Δεν θέλω να πονάς με τον πόνο μου...

Θα χιονίσει∙ το ξέρεις;

Θα μαζέψω ξεπαγιασμένες θλίψεις

για τη μουσική του απογεύματος.

Ύστερα, με τ’ απαγορευμένα τσιγάρα,

θ’ αφηγηθώ το παραμύθι της ματαιότητας.

Είναι ψέμα πως άδεια παλτό περπατούν στους δρόμους.

Σε όλα υπάρχουν ανθρώπινα σώματα,

σε όλα υπάρχει μια ντροπή.

Είναι η γελοιότητα της απύθμενης αυταπάτης,

είναι ό,τι εκπορνεύθηκε για να κυριαρχήσει

στα τσαλακωμένα εγώ μας.

Δεν θέλω να πονάς με τον πόνο μου.

Καλύτερα να σωπαίνεις…

                                                    3/1/2017 
(ΛΟΓΟΣ και αιτία για μια θύμηση)