Σκαμπίλια που θα έτρωγες…

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

---------------------------------

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

(Δημοσιεύθηκε την Παρασκευή, 16-2-2018, στην έντυπη Larissa net)

Το σκάνδαλο της Novartis είναι η μια από τις υδρογονοβόμβες που έσκασε. Οι άλλες ακόμα. Ίσως δεν σκάσουν ποτέ. Όχι ότι οι μίζες των φαρμακευτικών βούλιαξαν τη χώρα, αλλά είχαν κι αυτές τη συμμετοχή τους. Γιατί τα λεφτά δεν τα φάγαμε μαζί όπως είπε ο τεράστιος (σε κιλά) Πάγκαλος.

Επί των ανωτέρω:

Πρώτο: Πιστεύω ακράδαντα ότι μίζες χόρευαν παντού: Στα δημόσια έργα, στα μεγάλα δάνεια προς εταιρείες που στη συνέχεια έκαναν τον… κινέζο, σε όλες τις συναλλαγές στα χρόνια της ευμάρειας, με απλά λόγια.

Δεύτερο: Συνειδητά χρησιμοποιώ τον χαρακτηρισμό «τεράστιος (σε κιλά) Πάγκαλος», παρότι είναι άκομψος, γιατί πριν από μένα, πρώτος αυτός, μ’ εξύβρισε με το «μαζί τα φάγαμε».

 Όχι. Αυτός μπορεί να έφαγε, εγώ όχι, και μαζί μ’ εμένα εκατομμύρια Έλληνες… Ποτέ δεν υπέγραψα έγγραφο δημόσιας διοίκησης, ενώ αντίθετα αυτός υπέγραφε καθημερινά. Γιατί να μην είναι στο χορό των τρωκτικών;

Επανέρχομαι στο θέμα.

Ως απλός πολίτης, όχι ειδήμων, κάνω μια απλή ανάγνωση. Η Δημόσια Φαρμακευτική Δαπάνη το 2004 ήταν 2,430 δις ευρώ. Το 2005 ήταν 2,870 δισ. Τα επί πλέον 440 εκατομμύρια δεν τα λες και λίγα.

Το 2006  φτάνει τα 3.510 δις, δηλαδή άλλα 640 εκατομμύρια πάνω, που κι αυτά, λίγα δεν τα λες.

Το 2007 φτάνει τα 4.040 δις, δηλαδή άλλα 530 εκατομμύρια πάνω, που επίσης λίγα δεν τα λες, γιατί αναφέρονται σε ευρώ και όχι σε καραμέλες.

Το 2008 φτάνει τα 4.530 δις, με τα επί πλέον εκατομμύρια να είναι 490.

Το 2009 φτάνουμε στα 5,108 δις, δηλαδή άλλα 578 εκατομμύρια. Η διαφορά μεταξύ του 2004 και του 2009 είναι 3,438 δις. Λίγα; Όχι. Απεναντίας, πολλά. Τεράστια η διαφορά. Και για μίζες, εγκληματική. 3,438 δις επιπλέον, μόνο από τη φαρμακευτική δαπάνη; Μαλάκα Έλληνα, ποιους και τι πλήρωνες;;;

Σ’ όλα τα χρόνια αυτά πρωθυπουργός είναι ο Κώστας Καραμανλής. Υπουργοί υγείας: Τους πρώτους έντεκα μήνες ο Νικήτας Κακλαμάνης, που αντικατέστησε τον Κ. Στεφανή, και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, στη συνέχεια. Ο σημερινός κ. Επίτροπος, που απειλεί θεούς και δαίμονες. Με το δίκαιό του, αν δεν υπάρχουν στοιχεία για μίζες. Ή αν φρόντισε ώστε να μην υπάρχουν. Όμως η αύξηση δεν αμφισβητείται. Και δικαιολογία για το πού οφειλόταν η αύξηση δεν έχει δοθεί ακόμα. Τουλάχιστον μια δικαιολογία που να ευσταθεί. 5,108 δις είναι πολλά, πάρα πολλά, όταν η συνέχεια θα μας πει άλλα.

Η συνέχεια, λοιπόν.

