Breaking News

Η απλή των 17ρηδων



ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ
Δημοσιεύθηκε στην έντυπη LARISSA net στις 8-7-2016

Μαζί με την 5ήμερη και η εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους. Να μην ψηφίζεις μόνο στο Λύκειο αλλά και στις εθνικές εκλογές. Δεν έχει σημασία αν για κάποιους λόγους, σε κάποια άλλα, ο νομοθέτης απαιτεί τα 18, σημασία έχει ότι μια κυβέρνηση σου έδωσε το δικαίωμα της ψήφου. Ακριβώς όπως ο παππούς και η γιαγιά ένα νέο τάμπλετ ή το τελευταίο μοντέλο κινητού γιατί έβγαλες καλούς βαθμούς, αν και αυτό – το καλοί ή κακοί βαθμοί δηλαδή – θα καταργηθεί οσονούπω. Θα βρει ο Φίλης ένα σύστημα αξιολόγησης που δεν θα είναι αξιολόγηση - αφού η αριστεία είναι αμαρτία, όπως ακριβώς ο παράνομος έρωτας των λαϊκών ασμάτων – αλλά διαβατήριο στην ανώτατη εκπαίδευση, παρακάμπτοντας τις επίπονες βασικές εξετάσεις. Άλλωστε και στον εμφύλιο ο Δημοκρατικός Στρατός είχε στρατολογήσει και 17ρηδες και ακόμα μικρότερους, προκειμένου να συνεχίσει τις ανθρωποθυσίες που θα έφερναν την αριστερά στην εξουσία. Πού να ήξερε ο Ζαχαριάδης πως εβδομήντα χρόνια μετά, αναίμακτα, η αριστερά θα άπλωνε τα πλοκάμια της στην εξουσία μοιράζοντας απατηλά όνειρα και θα οδηγούσε την Ελλάδα σε λαμπρότερες μέρες, με τους Έλληνες επιτέλους να μοιράζονται τον πλούτο και τα δικαιώματα των λίγων…

