Καλή αφύπνιση....

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

 (Δημοσιεύθηκε στη Larissa net. Μ. Πέμπτη, 28-4-2016)

Κι ενώ οι δημοσιογράφοι απεργούσαν για να… διαμαρτυρηθούν με τη σιωπή τους, κωφάλαλοι μπροστά σε εξωφρενικές εξελίξεις, υπακούοντας ως άβουλα στρατιωτάκια στις αποφάσεις του προεδρείου τους, γερμανική εφημερίδα έγραφε για ηρωική έξοδο του υπουργού των Οικονομικών Τσακαλώτο από την Κυβέρνηση, τα Εξάρχεια ζούσαν ακόμα κάποιες ώρες φόβου από ανενόχλητους αντιδρώντες στην σάπια ελληνική κοινωνία, το γλυπτό «Βόρειος Ήπειρος» της οδού Τοσίτσα, έργο του Κώστα Σεφερλή, αποκεφαλιζόταν και ακρωτηριαζόταν. Στην Αθήνα, στην οδό Τοσίτσα είπαμε, όχι στην Παλμύρα της Συρίας και όχι από τζιχαντιστές.

Μια χαρά…

Η Μεγάλη Εβδομάδα ήρθε οδηγώντας στο Μεγάλο Σάββατο, που θα μας φέρει κοντά στην Ανάσταση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όχι όμως και στην ανάσταση της ελληνική οικονομίας, όπως λόγια απατηλά και λαοπλάνα είχαν ευαγγελισθεί χείλη ψευδόμενα ασυστόλως. Και ήταν τα χείλη του πρωθυπουργού. Τα ίδια χείλη που έκρωζαν για «τέρμα το μνημόνιο», «τέρμα ο ΕΝΦΙΑ», για «νταούλια» που θα βαράμε προκειμένου να χορεύουν οι ξένοι, για πολλά ακόμα που έκαναν τα πλήθη να παραληρούν και να εκστασιάζονται ακούγοντας αυτά που ήθελαν ν’ ακούσουν για να θεραπευθεί η αγανάκτησή τους, συναίσθημα που εκφράστηκε με τον γλαφυρότερο τρόπο από υπουργό, ο οποίος, τιμώντας την μαγκιά της λαϊκής κουλτούρας,  πιθανότατα στην επόμενη δημόσια παρουσία του στείλει τρία μέτρα κάτω από τη γη κάποιους ανήθικους δημοσιογράφους του συστήματος. 

Ας είναι…

Το Πάσχα θα είναι μια ευκαιρία για να ξεφύγουμε προσωρινά από την θλίψη των ημερών και να επικεντρωθούμε στις τελετουργίες της παράδοσης με τα έθιμα ως αντίδοτο στα όσα μας πληγώνουν και που δεν είναι λίγα. Θα ευχηθούμε να πάρουν τέλος τα δεινά μας και να ζήσουμε καλύτερες μέρες, χωρίς ωστόσο να πιστεύουμε πως θα έρθουν κιόλας. Άλλωστε όλα όσα αντι-αναπτυξιακά βιώνουμε σ’ αυτό το συμπέρασμα οδηγούν. Άσχετα αν αρμόδιοι υπουργοί προσπαθούν να μας πείσουν  περί του αντιθέτου, βεβαιώνοντας πως εντός ολίγου θα ζήσουμε μιαν εκρηκτική ανάπτυξη. Η αλήθεια βρίσκεται στις τσέπες του καθενός και στην δυνατότητα των νέων ανθρώπων να παράγουν όνειρα.

Άραγε να ξέρει κανείς που κατοικούν τα όνειρα των νέων;

Άραγε να ξέρει κανείς με τι διαβατήριο μεταναστεύει η ελπίδα;

Φοβούμαι πως η απάντηση είναι «κανείς!».

Πριν έναν χρόνο από τη θέση αυτή έγραφα πως: «Επιτακτικότερο από ποτέ προβάλει το αίτημα της σοβαρότητας. Η γελοιοποίηση πρέπει να λήξει οριστικά. Οριστικά πρέπει ο πρωθυπουργός να πιστέψει ότι είναι πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων. Οριστικά πρέπει ο υπουργός Οικονομικών να αποδείξει πως την ανατροπή δεν την κάνεις αλλάζοντας τα «ν» του βαφτιστικού σου ονόματος, ούτε υποστηρίζοντας ασαφώς μια δημιουργική ασάφεια που επιτρέπει τον κάθε ψυχασθενή να εξευτελίζει τη χώρα». Δεν μπορούσα να υποθέσω ότι όλα τότε ξεκινούσαν κι ευχόμουν να είναι το τέλος της περιπέτειας. Δώδεκα μήνες μετά, το αίτημα της σοβαρότητας παραμένει και προκαλεί τις κοινωνικές δομές. Βεβαίως στην όλη παράνοια έχει προστεθεί και το μέγα πρόβλημα του προσφυγικού και η χλιαρή αντιμετώπισή του, αλλά ούτε αυτό φαίνεται ικανό ν’ αφυπνίσει τις ταξικές συνειδήσεις από τον αυτοάνοσο λήθαργό τους.

Μ’ αυτά και άλλα πολλά πορευόμαστε προς το Πάσχα και τους συμβολισμούς του. Τα κρίσιμα έχουν μετατεθεί για μετά. Ίσως κάποιοι νέοι ακροβατισμοί παρατείνουν τις αγωνίες, ίσως ν’ αχνοφαίνονται και εκλογές εν μέσω αδιεξόδων με τις μηχανές της μαύρης προπαγάνδας να φουλάρουν, προκειμένου να μας πείσουν πως είμαστε τα θύματα μιας διεθνούς συνωμοσίας και μιας εγχώριας προδοσίας. Πια τα πάντα είναι πιθανά…

Καλό Πάσχα…

Άγγελος Πετρουλάκης