Breaking News

Τι ωραία τα έγραψες μεγάλε Καραγάτση!



ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ
(Δημοσιεύθηκε στην έντυπη Larissa net στις 22-7-2016)
Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

Τούτο το καλοκαίρι επιχείρησα μιαν επιστροφή στα αναγνώσματά μου. Μαζί με τις νέες εκδόσεις και κάποια άλλα βιβλία που περίμεναν, για καιρό, την σειρά τους, για να διαβαστούν, έριξα στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και Καραγάτση, και Βενέζη. Τον πρώτο, μια σημείωση στο «Ο συνταγματάρχης Λιάπκιν», μου θυμίζει πως τον πρωτογνώρισα το καλοκαίρι του ’65, Ιούνιο μήνα. Τον δεύτερο το καλοκαίρι του ’70, τον Αύγουστο.

Τον Ιούνιο του 1965 δεν είχαν ξεσπάσει ακόμα τα Ιουλιανά. Λίγες μέρες μετά η χώρα έμπαινε σε μια ισχυρή πολιτική κρίση, που κατά πολλούς ιστορικούς μελετητές ήταν ο προθάλαμος της δικτατορίας του ’67. Η διαμάχη Κωνσταντίνου, Γαρουφαλιά, Παπανδρέου, αποστατών κ.ά., όμως, ουδόλως ενδιέφερε το απλό Έλληνα πολίτη που μοχθούσε για το μεροκάματό του. Ερήμην του παίχθηκε ένα πολιτικό ανοσιούργημα με κύριους υπεύθυνους όσους ζούσαν από την φορολογία των καθημερινών ανθρώπων και κυκλοφορούσαν με λιμουζίνες και σωματοφύλακες, όταν την ίδια στιγμή ο λαουτζίκος μοιραζόταν μια κατσαρόλα φακή.


Αλλά ας ξαναγυρίσω στον Καραγάτση…
Μισόν αιώνα μετά, τον Ιούλιο του 2016, επέστρεψα στον Λιάπκιν, την Φιλιππούπολη της πόλης μου, την Γεωργική Σχολή, τα Γκιόλια.
Επέστρεψα και στον «Γιούγκερμαν», αλλά και στην «Αιολική γη» του Βενέζη. Τα φύλλα των βιβλίων κιτρινισμένα, ωστόσο ανθεκτικά στον χρόνο. Όπως και ανθεκτική η διαπλοκή και διαφθορά που καταγράφει ο Καραγάτσης στον Γιούγκερμαν. Πόσο επίκαιρα όλα αυτά για την κατήφεια των ημερών μας, για την θλίψη μιας εποχής που μπορεί και να τα έχει όλα χαμένα! Πόσο επίκαιρα για το 2000 - 2016 της έπαρσης, της οίησης, αλλά και της ήττας, της ανασφάλειας και της εξαθλίωσης.

Το «Γιούγκερμαν» πατά γερά στην εποχή του Μεσοπολέμου. Τότε που για τον απλό Έλληνα η Ελλάδα πάσχιζε να σταθεί στα πόδια της. Για τον απλό όμως. Τον άνθρωπο που μοχθούσε να βγάλει το ψωμί του, να στήσει ένα τσαρδί να μην τον δέρνει το ξεροβόρι και η βροχή. Γι’ αυτόν τον ίδιο Έλληνα που σήμερα αντιμετωπίζει την ανεργία, την φτώχια, την αβεβαιότητα. Αυτήν είναι η μια Ελλάδα, γιατί, μην γελιόμαστε, υπάρχουν πολλές Ελλάδες. Και μην ακούτε τους πολιτικούς που ομιλούν για εθνική αξιοπρέπεια και παρόμοιες καραμέλες. Αυτοί έχουν ξεχάσει την πατρίδα, δεν τους ενδιαφέρει η Ελλάδα του απλού πολίτη. Τους ενδιαφέρει η Ελλάδα της τσέπης τους, των τραπεζιτών.
Τους πολιτικούς τους ενδιαφέρει η Ελλάδα της κομπίνας. Δείτε την υπόθεση της SIEMENS, δείτε την υπόθεση με το καράβι των ναρκωτικών και του θανάτου. Μόνο συγγνώμην δεν ζήτησαν οι δικαστές από τους κατηγορουμένους.
Μα τι ντροπή! Ξανά πίσω στον Γιούγκερμαν του Καραγάτση. Τουλάχιστον για να διαβάζω παρελθόντα, όχι ενεστώτα που πονούν σαν φρέσκιες πληγές. Τα ίδια σκατά, όμως…
Επιστρέφω σ’ εμένα. Γιατί άραγε προσπαθώ να κατανοήσω το ακατανόητο της αθλιότητας;
Επιστρέφω στους γύρω μου. Αυτούς που τους δέρνει η ανημποριά να πληρώσουν τα φάρμακά τους, τις διακοπές τους, τους φόρους τους. Γιατί άραγε τόσοι και τόσοι κατόρθωσαν να μην πληρώσουν τους φόρους τους κι έχουν ατελείωτα χρήματα για να πληρώνουν νοσήλια στο εξωτερικό, για να συντηρούν ερωμένες και να έχουν γραμμένες στους όρχεις τους τις Τράπεζες που τους δάνεισαν κάποια όμορφα εκατομμύρια, το ΙΚΑ με τις απλήρωτες εισφορές τους ή προμηθευτές και συνεργάτες τους. Θα ήθελα να ήξερα αν ο μέγας και τρανός Μαρινόπουλος και οι κληρονόμοι του αντιμετωπίζουν ίδια προβλήματα με τους υπαλλήλους τους, τρώνε το ίδιο φαγητό και κοιμούνται σε παρόμοια σπίτια.
Ας μην δουλευόμαστε άλλο. Και στην πόλη μας ζήσαμε και ζούμε παρόμοια οικονομικά γεγονότα. Ο Καραγάτσης με τους Σκλαβογιάννηδες στον Γιούγκερμαν τα περιγράφει από τότε. Η Ελλάδα εκτρέφει ληστές, εκτρέφει αιματορουφήχτρες. Άνθρωποι που έχουν ημερήσια ατομικά έξοδα όσο οι μηνιαίες αποδοχές εκατό υπαλλήλων κουμαντάρουν τις καταστάσεις, λυμαίνονται τον εθνικό πλούτο και δημιουργούν την εθνική φτώχεια για τους υπόλοιπους. Κάποιοι στην πόλη μας, ενώ δήλωναν στους εργάτες τους πως δυσκολεύονται να τους πληρώσουν, άναβαν πούρα των 50 ευρώ και δώριζαν στην γκόμενα αυτοκίνητο των 25.000 ευρώ. Δεν έπαιρναν δανεικά για ν’ αγοράζουν τα φάρμακά τους. Δανείζονταν απρόσκοπτα από τις Τράπεζες για να επενδύσουν στην μεγάλη και τριφηλή ζωή. Ίσως και με το αζημίωτο κάποιων στελεχών των Τραπεζών. Η κομπίνα, της κομπίνας… ω κομπίνα.
Τι ωραία τα έγραψες στον Γιούγκερμαν μεγάλε Καραγάτση!
Καλό σας Σαββατοκύριακο…

1 σχόλιο

Sound and Vision είπε...

Τι ωραία που τα γράφεις Άγγελε Πετρουάκη!