Πώς κανείς να μην συγχαρεί τον κ. Τσερέπα;

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

--------------------------------

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

--------------------------------

Η αριστεία και η αθλιότητα…

Χέρι με χέρι η αριστεία με την αθλιότητα. Η εικόνα που παρουσίασε η χώρα, τις ημέρες του Πάσχα, αυτό επιβεβαίωσε. Διαβάζω: Η LARIPLAST του κ. Γ. Τσερέπα ξεκίνησε την παραγωγή χειρουργικών μασκών με μόλις δυο εβδομάδων επενδυτική ενέργεια! Τεράστιο το άλμα, εκπληκτικό το αποτέλεσμα. Η επιχειρηματικότητα σε στάθμη αριστείας. Μια ενέργεια που απέδειξε ότι ο Έλληνας επιχειρηματίας μπορεί. Αρκεί η Πολιτεία να σταθεί στο πλευρό του. Είναι χαλκέντερος, είναι δαιμόνιος, είναι ριψοκίνδυνος, είναι ικανός. Τουλάχιστον πολύ περισσότερο από κάποιους λαϊκιστές πολιτικούς, που όλα τα βλέπουν αρνητικά και εριστικά.

Πώς κανείς να μην τον συγχαρεί; Πώς να μην τον χαρακτηρίσει υπόδειγμα; Πώς να μην υποκλιθεί στο επίτευγμά του;

Στον χώρο τής αριστείας, όμως, ανήκουν και άλλες ενέργειες επιχειρηματιών. Οι αθρόες δωρεές, έρχονται πρόχειρα στον νου μου.

Κάπου άκουσα για έναν ιδιαίτερα γνωστό επιχειρηματία, που, συχνά πυκνά, περνά από τα διάφορα σημεία ελέγχου τής Αστυνομίας και αφήνει πακέτα με πρωινό, καφέ και άλλα στους αστυνομικούς που είναι υπηρεσία… Μια πράξη που δείχνει ότι συμπάσχει, συμπαρίσταται, αρνούμενος να εμφανιστεί στη δημοσιότητα.

Αλλά, στον χώρο τής αριστείας ανήκουν και όσοι από τους πολίτες, συντριπτικά οι περισσότεροι, πειθάρχησαν στις εντολές τής Πολιτείας και έκαναν πράξη τα μέτρα που συμβούλευσαν οι ειδικοί, όχι από φόβο βεβαίωσης παράβασης εναντίον τους, αλλά γιατί συναισθάνθηκαν την κρισιμότητα της κατάστασης. Έμειναν στα σπίτια τους, στα μπαλκόνια, στις αυλές τους. Συνειδητά. Προφύλαξαν και τον εαυτό τους και τους άλλους.

Ο χώρος τής αθλιότητας, είναι επίσης υπαρκτός. Μικρός αλλά υπαρκτός. Τον είδαμε σε όλη του την… μεγαλοπρέπεια στα Ζωνιανά τής Κρήτης. Και σε κάποιες κοινότητες ανθρώπων, που δεν θέλω να κατονομάσω. Από αηδία και μόνο…

Θυμάμαι, την εποχή τής δικτατορίας (μέρα που είναι σήμερα), τον Παττακό να λέει: «Εξουσιάζουμε εις άπασαν την επικράτεια, πλην του νομού Φλωρίνης…» Εκεί εξουσίαζε ο μητροπολίτης Καντιώτης, συνομιλητής τής χούντας, βεβαίως. Έτσι και το σημερινό Κράτος. Επιβάλλεται παντού, με εξαίρεση κάποιες κοινότητες. Γιατί; Γιατί το ακολουθεί ένα σαθρό παρελθόν, ιδιαίτερα ισχυρό, όμως, που η εξαφάνισή του ίσως θα χρειαστεί δεκαετίες πολλές.

Δεν μπορώ, όμως, να ξεφύγω από τον πειρασμό ν’ αναρωτηθώ, πόση σχέση έχει η Ανάσταση του Ιησού με τα καλάσνικοφ, με τις μολότοφ, με τα βαρελότα. Πόση ευσέβεια έχουν όλα αυτά με το συγκλονιστικό άγγελμα τής Ανάστασης;

Κάποιοι θα ισχυριστούν ότι έχουν σχέση με την Παράδοση. Με αυτήν την έννοια, η Παράδοση, έστελνε ανθρώπους το βράδυ της Ανάστασης στους ναούς; Να πάρουν το φως, να πουν το «Χριστός Ανέστη» και να φύγουν άρον άρον για το σπίτι τους, για την μαγειρίτσα; Και με τον ιερέα ματαίως να παρακαλεί να μείνουν μέχρι το πέρας τής Λειτουργίας.

Μια Παράδοση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τού καθενός. Αυτού του είδους η Παράδοση οδηγεί στην χώρα τής αθλιότητας, με το «δεν βαριέσαι», με το «άστους να λένε», με τους χορούς τής δήθεν μαγκιάς και αντίδρασης.

Αναρωτιέμαι πού θα πάει να κρυφτεί αυτή η μαγκιά και αυτή η αντίδραση αν κάποιος απ’ αυτούς, που την προκαλούν, διαγνωστεί θετικός στον κοροναϊό; Πώς θα αντιδράσει αν ακούσει από χείλη γιατρού ότι είναι θετικός; Τι θα σκέφτεται την ώρα που νοσηλεύτριες θα τρυπούν το χέρι του για να περάσουν ορούς και αντιβιώσεις; Και τι θα σκέφτονται αυτοί που χειροκροτούσαν αυτές τις εκδηλώσεις;

Η ζωή είναι ιδιαίτερα σοβαρή υπόθεση για να την παίρνουμε στην πλάκα. Είμαι απολύτως βέβαιος πως αν μετρούσαμε πέντε ή και δέκα χιλιάδες νεκρούς, θα ήταν άλλη η στάση μας απέναντι στα μέτρα. Τότε θα γινόταν ο καθένας αστυφύλακας, και του εαυτού του, αλλά και του διπλανού του. Και οι ηλίθιοι δημοσιογράφοι δεν θα ρωτούσαν, από το πρωί μέχρι το βράδυ, πότε θα λήξουν τα μέτρα.

Καμιά κυβέρνηση δεν θα ήθελε να βυθιστεί η χώρα σε μια οικονομική κόλαση. Καμιά κυβέρνηση δεν θα ήθελε να δει την ανεργία να εκτινάσσεται σε δυσθεώρητα ύψη. Όπως, και καμιά κυβέρνηση δεν θα ήθελε αντί να ψάχνει για μάσκες, να ψάχνει για φέρετρα. Αλλά και κανείς από εμάς δεν θα ήθελε το φέρετρό του να το φορτώνουν σε καμιόνια.

Αυτά είναι τα σημαντικά σ’ αυτήν την ιστορία. Ούτε η ψηφοθηρία, ούτε ο λαϊκισμός, ούτε οι εγωιστικές αντιπαραθέσεις επιστημόνων και πολιτικών.

Είναι λυπηρό να επιστρατεύεται η Αστυνομία για να κάνουμε το αυτονόητο: Να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας. Η αυτοπροστασία είναι αυτή που θ’ ανοίξει την αγορά. Η πειθαρχημένη συμπεριφορά είναι αυτή που θα επιτρέψει τη ζωή να επιστρέψει στην κανονικότητα. Όχι οι χοροί, οι μαγκιές, οι κουτοπονηριές, οι μπαλωθιές και οι κάθε είδους παρασπονδίες.

Λάρισα, 21/4/2020