Ας πούμε και μια αλήθεια…

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

---------------------------------------

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

---------------------------------------

Ήταν στα μέσα της δικτατορίας (1971), όταν κυκλοφόρησε η συλλογή «Μπάλλος» του Διονύση Σαββόπουλου. Ήταν ακούσματα διαφορετικά, όχι για μένα μόνο (19χρονος τότε), αλλά και για πολλούς άλλους. Ανάμεσα στα τραγούδια τού δίσκου, στην πίσω του πλευρά, υπήρχε το τραγούδι «Σημαία από νάιλον». Πικρό τραγούδι, άλλωστε η πίκρα είναι διάφανη σε πολλούς από τους στίχους τού Σαββόπουλου. Απλοϊκός ο στίχος του, με την πρώτη ματιά: «Πολλά ήταν τα ψέματα / που είπαμε ως εδώ / ας πούμε και μια αλήθεια / κι ας πέσει στο γιαλό». ‘Όμως, προχωρώντας, κάτι άλλαζε: «Σημαία από νάιλον / υψώνουμε σημαία πλαστική / ο κόσμος δεν έχει τίποτε να χάσει / και τίποτε να βρει. / Τα ρούχα μου νομίζατε / πως ήτανε χρυσά / με παίξατε στα ζάρια / και χάσατε ξανά».

Πάνε μέρες τώρα που το τραγούδι αυτό επιστρέφει, και επιστρέφει ξανά, στ’ αυτιά μου. Όλο και πιο έντονα, όλο και με άλλο χρώμα. Όλο και πιο σαρκαστικό χορεύει στους ακουστικούς μου πόρους. Τόσο, που να θέλω να το ξεχάσω οριστικά, τελεσίδικά. Μα που δεν μπορώ…

Ιδιαίτερα όταν ακούω και διαβάζω πως «η Ελλάδα δεν γυρίζει πίσω», πως «η Ελλάδα αλλάζει». Οποία ντροπή. Διότι περί ντροπής πρόκειται και όχι περί αυταπάτης, όπως κάποτε ισχυρίστηκε ο νεαρός που επιλέχθηκε για πρωθυπουργός και γκρέμισε τα πάντα σε βάθη δυσθεώρητα.

Η Ελλάδα κατακρημνίστηκε και αυτό ομολογούν τα συνεχώς αυξανόμενα κόκκινα δάνεια, η ανύπαρκτη ανάπτυξη, το απόλυτα συρρικνωμένο εισόδημα μιας τεράστιας «μεσαίας τάξης». Και έχουν χρέους να δουν την πραγματικότητα αυτή, και οι πολιτικοί, και οι έχοντες δημόσιο λόγο. Όχι για να γίνουν επικριτές, αλλά για να μην μεγεθύνουν τον μύθο, να μην αφήσουν το ψέμα να καταστεί ολετήρας των πάντων.

Ζούμε σε μια εποχή που το ψέμα δεν έχει διάρκεια ζωής, ή σωστότερα, έχει μικρή διάρκεια ζωής. Η πληροφορία, που έχει συντομεύσει και τη ζωή τής γνώσης, και που πολύ εύκολα γίνεται και προπαγάνδα, έχει τη δύναμη, παράλληλα, ν’ αποκαλύπτει την αλήθεια. Και η αποκάλυψη της αλήθειας γίνεται οδυνηρή ιστορία αν αφορά την ταυτοποίηση του ψέματος.

Προς τι όλα αυτά; Για την προσπάθεια παρουσίασης του μαύρου ως άσπρου; Δεν γίνεται η συντριπτική πλειοψηφία να συζητά για τα άσχημα οικονομικά της και μια μερίδα πολιτικών και δημοσιογράφων να χειροκροτούν για τις λαμπρές ημέρες που βιώνουμε, ή που θα βιώσουμε αν αναβληθεί η μείωση των συντάξεων και αυτό σε βάρος άλλων φορολογούμενων. Γιατί οι συντάξεις δεν θα περικοπούν, όχι επειδή επιτεύχθηκε η πολυπόθητη ανάπτυξη, άρα στα κρατικά ταμεία εισήλθαν νέα χρήματα, αλλά γιατί έγινε σκληρότερη η φορολογία και γιατί το κράτος δεν προχώρησε σε επενδύσεις και αποπληρωμή των υποχρεώσεών του. Αυτά τουλάχιστον λένε τα επίσημα στοιχεία και όλοι οι οικονομικοί αναλυτές. Αυτό λέει η αγορά. Αυτό δείχνουν οι λογαριασμοί των πολιτών που μπλοκάρονται καθημερινά.

Και ερωτώ: Ποια παραγωγική μονάδα ιδρύθηκε και λειτούργησε στην πόλη μας τα τελευταία χρόνια με τη συνδρομή κρατικών αναπτυξιακών προγραμμάτων; Πού είναι αυτό το εργοστάσιο να τρέξουμε να το δούμε όλοι; Γιατί, το να ξεφυτρώνουν καφέ και μπαρ δεν σημαίνει ‘‘πρωτογενής παραγωγή’’. Το να μοιράσεις μια πίτα από διακόσια κομμάτια σε τριακόσια, σημαίνει πως μικραίνεις τα κομμάτια και όχι πως μεγαλώνεις την πίτα. Ο λόγος, όμως, είναι για την πίτα. Μεγάλωσε;

Μόνος μου ρωτώ, μόνος μου απαντώ, δυστυχώς. Η απελπισία σέρνεται στην αγορά και όποιος δεν την βλέπει είναι υποκριτής. Θα είναι δε απόλυτα χρήσιμο να μας πει πού βρίσκονται τα δικά του οικονομικά, αν άνθισαν και με ποιους τρόπους, αν ο ίδιος έχει χρέη ή όχι, αν… αν… αν… Γιατί, προσωπικά, ελάχιστους έχω ακούσει να βεβαιώνουν πως τα οικονομικά τους βαίνουν προς το καλύτερο και αυτοί έχουν σχέση είτε με τις εξαγωγές, είτε με νέες δραστηριοποιήσεις, που είναι απόρροια της εποχής. Για τούτο μιλώ για υποκρισία.

Κάποιες φορές, αν δεν έχεις κάτι να πεις, που να εκφράζει τη ρεαλιστική πλευρά τής ζωής, είναι προτιμότερο να σιωπάς. Ο βερμπαλισμός βλάπτει την αξιοπρέπεια, ιδιαίτερα αν είναι υποκινούμενος, ή όταν εκφράζει δόλιες σκοπιμότητες.