Το άλλο πρόσωπο της αλητείας

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

---------------------------------------

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

---------------------------------------

 

Το έχω γράψει πολλές φορές και δεν κουράζομαι να το ξαναγράφω. Μεγάλη πληγή τού κοινωνικού σώματος είναι η ανέντιμη δημοσιογραφία.

Υπάρχουν πολλών ειδών «δημοσιογραφίες».

Η δημοσιογραφία του ελεύθερου πνεύματος και της καθαρής κριτικής ματιάς.

Η δημοσιογραφία που δένει τα κορδόνια των παπουτσιών της εξουσίας, που τινάζει την πιτυρίδα από τα πέτα της, και της πλένει τα εσώρουχα. Δηλαδή, η υπόδουλη δημοσιογραφία.

Η δημοσιογραφία της ξεφτίλας, που είναι η ακραία έκφραση της υπόδουλης δημοσιογραφίας, δηλαδή αυτή που δεν κρατά ούτε τα προσχήματα. Είναι η δημοσιογραφία που εκπορνεύεται φανερά, ξεδιάντροπα, αναιδέστατα.

Δυστυχώς αυτή είναι μια εγκληματική δημοσιογραφία, όμοια σε χαρακτήρα με την εμπορία ναρκωτικών ουσιών.

Ο ξεφτίλας δημοσιογράφος θεωρεί μαγκιά του να είναι το φερέφωνο της εξουσίας για να εξασφαλίζει τα συμφέροντά του. Δεν τον ενδιαφέρει αν όταν περπατά στο δρόμο πολλοί αποστρέφουν το πρόσωπό τους και ακόμα πιο πολλοί κουνούν το κεφάλι τους με περιφρόνηση. Τον νοιάζει μόνο να του χαμογελά η εξουσία. Αυτό ακριβώς χαρακτήριζε τους μαυραγορίτες και τους δωσίλογους της Κατοχής. Είναι σαν τους γονείς που οδηγούν το παιδί τους στον παιδόφιλο για να βγάλουν το μεροκάματο της αηδίας.

Ποιος είναι ο ξεφτίλας δημοσιογράφος; Όλοι τον ξέρουν, ακόμα κι εκείνοι που τον βλέπουν να καταπίνει λαίμαργα τα ούρα τους. Είναι αυτός που λέει σήμερα ότι η κυβέρνηση μπορεί να μάτωσε, αλλά άντεξε και πια έφερε την ανάκαμψη και την ελπίδα.

Γιατί η αλήθεια είναι άλλη.

Πρώτον: Η κυβέρνηση δεν μάτωσε. Μια χαρά περνούσε. Με τα λεφτουδάκια της, τις δημόσιες σχέσεις της, τους διορισμούς των φίλων της. Ο λαός μάτωσε. Και όχι πάλι όλος ο λαός. Μάτωσαν εκείνοι που πλήρωναν μια ζωή και πληρώνουν ακόμα, χωρίς να πάρουν τα ελάχιστα απ’ αυτά που προσδοκούσαν. Κάποιοι που μια ζωή φρόντιζαν να φοροδιαφεύγουν, να μην πληρώνουν εισφορές, να ζουν από ταμεία ανεργίας, μια χαρά βλέπουν ή να διορίζονται ή να τους προσφέρονται βοηθήματα.

Δεύτερον: Η ανάπτυξη δεν ήρθε. Και πώς να έρθει αφού ούτε ο κρατικός μηχανισμός καθάρισε από τις σκουριές, ούτε η φορολογία ορθολογίστηκε. Μάρτυρας όλων η τσέπη τού καθενός και οι εμπειρίες εκείνων που έχουν πάρε δώσε με το δημόσιο.

Οι δικτατορίες, παλαιότερα, επέβαλαν τις προληπτικές λογοκρισίες. Οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, σήμερα, δεν έχουν ανάγκη από τέτοιες τακτικές. Κινητοποιούν τους υποδουλωμένους δημοσιογράφους. Δεν έχει σημασία αν είναι αστοιχείωτοι, ούτε αν γνωρίζουν τη γλώσσα. Σημασία έχει πόσο ρευστή είναι η συνείδησή τους.

Εγώ σου εξασφαλίζω βιοπορισμό. Εσύ εξασφάλισέ μου χόρτο για αναγνώστες-βοοειδή, επιχειρήματα για μύθους που θα υπνωτίζουν μια κοινωνία που αποφεύγει να δει τη λάσπη μέσα στην οποία την έχω ρίξει. Γράψε πως βγαίνουμε τροπαιοφόροι από τα Μνημόνια και πως επιστρέψαμε στην «Κανονικότητα». Και τα βρίσκουμε μεταξύ μας…

Μα πώς βγαίνουμε από τα Μνημόνια όταν η χώρα υποθηκεύθηκε  για πολλά ακόμα χρόνια;

Εξ’ άλλου αν επιστροφή στην «Κανονικότητα» σημαίνει επιστροφή σ’ ένα χθες χωρίς Μνημόνια, τότε επιστρέφουμε και στην εποχή τής σπατάλης και της διαπλοκής.

Γελοία πράγματα. Από πολιτικούς που όχι μόνο τους τρομάζει η πραγματικότητα, αλλά μετέρχονται κάθε τι που μπορεί να τους εξασφαλίσει την αυτοκρατορία τους ψέματος.

Με τη στρατιά των υπόδουλων δημοσιογράφων για εμπροσθοφυλακή.

Αυτό είναι το ιταμό αλισβερίσι. Η εξουσία ολετήρας των ελεύθερων ιδεών. Προερχόμενη από το εντατικό φροντιστήριο της προπαγάνδας επιστρατεύει κάθε νοσηρή φαντασία για να διχάσει. Οι ξεφτιλισμένες δημοσιογραφικές πόρνες είναι τα δρεπανηφόρα άρματά της. Θύματά της όσοι είδαν τη ζωή τους να μένει χωρίς όνειρα, χωρίς ελπίδες.

Η καθαρή δημοσιογραφία αφ’ ενός είναι λειτούργημα, αφ’ ετέρου πολύπλευρη πνευματική άσκηση. Απαιτεί από τον δημοσιογράφο να μένει ψυχικά ουδέτερος απέναντι στο αντικείμενο της κριτικής του. Ακόμα κι αν ο συναισθηματικός του κόσμος γαληνεύει περισσότερο με τη μια, παρά με την άλλη ιδεολογία, ως λειτουργός της δημοσιογραφίας πρέπει ν’ αντιμετωπίζει με απόλυτα κριτική ματιά την πραγματικότητα.

Διαφορετικά καταντά διαφθορέας συνειδήσεων και πρωτομάστορας άθλιων κατασκευασμάτων.