ΛΟΓΟΣ τρίτος - Γ 9. - Η νύχτα γεωγραφεί τη στέρηση

Τώρα ώρα μνήμης...

Διαβάτες τώρα κάποιου δρόμου
που νέοι χαράξαμε κάποτε,
προσμένουμε το αύριο
μ’ ένα χαμόγελο φτιαχτό
και με τις μάσκες στα πρόσωπά μας.

Τώρα ώρα αλήθειας...

Με την ηχώ της να ειρωνεύεται,
να χαστουκίζει τον εφησυχασμό,
τα γυάλινα χρώματα,
τα παγωμένα δάκρυα.

Τώρα ώρα αλήθειας...
Μη ρεζιλεύεσαι άλλο...
Ο καθρέφτης
κάθε πρωί βλέπει το πρόσωπό σου
χωρίς να ξεχνάει το χθεσινό.
Μη ρεζιλεύεσαι άλλο...
Οι ουλές μακιγιάρονται μόνο τη μέρα.

Η νύχτα αποκαλύπτει τα σημάδια,
την ερημιά της μοναξιάς μας.
Καρφώνεται στα ιδρωμένα σεντόνια
και γεωγραφεί τη στέρηση και τ’ ανεκπλήρωτα.
Ακροβατεί στο κόκκινο,
με την επίγνωση του ζωντανού θανάτου...

Οι ουλές χαρακώνουν το πρόσωπο,
σημαδεύοντας τα χρόνια με αξημέρωτα πρωινά.