Με γεύση πικρότατης απογοήτευσης…

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

(Δημοσιεύθηκε στη Larissa net στις 9-10-2015) 
---------------------------------------------------------------

Εφοριακοί που προπηλακίζονται σε παζάρι στο Αμύνταιο της Φλώρινας, γιατί θέλησαν ν’ αποδείξουν πως το κράτος δεν πέθανε εντελώς και πως κάθε πολίτης πρέπει να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του απέναντι στο Νόμο.

Ο ‘‘φίλος’’ που με μαγκιά δηλώνει πως το καλοκαίρι ‘‘έπιασε’’ 53.000 ευρώ αλλά δε θα πληρώσει ‘‘μία’’ σ’ Εφορία ή Ταμεία, γιατί και να τον πιάσουν δεν πρόκειται να τον κάνουν κάτι, ‘‘το πολύ μια βραδιά στο κρατητήριο’’…

Κατηγορούμενος για παιδική πορνογραφία αφήνεται ελεύθερος αφού η ποινή του Εφετείου είναι 3ετής φυλάκιση με 3ετή αναστολή.

Και ο κ. Φίλης υπουργός Παιδείας…

Όλως τυχαία σταμάτησα σ’ αυτές τις τέσσερις (μπορούσαν να ήταν και 1.004) περιπτώσεις, χωρίς πρόθεση ειρωνείας, αλλά με μια γεύση πικρότατης απογοήτευσης.

Στο δικό μας παζάρι δεν παρατηρήθηκε κανένας προπηλακισμός εφοριακού υπαλλήλου. Αλλά ένα πρωινό που εθιμικά βρέθηκα στο παζάρι κι επιμελώς παρατηρούσα τις αγοραπωλησίες στις παράγκες, δεν είδα ούτε έναν από τους εκεί εμπόρους να κόβει απόδειξη. Αναρωτήθηκα πόσες δεκάδες συνεργεία ελέγχου πρέπει να έχει μια Εφορία για να ελέγξει το αλαλούμ της παράγκας, που και βέβαια κρατά το έθιμο ζωντανό, που και βέβαια φέρνει κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ έσοδα στο Δήμο, αλλά από φοροδιαφυγή άλλο τίποτα. Παζάρια και νομιμότητα δεν συμβαδίζουν όσο φιλότιμες προσπάθειες και να καταβάλουν οι εφοριακοί υπάλληλοι. Είναι σαν να ζητάς συναίσθημα σε πορνείο. Γι’ αυτό και λέω πως όσο υπάρχουν παζάρια κράτος δεν γίνεται.

Αλλά και όσο υπάρχουν πολίτες που βάζουν τα 53.000 του τζίρου ενός καλοκαιριού στην τσέπη τους με τον ισχυρισμό ‘‘τι θα μου κάνουν;’’ Επίσης κράτος δε γίνεται. Κάποιες απ’ αυτές τις 53.000 ανήκουν στο Ι.Κ.Α., κάποιες είναι Φ.Π.Α. που έχει πληρωθεί από τον πελάτη, κάποιες του ασφαλιστικού φορέα του επιχειρηματία. Απ’ αυτά τα μη αποδοθέντα χρήματα θα δοθούν συντάξεις, θα πληρωθούν νοσήλια, θα ενισχυθούν κρατικά ταμεία. Η α-συνειδησία του ‘‘φίλου’’ όμως, αφού ροκάνισε την προσωπική του περιουσία επί δυο και πλέον δεκαετίες, τώρα ροκανίζει και τα δικαιούμενα από το κράτος, που παραμένοντας φτωχό και μίζερο λεηλατεί με τη σειρά του τους τίμιους φτωχούς.

Οι τίμιοι φτωχοί… Οι πολλοί ανώνυμοι Έλληνες που υπομένουν, που ελπίζουν, που απαιτούν τα ελάχιστα. Που καταδικάζουν με ιδιαίτερη βδελυγμία κάποιες εγκληματικές συμπεριφορές, ιδιαίτερα αυτές που έχουν σχέση με το παιδί, όπως η παιδική πορνογραφία, αρκετά διαδεδομένη πια λόγω διαδικτύου. Όμως άλλη ήταν η άποψη του δικαστηρίου που έριξε στα πολύ μαλακά τον δράστη μιας τέτοιας συμπεριφοράς.

Οι αξιότιμοι Εφέτες θεώρησαν υπερβολικά αυστηρή την 6ετή κάθειρξη του Μικτού Ορκωτού, που θα έστελνε τον κατηγορούμενο στη φυλακή και θεώρησαν πως το αδίκημα δεν είναι για της φυλακής τα σίδερα, με το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου. Πόσο έντιμος μπορεί να είναι ο βίος ενός ανθρώπου με ‘‘βίτσιο’’ την παιδική πορνογραφία; Ποιος δουλεύει ποιον; Το ότι δεν έχει καταδικαστεί ο άνθρωπος αυτός για κάποιο αδίκημα σημαίνει πως είναι και έντιμος; Ο Μισέλ Ούελμπλεκ έχει απαντήσει πριν από χρόνια για τον χαρακτήρα αυτών των ανθρώπων με το μυθιστόρημά τα ‘‘Τα στοιχειώδη σωματίδια’’. Ψιλά γράμματα για κάποιους που έχουν αποφασίσει ν’ ακυρώσουν τις προσπάθειες της αστυνομίας να περιορίσει αυτό το φαινόμενο. Αυτοί είμαστε ως κοινωνία και ως θεσμοί: Τελματωμένοι, άβουλοι, ανθρωπάκια. Χωρίς δυνατότητα αντίδρασης, όσο κι αν ο νέος υπουργός Δημήτρης Παπαγγελόπουλος τόνιζε προχθές στη Βουλή πως στόχος της Κυβέρνησης είναι «να διαλύσουμε κάθε θύλακα διαφθοράς και διαπλοκής». Να το δούμε και να μην το πιστεύουμε…

Θέλουμε δε θέλουμε όμως πρέπει να το πιστέψουμε πως ο κ. Φίλης είναι πλέον ο νέος μας υπουργός της Παιδείας. Ο αρεστός κομματικός δημοσιογράφος εγγυάται για αναβάθμιση της Παιδείας. Τυπική απόδειξη για την ήττα της αριστείας – που τόσο ήθελε να εξαφανίσει άλλος συνάδελφός του που τώρα εμπνέει τον Πολιτισμό μας – και την κυριαρχία της ευτέλειας. Θυμήθηκα μια συνέντευξη του Στέλιου Ράμφου και ανέτρεξα στο «Η νίκη σαν παρηγοριά»: «Η κρίσι της δημοκρατίας έχει γενικευθεί… Και η δημοκρατία είναι σε κρίσι όταν δεν έχη στο μυαλό της την αξιοκρατία. Δεν μπορεί να υπάρξη δημοκρατία χωρίς αριστεία. Προϊόντος του χρόνου η δημοκρατική διακυβέρνησι φθίνει και σιγά – σιγά μεταβάλλεται σε απλή διαδικασία εκλογής διαφόρων μετριοτήτων, χωρίς οράματα αλλά με τον νου τους μόνο στις συναλλαγές…»

Βέβαια το περίπου 40% των Ελλήνων πολιτών που ανέδειξαν Κυβέρνηση δεν είχε την ίδια άποψη με τον Στέλιο Ράμφο και ο κ. Φίλης επεξεργάζεται ήδη τις στρατηγικές για μια «νέα δημοκρατική παιδεία».

Ας μείνω εδώ… Φτάνουν τα πικρά για σήμερα…

Άγγελος Πετρουλάκης