τής μεγάλης αυταπάτης. Οι Έλληνες δεν έχουμε συνειδητοποιήσει, ακόμα, τι ζούμε. Πιθανότατα να το συνειδητοποιήσουμε όταν τα χρόνια εμφανίσουν τη γυμνότητα και την αναξιοπιστία μιας κυβέρνησης που διεκδίκησε το όσκαρ της εξαπάτησης και το κέρδισε επάξια. Πουλώντας την αγραμματοσύνη της ως φιλοσοφικό στοχασμό. Έστω και όταν μπαίνει στον κόπο να λανσάρει μια νέα μυθολογία, με τον Οδυσσέα να κλείνει τ’ αυτιά του στις Σειρήνες.