Breaking News

Αργά, αργά με ξεφλουδίζω...

Αργά, αργά με ξεφλουδίζω.

Κάθε που βραδιάζει ίδια διαδικασία.
Αλλού τα χαμόγελα, αλλού οι προσδοκίες...
Ένα τρενάκι στο παλιό παιδικό δωμάτιο,
ένα ξεχασμένο τετράδιο στο δωμάτιο της εφηβείας.
 

Αποφλοιώνομαι συνήθως τραγουδώντας.
 

Αλλού τα σιωπηλά απογεύματα,
αλλού οι ξυπόλητες νύχτες.

Μένω γυμνός, χωρίς αναμνήσεις.
Μόνο με μια επιθυμία:
Ν' αρχίσω απ' την αρχή την ίδια στιγμή.

Ύστερα, ξαφνικά, μελαγχολώ.
Άλλοτε φταίει ένα ζεϊμπέκικο,
άλλοτε μια θύμηση του ήχου των βημάτων σου.

Τα γυμνά σου πέλματα στο άδειο δωμάτιο,
το "όμικρο" από το "αντίο",
το πώς δάγκωνες τα κεράσια.

Κάποια ταξίδια
συναντούν νύχτες αδιαπέραστες,
που δεν αρκούνται σ' ένα μόνο ξεφλούδισμα.
Ζητούν τον ανασκολοπισμό σου.
                                                  7/1/2017
(ΛΟΓΟΣ και αιτία για μια θύμηση)
 

Δεν υπάρχουν σχόλια