Ευχαριστώ για τα γυαλιά που τους έβαλες κ. Ομπάμα

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

(Δημοσιεύθηκε στην έντυπη Larissa net στις 18-11-2016)

---------

Ανάμεσα στα πολλά καταθλιπτικά των ημερών, τις δεσμεύσεις των λογαριασμών, την αύξηση της φτώχειας και της ανασφάλειας, ανάμεσα στα πολιτικά σκουπίδια και απόβλητα του «άλλα είπαμε, άλλα κάνουμε», έζησα και κάτι που μου χάρισε χαμογελαστές ώρες: Είδα τον πρόεδρο των Η.Π.Α. να περπατά στον βράχο της Ακροπόλεως και μετά τον άκουσα να μιλά για την αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία.

Δεν μου κακοφάνηκε που ο αμερικάνος πρόεδρος έκανε ένα γρήγορο, ωστόσο περιεκτικό, φροντιστήριο για την ελληνική αρχαιότητα σε πολλούς Έλληνες πολιτικούς (βουλευτές, δημάρχους κ. ά.) και αξιωματούχους του κρατικού μηχανισμού. Απεναντίας, το ευχαριστήθηκα. Μακάρι αυτά τα φροντιστήρια να γίνονται συχνότερα, μήπως και κάποιος όνος της δημόσιας ζωής θελήσει και επιστρέψει στα μαθητικά βιβλία και ξεστραβωθεί, και μάθει ποιον τόπο καταληστεύει.

Μόνο ευχαρίστηση πήρα και καλή διάθεση. Όχι τόσο γιατί απέδειξε πως γνώριζε, ότι δεν είχε ανάγκη χειρογράφου, πως η σκέψη του ήταν ρέουσα και σφαιρική, όσο γιατί έβαλε γυαλιά σε πολλούς ντόπιους πολιτικάντηδες, οι οποίοι θεωρούν περιττή ή και οδυνηρή τη διαδικασία μελέτης βασικών στοιχείων της ιστορίας μας. Μην τολμήσει κανείς από τους αναγνώστες να σκεφτεί ότι το παρατραβάω, γιατί τόσο εγώ, όσο και πολλοί συνάδελφοι δημοσιογράφοι, που ανακατεύθηκαν λίγο με πολιτικούς, πάσης φύσεως, μπορούν ν’ αναφέρουν άπειρα ονόματα τοιούτων που παραμονές εθνικών ή θρησκευτικών γιορτών ζητούσαν (και ζητούν) να γράψουμε ‘‘κάτι’’ για να το διαβάσουν και στη συνέχεια να δηλώσουν στην τηλεόραση κ.λ.π. το «βαρύγδουπο» μήνυμά τους.

«Γράψε εσύ που ξέρεις…» Μια φράση που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Και που ένιωθα αηδία για τον εαυτό μου, που δεν είχα το κουράγιο να του πω: «Άντε ρε μασκαρά στις φιγούρες σου και τις διαπλοκές σου, που θέλεις να έχεις άποψη για τη ζωή μου». Δεν είχα το κουράγιο, δεν είχα τον τσαμπουκά. Ούτε και έχω κάποια δικαιολογία για την έλλειψη του τσαμπουκά. Και ντρέπομαι σήμερα – και χαίρομαι συνάμα - που έζησα αυτήν την ψυχική ανάταση με τον Μπαράκ Ομπάμα.

Χάρηκα λοιπόν. Για μένα είναι ιδιαίτερα σημαντικό που έστω συμβολικά αυτός ο κορυφαίος πολιτικός παράγοντας βρέθηκε στη χώρα μου και όχι στην όμορη Αλβανία ή την επίσης όμορη Βουλγαρία. Είναι δεκάδες οι χώρες που δεν έχει επισκεφθεί ο συγκεκριμένος πρόεδρος. Κάποιες απ’ αυτές μεγαλύτερες από τη χώρα μου. Ως συμβολική και μόνο η πράξη είναι σπουδαία. Αρκεί να τη νιώσουμε έτσι κι εμείς.