Τα επόμενα δυο χρόνια, με την εφαρμογή της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης και τον βούρδουλα των δανειστών η δαπάνη πέφτει στα 4,522 δις και στα 3,750 δις, δηλαδή επί υπουργίας Λοβέρδου μειώνεται κατά 1,358 δις.

Ακολουθεί η ώρα του Σαμαρά και του Άδωνι Γεωργιάδη. Ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις: Στα 2,845 δις τον πρώτο χρόνο, δηλαδή 2,263 δις λιγότερα από την κορυφαία χρονιά του 2009. Τον επόμενο χρόνο η μείωση είναι δραματική: Η δαπάνη πέφτει στα 2,019 δις, δηλαδή μικρότερη και από το 2004, που αναλαμβάνει το τιμόνι της χώρας ο Κώστας Καραμανλής, και κατά 3,089 δις λιγότερα από το κορυφαίο (αμαρτωλό θα έλεγα) 2009.

Δεν ξέρω, στις αυξήσεις και μειώσεις αυτές, ποιο είναι το μερτικό της Novartis και ποιο το μερτικό των άλλων εταιρειών. Γιατί, αν έδινε μίζες η Novartis, θα έδιναν και οι άλλες. Σ’ αυτόν τον πόλεμο κανείς δεν κάνει πίσω, αφού όλοι να πουλήσουν θέλουν. Απλά η βόμβα έσκασε, εξ αιτίας των Αμερικανών, για τη Novartis. Όμως, στη χώρα μας δραστηριοποιούνται δεκάδες φαρμακευτικές, κάποιες ίδιου εκτοπίσματος με τη Novartis. Έπαιζαν τίμια;

Και βέβαια η κουβέντα γίνεται για το 2004 και μετά. Πριν; Δεν υπήρχε κατευθυνόμενη συνταγογράφηση; Το 1980, το 1990, το 2000 δεν υπήρχε; Σ’ εκείνες τις εποχές, είναι σε όλους γνωστό ότι τα φάρμακα στα βιβλιάρια των ασφαλισμένων, κάποιες φορές, τ’ αντικαταστούσαν καλλυντικά ή άλλα προϊόντα. Αυτό το πάρτι τελείωσε βεβαίως. Αλλά ούτε γάτα, ούτε ζημιά;

Αν υπάρχουν ακόμα έντιμοι δικαστές στις κατάλληλες θέσεις, καλό είναι να ψάξουν. Πιστεύω πως δεν θα γίνει, όπως ότι δεν θα οδηγηθούν στα δικαστήρια ούτε οι γιατροί που εν τω μεταξύ έχουν αγοράσει σπίτια, αυτοκίνητα, έχουν σπουδάσει παιδιά, έχουν κάνει διακοπές, περιουσίες και άλλα, από την κατευθυνόμενη συνταγογράφηση. Είναι αδύνατο να βρεθούν τόσοι ανακριτές ώστε να ψάξουν τις χιλιάδες των γιατρών και τα εκατομμύρια των εγγράφων.

Εν τω μεταξύ ο άρχων σιωπά. Όπως έκανε και κάθε φορά που έβγαινε κάποιο ερωτηματικό για τις μέρες και τα έργα του. Σιωπά, αν και μισθοδοτείται κανονικά από τον ελληνικό λαό, να είναι εκεί, στα έδρανα της Βουλής, μαχητής υποτίθεται και υπερασπιστής των συμφερόντων του λαού. Ομιλούν γι’ αυτόν οι «κύκλοι», το «περιβάλλον». Ο ίδιος δεν καταδέχεται. Ίσως περιμένει την ώρα που κάποια άλλη Βουλή θα τον χρίσει Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Το πιο πιθανό, αφού στο ύπατο αξίωμα έχουν επιλεγεί πρόσωπα μικρότερου εκτοπίσματος, όπως ο δανειστής του Ανδρέα Παπανδρέου κ. Παπούλιας και ο βεβαρυμμένος, όχι μόνο με την πληθώρα των διορισμών, αλλά και τον Δεκέμβριο του 2008 υπουργός κ. Παυλόπουλος.

