Ναι, έχουμε πόλεμο. Που εκείνοι τον θέλουν…

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

(Δημοσιεύθηκε στη Larissa net στις 21-11-2015)

--------------------------------------------------- 

 

Στάθηκα αναποφάσιστος μπροστά στη βιβλιοθήκη μου. Από το διπλανό καθιστικό ακουγόταν η φωνή του τηλεπαρουσιαστή που φορτωμένη με αρκετή δραματοποίηση μετέδιδε τα «τελευταία νέα» από το Παρίσι, (διακόπτοντας μια εκπομπή ανορεκτικής κυρίας για μαγειρέματα, στην οποία όλα είχαν μαγειρευτεί ‘‘εξαίσια’’ και ‘‘θεϊκά’’, από τραγουδιστές, ηθοποιούς και άλλους ‘‘σελέμπριτι’’, όπως έχει επικρατήσει να λέγονται κάποιοι ‘‘διάσημοι’’ φελλοί σε σχήμα ανθρώπου). Τα «τελευταία νέα» αφορούσαν δηλώσεις πολιτικών ηγετών, αλλά και διανοούμενων για όσα συνέβησαν στο Παρίσι. Ανάμεσά τους και του Μπρικνέρ.

Δεν άπλωσα το χέρι να κατεβάσω Μπρικνέρ, πήγα λίγο ψηλότερα, εκεί που ξεκουράζεται ο δικός μου Βασίλης Ραφαηλίδης. Και κατέβασα το «Άραβες» και το «Οι λαοί της Μέσης Ανατολής». Έτσι για να θυμηθώ λίγα περισσότερα, μια και ο Ραφαηλίδης έχει τον τρόπο του να μένει επίκαιρος.

Όμως επίκαιρος παραμένει και ο θάνατος. Ο θάνατος που δεν έχει ταυτότητα και δεν είναι για έναν, αλλά για όλους.

Ο θάνατος στη Γαλλία είχε ξανά το πρόσωπο της φρίκης. Όπως και κάθε θάνατος που παράγεται από δολοφόνους. Και οι δολοφόνοι δεν δικαιούνται να επικαλούνται δικαιολογιών. Θέλουν το αίμα και μόνο αυτό. Είτε το προκαλούν με τα όπλα τους, είτε διώχνοντας ομοφύλους τους στην προσφυγιά και στην αφρισμένη θάλασσα για να τους πνίξει ως ναυαγούς.

Όσες θεωρίες και να διατυπωθούν για ξένα συμφέρονται και για εκμετάλλευση πλούτου δεν δικαιολογούν τον τυφλό φανατισμό μιας θρησκείας που ευλογεί τον θάνατο των αλλοθρήσκων προκειμένου να κυριαρχήσει το δόγμα της στην ανθρωπότητα. Και οι απόπειρες γι’ αυτήν την επικράτηση έχουν ιστορία αιώνων, όταν δεν υπήρχαν ούτε τα διεθνή χρηματιστήρια, ούτε οι ξένες αγορές και τα συμφέροντα, ούτε τα καπιταλιστικά συστήματα, ούτε οι σταυροφορίες.

Το 610 αρχίζει την διδασκαλία του ο Μωάμεθ ως απεσταλμένος του Θεού. Μέχρι που πέθανε, το 632 ολόκληρη η Αραβική χερσόνησος, μέχρι τα σύνορα της Συρίας, της Αιγύπτου και του σημερινού Ιράκ είχαν προσηλυτισθεί στο Ισλάμ. Η προσδοκία των απολαύσεων στον παράδεισο με άφθονα φαγητά και παρθένες, που έδινε το Κοράνιο στους υπέρ πίστεως μάρτυρες, ανοίγει την όρεξή τους για  να κατακτήσουν τον κόσμο.

