Το «βίπερ» και ο πεντοζάλης των αγορών…

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

------------------------------------

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

------------------------------------

Πια μένω άφωνος με όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας και νιώθω απόλυτο οίκτο για όσους ακόμα επιμένουν να ζουν στο σκοτάδι.

«Βίπερ» χαρακτήρισε ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ το βιβλίο τού Βαρουφάκη, ενός υπουργού που είχε τον μέγιστο ρόλο κατά το πρώτο και κρισιμότατο εξάμηνο της ανάληψης τής εξουσίας από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Εγώ το χαρακτηρίζω «Σεισμό».

Το βιβλίο ξεσκονίζεται ήδη από εταίρους και μη, και σύντομα θα διαβάσουμε πικρόχολα σχόλια, ιδιαίτερα εξευτελιστικά για τη χώρα μας. Αγνοώ αν κάποιος απ’ αυτούς που στηρίζουν την κυβέρνηση και συμμετέχουν σ’ αυτήν, θα νιώσει την ελάχιστη τύψη για τη συμπαιγνία στην οποία παίζει ο ίδιος τον δικό του ρόλο κι έχει τις ευθύνες του.

«Βίπερ», λοιπόν.

Γιατί δεν παίρνουν φράση τη φράση για να την ανατρέψουν με επιχειρήματα; Γιατί δεν αντιπαραθέτουν στους «μύθους» του τέως υπουργού, που συνομιλούσε με όλους τους ευρωπαϊκούς παράγοντες επί έξι μήνες, την πραγματικότητα; Γιατί δεν βγαίνουν με αδιάσειστα στοιχεία να κατακεραυνώσουν τα «ψέματα» του υπουργού τους;

Γιατί δεν τον στέλνουν στη Δικαιοσύνη;

Τους προτείνω να πάνε όλοι στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Όλοι όμως. Και ο κ. Λαφαζάνης, και η κ. Κωνσταντοπούλου, και άλλοι γνώστες και συνομιλητές τους κατά την περίοδο εκείνη. Όπως και ο στρατηγός Μιχαήλ Κωσταράκος, που τον αφορούν τα περί πραξικοπήματος. Να είναι και ο κ. Κατρούγκαλος που δεν θα έκοβε ούτε ένα ευρώ. Και ο κ. Φλαμπουράρης που έλεγε για την ραγδαία ανάπτυξη. Κι εκείνος ο γιατρός τών ΑΝΕΛ που προφήτευε τη βροχή των εκατομμυρίων. Να είναι, απαραιτήτως, και ο κ. Παππάς, που ονειρεύεται την αφύπνιση του Σταλινισμού. Κι εκεί, όπου φιλοξενούνται, κατά βάση, οι αρχαίες τραγωδίες, έστω κακοπαιγμένες, όπως η φετινή τού Θεσσαλικού Θεάτρου, να ξεκινήσουν έναν διάλογο για τη σύγχρονη τραγωδία. Μουσική υπόκρουση να έχουν τα νταούλια που έπαιζαν στην Κρήτη (για να χορεύουν οι «αγορές», αυτές που μας έπιναν το αίμα, αλλά τώρα έγιναν καλές και κάνουμε τον κώλο μας τρυπητήρι για να μπούμε) και τα τραγούδια που έβαζαν οι «αγανακτισμένοι», αυτοί που εξαφανίστηκαν γιατί πλέον είναι ικανοποιημένοι.

Ας αρχίζει ζωντανός διάλογος σε εθνική αναμετάδοση. Να μάθουν όλοι «αστοιχείωτοι και στοιχειωμένοι» τι έχει συμβεί, πώς έμεινε όρθια η χώρα, πώς δεν είχαμε αιματοκύλισμα, πώς η καταστροφή ήταν μόνο οικονομική.

 «Είμαστε αστοιχείωτοι και το καμαρώνουμε», είπε προσφάτως ο υπουργός επί της χυδαιότητας. Και τον χειροκρότησαν…

«Χολέρα η καριέρα», λέει ο στρατηγικός σύμβουλος κ. Καρανίκας και τον χειροκροτούν...

«Γαλέρα η δουλειά στον ιδιωτικό τομέα», δήλωσε στη Βουλή ο ίδιος ο κ. Τσίπρας. Για τούτο και επιχειρεί να εξαφανίσει εντελώς τον ιδιωτικό τομέα, παρά τα χαμογελάκια περί αναπτύξεως.

Ο καθείς μπορεί να μπει στην κριτική θεώρηση κάθε δήλωσης και κάθε αποστροφής. Άλλωστε κάθε φορά που κυβερνητικός παράγοντας μιλά για οποιοδήποτε θέμα, δεν αναφέρεται στα πεπραγμένα τους, αλλά το τι κάνουν οι άλλοι. Όμως οι άλλοι είναι ξεκάθαροι: Κυβερνήστε!

Η γελοιότητα θα είναι, πως, όταν θα μπούμε σε προεκλογική περίοδο, οι ΣΥΡΙΑΝΕΛ θα λένε: «Δεν μας άφησαν να κυβερνήσουμε…» Ποιοι; Η αντιπολίτευση, οι δικαστές, οι εταίροι, οι τέως δικοί τους, η εσωτερική τους αντιπολίτευση, η Εκκλησία, το Χόλιγουντ, τα παιδιά της γειτονιάς, τα φαντάσματα των ονείρων τους, οι συνταξιούχοι τής πείνας, οι ξένοι δάχτυλοι…

Πόση ντροπή; Πόση αναξιοπρέπεια; Ούτε καν η ευαισθησία να αντιμετωπίσουν με ευθυκρισία έναν υπουργό που κάποτε προκαλούσε θεσμούς και πρόσωπα, λανσάροντας αντισυμβατικότητα.

«Ή ζητήστε συγγνώμη από τους Σαμαρά - Στουρνάρα ή σταματήστε τους προσβλητικούς πανηγυρισμούς περί εξόδου στις αγορές», έγραψε μόλις στις 24 αυτού του μήνα, ο κ. Βαρουφάκης. Τι πιο βαρύ και σκληρό;

Την ίδια μέρα, σε άλλο κείμενο, που αποκαλύπτει και άλλα σκληρά, μας πληροφορεί πως το βιβλίο του «…σύντομα θα κυκλοφορήσει στα ελληνικά με τίτλο “Ανίκητοι Ηττημένοι” από τις Εκδόσεις Πατάκη». Από τις ίδιες εκδόσεις, έναν χρόνο πριν, είχε κυκλοφορήσει και το βιβλίο του Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ «Καλώς όρισες στη μαρτυρική αρένα», αλλά λίγοι έδωσαν σημασία στα όσα συγκλονιστικά αποκάλυπτε. Αν το «σύντομα», λοιπόν, του «Ανίκητοι Ηττημένοι»  είναι το ερχόμενο φθινόπωρο, προβλέπω πως αυτό θα είναι ιδιαίτερα θερμό.

Προς το παρόν παρατηρώ με ανησυχία τον χορό τών αγορών και τον επικείμενο ξυλοδαρμό των δανειστών από μια κυβέρνηση που κερδίζει συνεχώς το χρυσό μετάλλιο σε κάθε αγώνισμα κωλοτούμπας.