Κάποτε θα τραγουδήσω με τη φωνή των δέντρων, ΛΟΓΟΣ τρίτος - Α27.

Κάποτε
θα τραγουδήσω με τη φωνή των δέντρων,
με το ψιθύρισμα των λουλουδιών.

Κάποτε
θα τραγουδήσω με το θρόισμα των φύλλων,
με τη φωνή των ανέμων.

Κάποτε
θα τραγουδήσω με το ξέσπασμα καλοκαιριάτικης μπόρας
και θα σταθώ απέναντί σου με δυο κυκλάμινα...

Θα τραγουδήσω για τα σπίτια με τις βοκαμβίλιες
για τα ξωκλήσια που σκλαβώνουν στο άσπρο τους το φως,
για σκαριά τσακισμένα
και γοργόνες που θρηνούν ακόμα την πτώση του Ίκαρου.

Μικρό πουλί
κάποτε θα τραγουδήσω
μ’ εκείνες τις ξεχασμένες νότες,
μ’ εκείνες τις σκουριασμένες λέξεις
που άκουγες σαν κούρνιαζες στην αγκαλιά μου
σαν έγερνες στο ένα μου φτερό
και σε ταξίδευα στα παιδικά σου όνειρα...

Μικρό πουλί, αποδημητικό...
στα δικά μου τραγούδια
τα ταξίδια δεν πέθαναν.

Ανάσα - ανάσα τραγουδάω τον έρωτα,
λέξη τη λέξη υφαίνω τη ζωή...