Η χώρα μας αργοπεθαίνει εδώ και χρόνια και ξέρουμε όλοι μας – άσχετα αν κάποιοι αποφεύγουν να τ’ ομολογήσουν – πως οι αιτίες γι’ αυτόν τον αργό θάνατο είναι πολλές και όλες έχουν σχέση με άφρονες πολιτικές που εφαρμόστηκαν από τους εκπροσώπους της λαϊκής βούλησης. Γνωρίζουμε επίσης πως έχουμε ηττηθεί και ως κοινωνία, αφού δεν κατορθώσαμε ν’ αναπτύξουμε μια καθημερινότητα που να στηρίζεται στην κριτική και την αυτογνωσία. Έτσι ζούμε την εξαθλίωση που ποτέ δεν είχαμε ονειρευτεί, γνωρίζοντας πως η μεγάλη ληστεία συνεχίζεται από εκείνους που ανεξάρτητα από τις πολιτικές προθέσεις εξακολουθούν να είναι πάνω από τους νόμους και να ροκανίζουν το δημόσιο χρήμα. Επτά χρόνια οικονομικής ταπείνωσης χωρίς ελπίδα ανάκαμψης, αφού μέρα τη μέρα η ανεπάρκεια των κυβερνώντων προκαλεί ακόμα μεγαλύτερο χάος. Ο πρόεδρος Ομπάμα ξεκάθαρα το επισήμανε αυτό μιλώντας για την εφαρμογή των αρχών της Δημοκρατίας τόσο στην αρχαία Αθήνα, όσο και στα σύγχρονα κράτη. Βέβαια ο στενόμυαλος πολιτικός κόσμος τα μόνα που κράτησε από την επίσκεψη και τα λόγια του Ομπάμα ήταν αυτά, που έστω πλαγίως, αφορούσαν τη διεθνή οικονομική πολιτική σε σχέση με το κούρεμα του χρέους. Που σε απλά ελληνικά σημαίνει: ‘‘Κουρέψτε μας το χρέος για να μπορούμε να ξαναχρεωθούμε από την αρχή’’. Ακόμα και με τα γυαλιά που τους έβαλε ο πρόεδρος των Η.Π.Α. δεν μπόρεσαν να δουν την αλήθεια, δηλαδή την ανεπάρκειά τους και τούτο γιατί η αλήθεια πονάει. Πάντα…

Προστρέχω στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σε ό,τι κυκλοφορεί στην ηλεκτρονική κοινωνία. Με θλίψη διαπιστώνω ότι εκείνο που κυριαρχεί είναι  το πώς ήταν η εμφάνιση των δυο ηγετών. Χωρισμένες στα δυο οι απόψεις, εξαντλούνται σε μια στείρα κουτσομπολίστικη ανάλυση για το τι φορούσαν και για το πώς κάθονταν. Ποια τα οφέλη από την επίσκεψη; Θα βοηθήσει στο να πεισθεί ο μπαμπούλας (Γερμανία) να μην είναι τόσο αυστηρός; Ή μήπως όλο αυτό ήταν ένα ευχάριστο θέαμα για τον ηγέτη που ακούει στο όνομα Ομπάμα και παράλληλα μια επιβράβευση της καταστροφικής πολιτικής του ανεκδιήγητου Έλληνα πρωθυπουργού;

Το τελευταίο βέβαια δεν κάνει να το ακούνε όσοι τρώνε ψωμάκι απ’ αυτήν την πολιτική, έχοντας αντικαταστήσει κάποιους που πριν απ’ αυτούς έτρωγαν το ίδιο ψωμάκι από άλλες πολιτικές. Τίμια τράμπα: Εμείς τους δικούς μας, εσείς τους δικούς σας. Ό,τι άλλο είπε ο Ομπάμα, δεν τους αφορά. Σιγά τώρα που θ’ ασχοληθούν με τις γελοιότητες που έλεγε ο Περικλής πριν 2.500 χρόνια…

Παρά ταύτα εγώ σ’ ευχαριστώ για τα γυαλιά που τους έβαλες κ. Ομπάμα.

Άγγελος Πετρουλάκης