Breaking News

Ντροπή και ξανά ντροπή…


 
Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

Η απόφαση με γέμισε ντροπή. Όταν είχε συμβεί το γεγονός, μου είχε διαφύγει. Άλλωστε (δικαιολογία αποτελεί αυτό) ο καθημερινός βομβαρδισμός από ειδήσεις, πλήττει την ικανότητα παρακολούθησης όσων συμβαίνουν δίπλα μου. Όμως η απόφαση του Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο, που καταδικάζει την Ελλάδα για εμπορία ανθρώπων και εξαναγκαστική εργασία, έπειτα από την εξέταση της προσφυγής των παθόντων αλλοδαπών της Μανωλάδας, ήρθε ως σεισμικό κύμα ντροπής για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας.
Άραγε τι έκανε τους δικαστές της Πάτρας, το 2014, ν’ αθωώσουν τους δυο από τους τέσσερις κατηγορούμενους ιδιοκτήτες των αγροκτημάτων της Μανωλάδας και να καταδικάσουν, αλλά με αναστολή τους άλλους δυο, ουσιαστικά δηλαδή να τους ξαναστείλουν στα σπίτια τους;
Και τι διαπίστωσε το Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για να καταδικάσει τη χώρα μας και να την υποχρεώσει να καταβάλει μια συνολική αποζημίωση 500.000 ευρώ στους παθόντες αλλοδαπούς;
Αντιγράφω από την εφημερίδα «Το ΒΗΜΑ» το σχετικό ρεπορταζ (17-4-2013):
«Σάλο ο οποίος έχει κατά πολύ ξεπεράσει τα σύνορα της χώρας προκαλεί η επίθεση των επιστατών  στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας οι οποίοι πυροβόλησαν στο ψαχνό τους αλλοδαπούς εργαζόμενούς τους.
»Η αιματηρή-ρατσιστική επίθεση  σημειώθηκε στις 6 το απόγευμα της Τετάρτης στο 41ο χλμ. της εθνικής οδού Πατρών - Πύργου, στην Ηλεία.
»Περίπου 200 μετανάστες, οι περισσότεροι με καταγωγή από το Μπανγκλαντές και ορισμένοι από το Πακιστάν, οι οποίοι εργάζονταν στις καλλιέργειες απαίτησαν από τους επιστάτες τα δεδουλευμένα 6 μηνών, που τους όφειλε η επιχείρηση. Σύμφωνα με αστυνομικές πηγές υπήρξε έντονος διαπληκτισμός μεταξύ τους.
»Οι επιστάτες αποχώρησαν και μετά από λίγο επέστρεψαν στο χώρο που ήταν συγκεντρωμένοι οι μετανάστες κρατώντας καραμπίνες.
»Δύο τουλάχιστον, κατά πληροφορίες, από τους τρεις έλληνες επιστάτες της μονάδας πυροβόλησαν με τα κυνηγετικά όπλα στο ψαχνό, εναντίον των αλλοδαπών εργατών γης, τραυματίζοντας οκτώ σοβαρά και τουλάχιστον άλλους 20 ελαφρά.
»Οι τραυματίες διακομίστηκαν στο Κέντρο Υγείας Βάρδας και σε νοσοκομεία της Ηλείας και της Αχαΐας, όπου οι γιατροί έλεγαν ότι τις πρώτες στιγμές τουλάχιστον ήταν σαν να γινόταν πόλεμος και έφταναν συνεχώς νέα θύματα.
»Οι δράστες είχαν εν τω μεταξύ τραπεί σε φυγή για να αποφύγουν τη σύλληψη και το Αυτόφωρο και αναζητούνται. Άφαντες είναι οι καραμπίνες, με τις οποίες επιτέθηκαν κατά των εργατών. Στο σημείο βρέθηκαν και κατασχέθηκαν φυσίγγια αλλά και σιδερένιοι σωλήνες.
»Οι αστυνομικοί έχουν συλλάβει μέχρι στιγμής μόνον τον 57χρονο εργοδότη τους, ο οποίος δεν ήταν παρών στο περιστατικό. Σύμφωνα με την Αστυνομία αντιμετωπίζει τις κατηγορίες της ηθικής αυτουργίας σε απόπειρα ανθρωποκτονίας και για τον νόμο περί αλλοδαπών. Οι τρεις επιστάτες, δράστες της επίθεσης, είναι κάτοικοι της περιοχής, ηλικίας 27, 21 και 39 ετών, και οι αστυνομικοί γνωρίζουν τα στοιχεία τους…»
Διαβάζοντας άλλα ρεπορτάζ της εποχής, πληροφορούμαι πως η υπόθεση τότε είχε περάσει και σε διεθνή ΜΜΕ, κάνοντας «ρόμπα» (να χρησιμοποιήσω μια λέξη της καθομιλουμένης) τη χώρα μας.
Επίσης πως το σχετικό υπουργείο έστειλε επιθεωρητές για έρευνες.
Και;
Έγινε τίποτα; Μήπως κάποια προστιματάκια; Η εκμετάλλευση τελείωσε; «Φράουλες κι αίμα» ήταν ο τίτλος ενός άλλου άρθρου. Το διαβάζω και έτσι μου έρχεται να πετάξω στα σκουπίδια τα κεσεδάκια φράουλες που αγόρασα χθες…

Δεν υπάρχουν σχόλια