Ένα τρυφερό ερωτικό μυθιστόρημα...

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

---------------------------------------

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

Νικολά Μπαρρό:

«Ερωτικά γράμματα από τη Μονμάρτη»

Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Όταν πριν από έναν περίπου χρόνο είχα πάρει στα χέρια μου το μυθιστόρημα του Νικολά Μπαρρό «Το Παρίσι είναι πάντα μια καλή ιδέα», είχα χαμογελάσει με ικανοποίηση, γιατί μέσα στην πληθώρα τών μυθιστορημάτων, που εξέφραζαν κατάθλιψη και απόγνωση, αποπροσανατολισμό και ψυχοπάθειες, ταξίδευα σ’ ένα αισιόδοξο μυθιστόρημα, ιδιαίτερα ερωτικό, τρυφερό και ευγενικό.

Αυτός ήταν ο λόγος που πήρα στα χέρια μου, με ανοιχτή καρδιά, το νέο του μυθιστόρημα «Ερωτικά γράμματα από τη Μονμάρτη». Δεν απογοητεύτηκα. Όντως κι αυτό τρυφερό, ευγενικό, αισιόδοξο, ερωτικό. Ένα μυθιστόρημα που μετασχηματίζει τη θλίψη σε χαρά, την απόγνωση σε αισιοδοξία, το πένθος σε γιορτή ζωής. Μεγάλη του αρετή η αφηγηματική ροή, χωρίς πισωγυρίσματα, κάτι που εδώ και χρόνια, η δήθεν δημιουργική γραφή, έχει καταντήσει σε μονόδρομο για τους συγγραφείς.

Κεντρικό πρόσωπο του έργου ένας νεαρός συγγραφέας ο οποίος χάνει τον κόσμο του εξ αιτίας τού θανάτου τής συζύγου του από καρκίνο. Η απώλεια θα τον οδηγήσει σε αντικοινωνικές συμπεριφορές, αλλά και σε απραξία. Το μόνο που ισορροπεί τις αντιδράσεις του είναι το χρέος του απέναντι στον 5χρονο γιο του.

Ο συγγραφέας περιγράφει με ακρίβεια τα συναισθήματα του συζύγου, που πλέον είναι αναγκασμένος ν’ αντιμετωπίζει τη μοναξιά του, αλλά κι εκφράσεις οίκτου από το περιβάλλον του. Δεν δραματοποιεί όμως τη γραφή του. Τη διανθίζει ακόμα και με πινελιές χιούμορ. Δεν βάζει ως υπόβαθρο μια παιδική ηλικία με τραυματικές εμπειρίες. Το πρόσωπο της μητέρας που δημιουργεί είναι ιδιαίτερα ισορροπημένο, στοργικό, αλλά και φιλελεύθερο. Δεν δυναστεύει τον πρωταγωνιστή. Λειτουργεί βοηθητικά στις δύσκολες ώρες του.

Η μυθοπλασία στηρίζεται στην επινόηση του συγγραφέα που θέλει τον σύζυγο να τηρεί μια υπόσχεση την οποία έδωσε στη μελλοθάνατη σύζυγο: Να της γράψει τριάντα τρεις επιστολές, αφού πεθάνει, βεβαίως. Εκείνος θα τηρήσει την υπόσχεσή του, διαπιστώνοντας κάποια στιγμή, πως οι επιστολές που της γράφει, και που τις αποθέτει σε κάποια κρύπτη τού μνήματος, εξαφανίζονται, ενώ στη θέση τους τοποθετούνται κάποια μικροαντικείμενα, που μπορεί και να συμβολίζουν κάτι…

Η αναζήτηση και η αποκάλυψη της γυναίκας, που αφαιρεί τις επιστολές, θα φέρει και τον νέο έρωτα, την αισιοδοξία, την ανθοφορία τών ονείρων, προκαλώντας και στον αναγνώστη ευχάριστα συναισθήματα…

Άλλωστε η λογοτεχνία έχει χρέος να δείχνει και τις φωτεινές πλευρές τής ζωής. Αυτό είναι κάτι που για εμένα έχει ιδιαίτερο βάρος. Αν κάτι απεχθάνομαι είναι οι σκοτεινές και τραυματικές καταστάσεις.

Το «Ερωτικά γράμματα από τη Μονμάρτη» είναι ένας ύμνος στη ζωή και στον έρωτα.

 Λάρισα, 5/1/2020