Όμορφο να μοιράζεσαι τον πλούτο των λίγων. Θα ήταν πιο όμορφο αν η τσέπη σου φούσκωνε και κάπως περισσότερο ή έστω να μην άδειαζε τόσο πολύ. Να έβλεπες δηλαδή τον μισθό σου ν’ αυξανόταν, την σύνταξή σου να μεγάλωνε, τα έσοδά σου να αυγάταιναν, που λέει και ο λαός. Δεν τα βλέπεις όμως… Εκτός αν κάποιοι τα βλέπουν γιατί έχουν καλύτερη όραση, ή βολεύτηκαν. Άλλωστε είναι νωρίς ακόμα, τα μεγάλα αργούν, θέλουν τον χρόνο τους. Μόνο οι καταστροφές βιάζονται, αυτές που ζήσαμε και αυτές που ζούμε. Σε έξι μήνες ο Γιάννης (εμένα το Γιάννης μου αρέσει παραδοσιακά, το άλλο δεν το αναγνωρίζω), τίναξε μια ήδη ανάπηρη οικονομία στον αέρα. Το δίδυμο Τσακαλώτου – Αλεξιάδη χρειάστηκε λιγότερο από ένα χρόνο για να θεσμοθετήσει την χειρότερη φοροεπιδρομή της χώρας. Ενώ η ανάπτυξη;…
Θέλει τον χρόνο της η ανάπτυξη, όπως ουρλιάζει ο συνεχώς αγανακτισμένος βουλευτής των ΑΝΕΛ Θανάσης Παπαχριστόπουλος, αυτός που έχει προβλέψει την βροχή των δις που θα πνίξει την Ελλάδα το β΄ εξάμηνο του 2016. Και βέβαια θέλει τον χρόνο της η ανάπτυξη, αλλά πόσο χρόνο; Και με ποια πολιτική; Με τα συνθήματα της αριστεράς ή με τις κραυγές Παπαχριστόπουλου; Σ’ έναν μήνα έρχεται το β΄ εξάμηνο του 2016. Για να δούμε… Θα έρθει και η βροχή;;;
Για δουλειά και λιγότερους φόρους κανείς δεν λαλεί. Είναι έξω από την ιδεολογία, έξω από την ηθική της παναδαμάτειρας ιδεοληψίας που θέλει λίγους να δουλεύουν και πολλούς να αερολογούν, εφευρίσκοντας όρους όπως η αναπλαισίωση του Σεβαστάκη. Βέβαια, όλοι μας, προς το παρόν ζούμε την ανακοροϊδία, άσχετα αν ο όρος αυτός δεν υιοθετήθηκε από κανέναν κυβερνητικό, αλλά τον γέννησε η σκληρή πραγματικότητα που βρέχει κωλοτούμπες από τον Ιανουάριο του 2015 και δυστυχίες. Αλλά, έπρεπε να το ζήσουμε κι αυτό.
Έπρεπε να ζήσουμε την κατάπτωση, όχι απλά την πτώση. Η πτώση είχε διαγνωστεί το 2009, όμως τότε ένας πρωθυπουργός μέσα στην βλοσυρότητά του, άπλωνε προστατευτικά τις φτερούγες του σε κάθε σκάνδαλο, έπαιρνε ευχές από Εφραίμ και στήριζε Βουλγαράκηδες και Ρουσόπουλους. Άλλες φορές χαμογελούσε ευδαιμονικά. Ύστερα επικαλέστηκε την σιωπή. Που μπορεί να μην είναι πάντα χρυσός, αλλά ενοχή. Να είναι ένοχη σιωπή, η σιωπή των αμνών της διαπλοκής.
Μετά ήρθε άλλος πρωθυπουργός. Ολίγον χαζοχαρούμενος βεβαίωνε πως υπήρχαν λεφτά, πολλά λεφτά. Και βέβαια υπήρχαν λεφτά, αλλά στις λίστες των φοροφυγάδων και των φοροκλεφτών, όχι στα κρατικά ταμεία. Και η χώρα έπεφτε κι έπεφτε. Οι τότε υπεύθυνοι της πτώσης σήμερα κάνουν τους κατήγορους, εκδίδουν βιβλία, δίνουν συνεντεύξεις, αποποιούνται των ευθυνών τους. Οι φτωχές και τίμιες πόρνες.
Ύστερα ήρθε ο κ. Ζάππειος… Με προθέσεις σοβαρές ίσως, αλλά δειλές σίγουρα. Μέχρι να πάρει μπροστά, μέχρι να δει σε ποιο διάδρομο τρέχει ο αντίπαλος, του πήραν όχι μόνο τα παντελόνια, αλλά και τα βρακιά. Ζήτησε κι αυτός το αίμα του μισθωτού και του συνταξιούχου και το ρούφηξε. Απελπιστικά λίγος, το μόνο που πρόσφερε ήταν και η δική του πτώση. Τι έφταιξε; Ας το έψαχνε ανάμεσα στους συνεργάτες του. Ο λαός – άθλιος όρος πια – κουρασμένος και σε απόγνωση έφτυνε παντού. Κι έψαχνε την ελπίδα, μονολογώντας «όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν». Έφταιγε ο λαός; Ίσως. Όμως, τα «γουρούνια» έφταιγαν περισσότερο
Εκεί ήρθε η απάτη. Η αναπλαισίωση δηλαδή κατά τον Σεβαστάκη. Ή, κατά τον πρωθυπουργό, το Ευρωιερατείο που το προσκύνησε μεγαλόπρεπα, ψιθυρίζοντας «όχι» σε όλους τους τόνους της υποταγής.
Βρήκαν άδεια την πλατεία των αγανακτισμένων κι έστρωσαν χορό. Ο αυνανισμός έγινε εθνικό σπορ από τον επαναστάτη υπουργό των οικονομικών. Πριν ένα χρόνο τον ζήσαμε σ’ όλο το μεγαλείο του. Ύστερα ήρθαν όλοι οι υπόλοιποι. Τα γεμιστά έγιναν εθνικό προϊόν, οι λαθρομετανάστες το εθνικό μας σολάριουμ. Η Ειδομένη, που άδειασε μόνη της, η εθνική μας ξεφτίλα. Ο Φίλης ο εθνικός μας αναδημιουργός της ιστορίας. Και τώρα ο αναδημοκρατισμός ν’ απαιτεί ψήφο στα 17. Κανένα πρόβλημα. Λες και φορολογήθηκε ποτέ κανένας 17άρης; Λες κι έβγαλε μεροκάματο; Λες κι έκανε οικογένεια για να δει τι σημαίνει να μεγαλώνεις παιδιά και να είσαι άνεργος; Ο μπαμπάς του τα πικροδοκιμάζει όλα αυτά. Ο μπαμπάς του τρέμει το εκκαθαριστικό του ΕΝΦΙΑ ή το ενδεχόμενο να μπει στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα η επιχείρηση στην οποία εργάζεται…
Ζήσε τώρα την επανάσταση των 17ρηδων…
Άγγελος Πετρουλάκης



Δεν υπάρχουν σχόλια