Στο ίδιο έργο θεατές…

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ
(Δημοσιεύθηκε σήμερα στην έντυπη Larissa net στις 14-8-2015)
-------------------------------------------------------------------

Η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου έκανε το θαύμα της ακόμα μια φορά. Και ο σύντροφος Αλέξης για μια ακόμα φορά το φυσά και δεν κρυώνει. Καταμεσής του Αυγούστου. Αλλά τη μεγάλη φωτιά την έχει ήδη ανάψει ο σύντροφος Λαφαζάνης, ο άνθρωπος που δεν έχει εργαστεί ούτε μία ώρα στη ζωή του! Τόσο μεγάλη που θα κατακάψει πολλά αριστερά φτερά που ονειρεύονταν ότι οι ουρανοί ήταν δικοί τους. Ίσως ήταν καιρός, για να ζήσουν οι «τζάμπα μάγκες» (κατά τον νέο αρχηγό της Ν.Δ.) το δικό τους Βατερλό. Βέβαια όλα αυτά σε βάρος της καμπούρας όλων μας που κάποτε ρίξαμε νερό στο δένδρο της αυταπάτης, πιστεύοντας πως ίσως κάτι μπορεί να γίνει. Νομίζαμε πως μετά από τόσα δεινά κάτι θα άλλαζε. Και πλέον με φρίκη διαπιστώνουμε ότι το σκοτάδι γίνεται πιο βαθύ και πως η αλαζονεία πάλι θα έχει θύματα τους ανυπεράσπιστους…

Αν το 2010 όλοι οι πολιτικοί ηγέτες αποφάσιζαν να παραμερίσουν τις ματαιοδοξίες τους και από κοινού να αγωνιστούν για να βγει γρήγορα η χώρα από το πηγάδι που την είχαν ρίξει οι άφρονες πολιτικές του παρελθόντος, ίσως τώρα ο εφιάλτης εκείνου του πρώτου μνημονίου να είχε ξεχαστεί. Όμως τότε όλοι, στοχεύοντας ο καθένας στη δική του ανατολή, σκαρφάλωσαν τα βουνά του εγωισμού και εξάντλησαν την πολιτική τους παραγωγή σε ανοησίες.

Κάθε νέο βήμα ήταν και ένα νέο λάθος, με τον δρόμο προς τον γκρεμό να γίνεται ολοένα και πιο ολισθηρός.

Η πραγματικότητα αναστέναζε κάτω από εμπρηστικά συνθήματα και μέσα σε μια παραζάλη ψευτιάς και εκπορνευόμενης προπαγάνδας. Με τον λαό να χειροκροτεί και να προσμένει την επιστροφή των ημερών της λαμογιάς και του βολέματος. Άλλωστε από συστάσεως του ελληνικού κράτους σ’ αυτήν την λαμογιά τον είχαν άριστα εκπαιδεύσει και εθίσει. Οι φωνές της αλήθειας είχαν φιμωθεί και στη σκηνή κυριαρχούσαν για μια ακόμα φορά τα «ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα».

Τον μέγιστο των ανόητων διαδέχθηκε ο μέγιστος των μωροφιλόδοξων, αφού οι μετριοπαθείς και συντηρητικοί της Ν. Δημοκρατίας βολεύονταν με αυτόν ως αρχηγό. Που όμως βρέθηκε απέναντι σε μια λαίλαπα λασπολογίας και ανεξέλεγκτων υποσχέσεων που δεν είχαν προηγούμενο στην ελληνική πολιτική ιστορία. Η προεκλογική αντιμνημονιακή υστερία μάγεψε πονεμένους και μη, δημιούργησε πλήθος εθνικά ανάπηρων πολιτών, κατέκαυσε κάθε απόπειρα άμυνας από την απάτη. Η σημερινή πρόεδρος της Βουλής έγινε το πρωτοπαλίκαρο του αγώνα της μισαλλοδοξίας και μοίρασε αφειδώς υποσχέσεις για αποκατάσταση της φαυλότητας. Είχε τις ευλογίες του μεγάλου αρχηγού ό,τι κι αν έκανε, ό,τι κι αν έλεγε άλλωστε. Γιατί ο μεγάλος αρχηγός είχε ξεχάσει πως όταν σπέρνεις ανέμους θερίζεις θύελλες. Πολλά είχε ξεχάσει ο μεγάλος αρχηγός, βέβαια. Που έφτασαν ελάχιστοι μήνες για να τα θυμηθεί. Όμως με το να τα θυμηθεί και να μετανιώσει για επιλογές και πολιτικές δε διορθώνεται κάτι. Ούτε αλλάζει κάτι με το να μην αποκαλύπτεται η αλήθεια που ξεπερνά κάθε όριο της τραγικότητας.

Ποιος θα αποτιμήσει το μέγεθος της καταστροφής από τις εκλογές του Ιανουαρίου μέχρι τις εκλογές του φθινοπώρου αυτής της εφιαλτικής χρονιάς;

Ποιος θα ζητήσει ευθύνες και ποιος θα αποδώσει δικαιοσύνη για όσα εγκληματικά έχουν συμβεί ως αποτέλεσμα πειραματισμών ή αδρανειών από ανθρώπους που διαχειρίστηκαν τις τύχες μας;

Ποιος και πότε θα επανορθώσει τα ερείπια;

Στις ακόμα πιο μαύρες ημέρες που έρχονται, μοναδικές στην πολιτική ιστορία του τόπου για την επικράτηση του παραλογισμού, ο πολίτης θα βρεθεί ακόμα μια φορά στο κέντρο μιας δίνης χωρίς τελειωμό. Γιατί ούτε οι εκλογές θα ξεκαθαρίσουν το τοπίο, ούτε οι κομματικές μονομαχίες. Όσο υπάρχουν πολιτικοί που θα επιβραβεύονται για την ψευτιά και την αναίδειά τους, ο τόπος θα υποφέρει και ο πολίτης θα δυστυχεί. Όσο υπάρχουν πολιτικοί που εξυπηρετούν συντεχνιακά συμφέροντα η Ελλάδα θα ολισθαίνει και απύθμενους γκρεμούς.

Ο Αύγουστος θα είναι εν τέλει ένας ακόμα κακός μήνας για τη χώρα. Είθε να είναι ο τελευταίος, αλλά δυστυχώς δεν θα είναι. Το «αίμα» που θα χυθεί θα είναι άφθονο και θα προέρχεται κυρίως από αθώους…

Άγγελος Πετρουλάκης