Δυο χρόνια μετά…

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

(Δημοσιεύθηκε την Παρασκευή, 27-1-2017 στην έντυπη LARISSA net)

----------------------------------------------- 

Πρωί Τετάρτης και ψιλόβροχο. Ένα ουρανός γκρίζος, καθαρά χειμωνιάτικος. Πιο χειμωνιάτικος ο ουρανός μέσα σου. Από την ανοιχτή τηλεόραση έρχονται οι φωνές των παρουσιαστών και των καλεσμένων τους. Όλοι τους στο καθιστικό σου.

Άλλωστε σήμερα είναι μέρα γιορτής: Του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ενός εκ των Τριών Ιεραρχών. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τον θεωρεί σημαντικό άγιο, που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην καταπολέμηση των αιρέσεων. Ήταν μεγάλη πληγή για τον Χριστιανισμό οι αιρέσεις. Χύθηκε αίμα για την αντιμετώπισή τους.

Πάντα οι αιρετικοί αποτελούσαν πρόβλημα άλλωστε. Ήταν οι διαφωνούντες. Και στην Κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση τους συναντάμε. Σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, σε οικισμούς εκτοπισμένων στη Σιβηρία, σε τάφους…

Και στην Ελλάδα τους συναντούσαμε. Σε ξερονήσια και άλλους τόπους εκτόπισης ή φυλάκισης. Από τα δικτατορικά καθεστώτα. Τα πιο χαρακτηριστικά εκείνο του Μεταξά και το άλλο των συνταγματαρχών. Μια μορφή αιρετικών ήταν και είναι οι απανταχού διαφωνούντες πολιτικά, ιδεολογικά…

Τώρα, πώς η διεστραμμένη σκέψη του γράφοντα ξεκίνησε από τις αιρέσεις της Εκκλησίας κι έφτασε στους αιρετικούς του σήμερα;

Ίσως γιατί, πέρα από τη γιορτή του Γρηγορίου Θεολόγου, η μέρα η σημερινή είναι και γιορτή της κυβέρνησης, αφού επετειακά συμπληρώνονται τα δυο χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Κι εδώ συναντάμε αιρετικούς. Διαφωνούντες…

Κάποιοι απ’ αυτούς, τους αιρετικούς ΣΥΡΙΖΑίους, αυτο-εκτοπίστηκαν, δηλώνοντας πως εκείνοι είναι οι ορθόδοξοι, ενώ οι κυβερνώντες παρεξέκλιναν της πορείας τους. Δήλωσαν καθαρά τη διαφωνία τους και κατηγόρησαν τους πρώην συντρόφους τους για κωλοτουμπίστες. Η μνήμη συναντά την κ. Κωνσταντοπούλου στα κάγκελα της δημόσιας τηλεόρασης, αλλά και στην αφόρητη μοναξιά της στο προεδρείο της Βουλής. Συναντά επίσης τον κ. Λαφαζάνη έτοιμο να βαδίσει κατά του νομισματοκοπείου… Αλλά και τον κ. Βαρουφάκη να υπονοεί πως υπήρξε το εξιλαστήριο θύμα.

Έχουν οι επέτειοι τους απολογισμούς τους. Που βέβαια είναι σχετικοί με την οπτική από την οποία γίνονται. Άλλη η οπτική του κυβερνώντος ΣΥΡΙΖΑ, άλλη η οπτική των αυτό-εξόριστων του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλη η οπτική των ΑΝΕΛ. Οι μεν έδωσαν πολιτικό όρκο, οι δε, ορκίστηκαν στο Ευαγγέλιο.

Οι διαφορές, ιδεολογικά, τεράστιες. Καμιά όμως σε ό,τι αφορά την εξουσία. Άλλωστε η συμμαχία εξασφάλισε ακόμα και σε βουλευτές των 2.500 σταυρών υπουργικό θώκο. Έτσι εύκολα τον πετάς; Εδώ δεν τον πέταξε ο κ. Ζουράρις, που ήρθε αντιμέτωπος με όσα γράφει στα «Φιλοκαλούμεν μετ' ανταρσίας», «Χέσαιτο ει μαχέσαιτο», «Γελάς ελλάς αποφράς», «Λ.Ο.Κ. Λόγοι οβρίμων καταδρομών» και στα άλλα του βιβλία.

Ας είναι. Ούτως ή άλλως μέγας κριτής – είτε γιορτάζονται τα δυο, είτε τα οκτώ χρόνια στην εξουσία – είναι ο ψηφοφόρος. Αυτός καταμετρά τα θετικά και τ’ αρνητικά. Και στέλνει στ’ αζήτητα της ιστορίας πολλούς απ’ αυτούς που αποφάσιζαν για τη ζωή μας.

Σταματώ την πληκτρολόγηση του κειμένου γιατί στην τηλεόραση «σφάζονται». Μουρμουρίζω το «Ω… τι κόσμος μπαμπά», του φίλου Ανδρέα Γιουρμετάκη και παρακολουθώ εκφράσεις καφενείου. Δεν είναι η πρώτη φορά. Και στο ελληνικό κοινοβούλιο ακούγονται, συχνά πυκνά, φράσεις που σε κάνουν να κοκκινίζεις και ν’ αναρωτιέσαι σε ποια χώρα μετανάστευσε το πολιτικό ήθος;

Τι ατυχία… Σαν σήμερα, που κάνω αυτές τις σκέψεις για το ελληνικό κοινοβούλιο, θεμελιώθηκε το κτήριο της Βουλής. Άραγε τι θα έλεγε αν εμφανιζόταν σήμερα ο αρχιτέκτονάς του Φρειδερίκος Γκέρτνερ; Δε βαριέσαι αδελφέ... Ούτως ή άλλως, οι τοίχοι του και ως ανάκτορα – κατοικία του πρώτου βασιλικού ζεύγους, του Όθωνα και της Αμαλίας, και των μετέπειτα βασιλέων, έχουν να διηγηθούν πολλές μαύρες σελίδες της ελληνικής ιστορίας.

Άλλη ατυχία… Αυτές οι σελίδες που τις βρίσκεις με την ένδειξη «Σαν σήμερα», θυμίζουν πως, σαν σήμερα που γιορτάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, πέθανε το 1985 ένας από τους πιο τίμιους της Αριστεράς, ο Ηλίας Ηλιού.

Θυμίζουν, ακόμα, πως σαν σήμερα είχε γεννηθεί ο Ζαμπέτας. Αλήθεια αν ζούσε σήμερα, τι τραγούδια θα έγραφε για όσα βιώνει ο Έλληνας;

Τι βιώνει σήμερα ο Έλληνας; Μια ερώτηση που εισπράττει τόσες απαντήσεις όσες και οι Έλληνες.

Μα δεν βαριέσαι, αδελφέ…

Σήμερα που τα διαβάζεις αυτά και είναι Παρασκευή, 27 Γενάρη, δηλαδή δυο μέρες μετά από τα δυο χρόνια της μεγάλης αλλαγής, είναι μια άλλη μέρα. Αύριο θα είναι, επίσης, μια άλλη μέρα. Χαμογέλα, λοιπόν. Ούτως ή άλλως δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει…

 Άγγελος Πετρουλάκης