Και τώρα; Καμιά ευθύνη, κανένα κατηγορητήριο. Ο υφυπουργός Μίμης Παπαγγελόπουλος κατηγορεί όλους τους άλλους εκτός του Κώστα Καραμανλή. Και δικαίως, αν δεν υπάρχουν στοιχεία στις καταθέσεις των μαρτύρων. Αλλά ποιος είναι ο κ. Παπαγγελόπουλος; Είναι αυτός, που ο Κώστας Καραμανλής έκανε επικεφαλής στην ΕΥΠ. Ήταν ο εξ απορρήτων του, αυτός που ήξερε τα πάντα!

 Ήταν τυχαία η επιλογή του στη θέση αυτή; Ήταν αξιοκρατική; Πριν από αυτήν τη θέση, είχε υπηρετήσει τη Δικαιοσύνη επίσης από σημαντικές θέσεις, χειριζόμενος υποθέσεις με πολιτικές προεκτάσεις. Και ο Κώστας Καραμανλής του εμπιστεύθηκε την ΕΥΠ. Γιατί τώρα εκείνος να μην ξεπληρώνει χάρες και υποχρεώσεις παλιές προς τον πρωθυπουργό του; Ένα πρωθυπουργό αμίλητο τόσα χρόνια, έναν πρωθυπουργό που δεν απολογήθηκε ποτέ για τα λάθη του.

Εν τω μεταξύ η κουβέντα φουντώνει για τον «Καραμανλισμό». Άραγε τι είναι αυτός ο «Καραμανλισμός»; Κάποια θρησκεία; Κάποια πολιτική θεωρία ιδιαίτερων αρχών; Προσωπικά, έναν «Καραμανλισμό» γνώρισα, που πρόσφερε τα μέγιστα στον τόπο, εκείνον του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Εκείνος ήταν που οδήγησε τη χώρα από τη δικτατορία στη δημοκρατία χωρίς να χυθεί ούτε στάλα αίματος. Εκείνος μίλησε για το τέλος του Εμφυλίου και τη λήθη, εκείνος έβαλε τα θεμέλια ενός σύγχρονου κράτους με ευρωπαϊκή ταυτότητα και στόχευση. Εκείνον σεβόταν οι διεθνείς συνομιλητές.

Ο άλλος Καραμανλής τι ήταν; Ποιο το ειδικό του βάρος; Και πού οδήγησε τη χώρα; Σε ποιον από τους δυο αναφέρεται ο «Καραμανλισμός»; Υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ τους; Θ’ άφηνε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ν’ αλωνίζουν ελεύθερα οι υπουργοί του; 

Και ο κ. Αβραμόπουλος; Είχε κλειστά τα μάτια του; Άφηνε ν’ αλωνίζουν οι παρακάτω του και το πάρτι να θεριεύει χρόνο τον χρόνο. Αν αφιέρωνε τον χρόνο που αφιέρωνε για να διαλέξει το πουκάμισο και τα μανικετόκουμπα που θα φορούσε, για να ελέγξει τα στατιστικά στοιχεία των δημόσιων δαπανών, δεν θα έβλεπε την αύξησή τους; Ή την έβλεπε και την έκρινε δικαιολογημένη;

Ότι γινόταν πάρτι, γινόταν. Ποιοι ήταν οι ανοιχτομάτηδες σ’ αυτό το πάρτι και ποιοι δεν έβλεπαν, είναι ιστορία θολή και δεν θα ξεκαθαριστεί. Ίσως βρεθούν κάποια εξιλαστήρια θύματα ή δράστες που θα πληρώσουν και για άλλους δράστες. Σήμερα κυριαρχεί παντού το όνομα Novartis, γιατί βρέθηκαν κάποιοι υπάλληλοι που μίλησαν ή που τους ανάγκασαν να μιλήσουν. Κανένα άλλο όνομα δεν έχει πέσει στην επικαιρότητα. Καμιά άλλη εταιρεία. Σαν οι άλλες να είναι πεντακάθαρες. Και όχι μόνο από τον χώρο του φάρμακου.

Η χώρα δεν έφτασε τυχαία στον πάτο. Τα νοσοκομεία δεν έφτασαν τυχαία στην εξαθλίωση. Κάποιοι τα οδήγησαν και τα οδηγούν εκεί.

