Καλό κουράγιο αδελφοί…

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

--------------------------------------- 

Δημοσιεύθηκε στη Larissa net στις 11-3-2016

Άφωνος παρακολουθώ τα γεγονότα. Πλέον είμαι βέβαιος ότι βρισκόμαστε στο προοίμιο του προλόγου, ούτε καν στον πρόλογο. Το τι θα ζήσουμε, όταν θα μπούμε στο κυρίως θέμα, δεν θέλω να το σκέφτομαι…

Στην αρχή ήταν η αντίληψη περί πολυπολιτισμικότητας. Μετά ήρθε η γελοιότητα της φαιδρής κυρίας περί ελαχίστων διερχομένων από την πλατεία της Ομονοίας που αφού συνέλλεγαν ολίγον ήλιο εξαφανίζονταν. Ύστερα ήρθε η θεωρία περί ανοικτών συνόρων και μιας θάλασσας χωρίς σύνορα. Η Αμυγδαλέζα ήταν ένα κακό παρελθόν που θα πρέπει όχι απλά να ξεχαστεί, αλλά να παραδοθεί στην πυρά.

Και μετά; Και τώρα;

Τώρα όλα στο κόκκινο. Όχι αυτό που έχει κάνει παντιέρα το Κ.Κ.Ε., ούτε εκείνο του έρωτα, αλλά το κόκκινο της απόλυτης κρισιμότητας, του μέγιστου κινδύνου. Η τρελή χαρά και οι ανέμελες θεωρίες (τα αφηγήματα, δηλαδή) έδωσαν την θέση τους στην αμηχανία, στις σπασμωδικές λύσεις, στις εκκλήσεις για συγκατάβαση και συνεργασία. Τίποτα απ’ αυτά όμως δεν θα εμποδίσει τις 50.000 προσφύγων – μεταναστών, να γίνουν 100.000, να γίνουν 500.000, να φτάσουν το ένα εκατομμύριο.

Η Ενωμένη Ευρώπη, χωρίς ηγέτες για όραμα, επιστρέφει στα εθνικά της σύνορα. Ποιος θα εμποδίσει τους Κροάτες να ισχυριστούν ότι δεν επιθυμούν να είναι ένας φιλόξενος λαός; Ποιος θα υποχρεώσει τους Σέρβους να ισχυριστούν ότι ακόμα δεν επούλωσαν τις αμερικάνικες πληγές από τον τελευταίο πόλεμο; Όταν η ίδια η Κεντρική Ευρώπη δεν είχε τίποτα άλλο στις επιδιώξεις της παρά την οικονομική ανάπτυξη, ποιος θα μιλήσει για ανθρωπιστικές αξίες; Άλλωστε η ιστορία έχει αποδείξει τα αντίθετα. Και για την σημερινή κατάσταση ακόμα δεν έχει μιλήσει ένας από τους βασικότερους παίκτες της περιοχής και των κεκρυμμένων συμφερόντων.: Το Ισραήλ, που πάντα διατηρεί στο φουλ τις μηχανές της πολεμικής του μηχανής. Στο κάτω κάτω της γραφής δικαίωμά μου είναι ποιον θα μπάσω στο σπίτι μου. Και ο ανθρωπισμός; Συχνά μια ιστορία που αφορά τους άλλους, ή έστω εκείνους που στην περιπέτεια του Ανθρώπου δεν επηρεάζονται από χρώματα, θρησκείες, εθνικούς εγωισμούς. Το δραματικό είναι πως αυτοί δεν κινούν τις διαδικασίες της εξωτερικής πολιτικής.

Η «Ευρώπη» είναι λέξη σύμβολο και σαν σύμβολο εκφράζει την οπτική από την οποία ο καθείς το ερμηνεύει. Είχε… δακρύσει με τον πνιγμένο νεαρό Σύριο, αλλά δεν δακρύζει για την ανθρώπινη περιπέτεια που εξαντλείται στις σκηνές. Που σημαίνει πως δεν θα επεμβεί στην καρδιά του προβλήματος που είναι η ίδια η Συρία και τα συμφέροντα που παίζονται εκεί. Στους τεράστιους ηχομονωμένους ουρανοξύστες των Η.Π.Α., ή του Χόνγκ Κόνγκ, ή της Σιγκαπούρης,  όπου παίζονται οι τύχες της επόμενης εκατονταετίας και σχεδιάζονται οι στρατηγικές του μέλλοντος δεν φτάνουν ούτε οι εικόνες από την Ειδομένη, ούτε η ηλιθιότητα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Δεν εισχωρούν ούτε οι αστειότητες των αμερικάνικων προεκλογικών διαδικασιών. Οι στρατηγικές που επιχειρούν την άλωση των παγκόσμιων κεφαλαίων ίσως έχουν στόχο την εξάντληση των οικονομιών που στέκονται εμπόδιο στη διαμόρφωση της νέας τάξης. Σ’ αυτό το ασύλληπτων διαστάσεων οικονομικό παιγνίδι η μικρή μας Ελλάδα δεν αποτελεί ούτε σκόνη, που θα την απορροφήσει η σκούπα της θεωρίας των παιγνίων.

Κατά τα άλλα η ελληνική κοινωνία έχει αναθέσει στον κ. Κατρούγκαλο την υπόθεση της ανόρθωσής της και στον κ. Φίλη την αναδιάταξη της Παιδείας της. Ο αδιάβαστος κ. Τσίπρας προσπαθεί ν’ αντιμετωπίσει ένα νέο Ανατολικό Ζήτημα έχοντας απέναντί του ένα γεράκι που ακούει στο όνομα Νταβούτογλου. Τουλάχιστον αν είχε διαβάσει λίγες σελίδες από το πρόσφατο μυθιστόρημα του Μίμη Ανδρουλάκη, το «Ταξίδι του μέλιτος», θα ήταν πιο νουνεχής στην εξωτερική του πολιτική, καθοδηγούμενος από την σκέψη του Ελευθερίου Βενιζέλου.

Αύριο, μεθαύριο ακόμα πιο έκπληκτοι θα ζούμε την κατάρρευση όσων απέμειναν και τα νέα παιδιά θα κληθούν να γευθούν έναν άλλον κόσμο, εντελώς διαφορετικό απ’ αυτόν της ανεμελιάς που τους έχει εξασφαλίσει εντελώς εγκληματικά η δική μας γενιά. Ουδείς μπορεί να προσβλέψει τα αποτελέσματα. Η γραφική ελληνική φιλοξενία θα ψάχνει να βρει άλλα μέτρα και σταθμά για να ορίσει την νέα κοινωνική ταυτότητα.

Καλό κουράγιο αδελφοί…