Τον Μωάμεθ διαδέχθηκαν οι Χαλίφες. Ο Αμπντ ελ Ραχμάν επιχειρεί να οδηγήσει τους Άραβές του στην καρδιά της Ευρώπης, αλλά κάπου μεταξύ Τουρ και Πουατιέ, το 732, ο Κάρολος επικεφαλής των Φράγκων, αναδεικνύεται νικητής και η προέλαση των Αράβων σταματά οριστικά. Κανείς δεν μπορεί να υποθέσει ποια θα ήταν η μορφή της Ευρώπης αν ήταν άλλη η έκβαση της μάχης.

Όμως οι απόπειρες εξισλαμισμού συνεχίζονται. Η Βιέννη δυο φορές, το1529 και το 1672, σταματά τις τουρκικές επιθέσεις και η Ευρώπη σώζεται και πάλι. Τα ισλαμικά έθνη δεν είχαν επιχειρήσει να καθιδρύσουν αποικιοκρατία, αλλά κατοχή και εξισλαμισμό. Όχι βεβαίως ως αντίποινα των Σταυροφοριών, που επίσης είχαν οργανωθεί για την άμυνα των περιοχών που πλέον είναι γνωστές ως Βυζαντινή αυτοκρατορία.

Σήμερα κανείς δεν μιλά για απόπειρες εξισλαμισμού, αν και πολύ λίγα έχουν αλλάξει στο Ισλάμ από τον ύστερο Μεσαίωνα. Θα ήταν γελοίο. Όμως οι ίδιοι οι Τζιχατζιστές διακηρύττουν πως ο βίαιος θάνατος κάθε άπιστου συνιστά τον δεδηλωμένο στόχο τους. Και αυτός ο στόχος είχε πολλούς βίαιους θανάτους στη Γαλλία. Ίσως και περισσότερους σε διεθνή κλίμακα, λίγες μέρες πριν, αν η πτώση του ρωσικού αεροπλάνο είναι έργο τους. Η Ρωσία απόφυγε όμως να επισημοποιήσει και να διεθνοποιήσει το συμβάν. Και η νύχτα τρόμου στο Παρίσι έμεινε μόνη να σημαδεύει με κόκκινο τις μέρες μας.

Βέβαια η Γαλλία δεν έμεινε άναυδη και άπρακτη. Άλλωστε, άλλοτε (1941), στη Συρία, έλυσε και τις μεταξύ της διαφορές, όταν οι Ελεύθεροι Γάλλοι του Ντε Γκωλ συγκρούστηκαν με τους ομοεθνείς τους της κυβέρνησης Βισύ του Πεταίν. Η ιστορία κάνει και μαύρο χιούμορ και γυρίσματα. Τώρα, στη Συρία της οικογένειας Άσαντ (ο πατέρας από το 1971 και ο γιος από το 2000) που δεν μπόρεσε να τιθασεύσει - ή δεν θέλησε - το Ισλαμικό Κράτος (ISIS), η Γαλλία επανέρχεται. Με βομβαρδιστικά αυτήν την φορά, δηλώνοντας πως πλέον βρίσκεται σε πόλεμο. Μόνη; Σαφώς όχι. Πόσοι και ποιοι θα συνταχθούν στο πλευρό της; Άγνωστο. Θα φανεί στη συνέχεια.

Η Γαλλία είναι η χώρα που έδωσε τον διαφωτισμό, τη σύγχρονη δημοκρατία, τα ατομικά δικαιώματα. Δίδαξε τον σεβασμό στην ταυτότητα του Άλλου και στα δικαιώματά του. Ούτε η Γαλλία, ούτε και κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης, είπε στους Τζιχαντιστές να γίνουν βάρβαροι, να εξολοθρεύουν αμάχους, να αποκεφαλίζουν αιχμαλώτους, να καταστρέφουν έργα τέχνης, να εξανδραποδίζουν πληθυσμούς. Δεν τους αναγκάζει η Γαλλία να θέλουν να σβήσουν την ιστορία του ανθρώπου από καταβολής κόσμου μέχρι το 610. Όλα τα άλλα είναι φτηνές ιδεοληψίες ανθρώπων που φοβούνται τη γνώση και απεχθάνονται τη σκέψη. Τέλος…

Άγγελος Πετρουλάκης.