Έργα που έπρεπε να έχουν γίνει πριν από χρόνια, δεν καθυστερούν τυχαία. Δημόσιες υπηρεσίες ανύπαρκτες ή υπηρεσίες που χωλαίνουν, δεν χωλαίνουν τυχαία. Υπάρχουν πολιτικά πρόσωπα που τις διοικούν και κάτω απ’ αυτά, άλλα πρόσωπα, διορισμένα από κάποιους.

Οι ευθύνες είναι τεράστιες και είναι ευθύνες πολλών ανθρώπων. Η σημερινή κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση, όφειλε και οφείλει να νοικοκυρέψει το μπάχαλο. Πρώτος υπεύθυνος ο πρωθυπουργός. 

Ο Γιώργος Παπανδρέου άφησε πίσω του το «λεφτά υπάρχουν». Κάποιοι λένε πως τότε, με τα οικονομικά παιγνίδια της εισόδου στα μνημόνια, η οικογένεια Παπανδρέου ωφελήθηκε κάποια δις.

Ο Αντώνης Σαμαράς άφησε πίσω του τα Ζάππεια. Όμως, για το σκάνδαλο, ο Αντώνης Σαμαράς μίλησε. Αντέδρασε, αμύνθηκε, επιτέθηκε. Άλλωστε επί δικής του πρωθυπουργίας, οι δαπάνες για το φάρμακο μειώθηκαν δραματικά. Είχε τη λεβεντιά να προχωρήσει σε αγώνα μέχρι του τέλους, κάτι που μελλοντικά θα επιφυλλάξει εκπλήξεις...

Μένει να δούμε τις θ' αφήσει πίσω του ο κ. Αλέξης Τσίπρας. Προς το παρόν εκείνο που έχει αφήσει είναι έναν Βαρουφάκη, με μια ζημιά ανυπολόγιστη. Ίσως αφήσει και άλλους που θα χαρακτηρίσουν την πρωθυπουργία του για πράξεις ή παραλείψεις…

Όλα, μα όλα αποτελούν σκάνδαλα. Ενέχουν μέσα τους και την παρανομία και την πρόκληση. Είναι παιγνίδια σε βάρος του λαού. Μόνο που ο λαός, για όλους όσοι ενέχονται σ’ αυτά τα σκάνδαλα, αποτελεί κάτι το ευτελές. ‘‘Ποιος λογαριάζει τον λαό;’’ Να ένα ερώτημα καραμέλα στα χείλη των αναιδών.

Προφανώς ο τέως πρωθυπουργός – σφίγγα, το ‘‘Ποιος λογαριάζει τον λαό;’’, να το έχει πει και να το λέει πολλές φορές, περιφρονώντας τον. Διαφορετικά θα μιλούσε. Όχι για να πει πως ήταν ενάρετος. Αλλά για να εξηγήσει τ’ ανεξήγητα. Γιατί δεν ωφελεί να μας πει ότι για το Βατοπέδι αποφάνθηκε η Δικαιοσύνη. Αυτό το μάθαμε και γελάσαμε μέχρι λιποθυμίας. Άλλα να μας πει, που να ομολογούν το ολίσθημα, να εξηγούν την ανεπάρκειά του.

Δεν σε δικαιώνει η σιωπή σου Κώστα Καραμανλή, παρ’ ότι ακριβώς αυτό θέλεις να περάσεις ως μήνυμα. Μεγάλωσες μαζί μας, είσαι στα 64 σου πια, και πλέον μπορούμε να σε βλέπουμε γυμνό, ανίκανο για τα μεγάλα, ανόητο για τη στάση που κρατάς. Είναι εγκληματικό να περιφρονείς τόσους και τόσους που σε καλούν να μιλήσεις. Δεν έχεις μεγαλύτερο εγκέφαλο απ’ αυτούς, ούτε πιο σοφός απέδειξες πως είσαι. Να είσαι σίγουρος, πως, αν ζούσε αυτός στον οποίο χρωστάς τα πάντα, τόσο εσύ, όσο και όλη η οικογένεια των Καραμανλήδων, θα έτρωγες πολλά χαστούκια και θα έψαχνες τόπο για να κρυφτείς…