Η διαχείριση της πραγματικότητας

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

(Δημοσιεύθηκε στη Larissa net την Παρασκευή, 12-2-2016)

 

Για σήμερα οι αγρότες έχουν αναγγείλει την κάθοδό τους στην Αθήνα. Όχι όλοι, φυσικά. Αντιπροσωπείες των περισσότερων «μπλόκων». Κίνηση που στοχεύει στο να ‘‘δει’’ η κυβέρνηση τα θέματά τους με άλλο μάτι. Με ποιο ‘‘μάτι’’; Μ’ αυτό που τα έβλεπε πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, πριν δυο, πριν τρία, πριν τέσσερα, πριν… χρόνια. Γιατί οι αγρότες δεν λένε τίποτα περισσότερο απ’ αυτά που έλεγε το κυβερνών κόμμα στα κόκκινα χρόνια της αντιπολίτευσης. Όμως τα χρόνια πέρασαν, η αντιπολίτευση πήρε εντολή από την πλειοψηφία των πολιτών να κυβερνήσει. Και;

Ιδού το πρόβλημα. Η ανακολουθία μεταξύ υπόσχεσης και ρέουσας πραγματικότητας. Η εκπρόσωπος κ. Γεροβασίλη το απέδωσε γλαφυρότατα: Το κρατος έχει νόμους. Η Τροχαία είναι υπεύθυνη για την εφαρμογή τους. Καιρός ήταν. Ποτέ δεν είναι αργά να θυμάσαι τους νόμους τους κράτους, που βέβαια ως αντιπολίτευση τους χαρακτήριζες αντισυνταγματικούς, αντιλαϊκούς και ό,τι άλλο μπορούσε να φανταστεί ο νους του ανισόρροπου Έλληνα. Που απέναντι στην κατάρρευση του κράτους προτάσσει τα φιλάνθρωπα αισθήματά του ενισχύοντας τα κοινωνικά συσσίτια. Από την υπερηφάνεια της φυλής στον οίκτο. Μια χαρά αντίδραση απέναντι στην ύφεση…

Αλλά η κ. Γεροβασίλη, υπουργός προπαγάνδας είναι, δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί κάτι άλλο, όπως για παράδειγμα αν ο νόμος λειτουργεί απέναντι σ’ αυτούς που κάθε τόσο καίνε αυτοκίνητα και τινάζουν στο αέρα το κέντρο της Αθήνας. Αν επίσης ο νόμος λειτουργεί στο να δουλεύουν απρόσκοπτα τα Τελωνεία, ή στο αν μπορεί ένας πολίτης να φτάσει απρόσκοπτα από τη Λάρισα στη Θεσσαλονίκη. Αρκεί να μην διαταραχθεί η Αθήνα. Αρκεί να μείνει απρόσβλητη η πλατεία των Αγανακτισμένων, η πλατεία που ανάδειξε κυβέρνηση τον λαοφιλή ΣΥΡΙΖΑ.

Η Παρασκευή όμως είναι εδώ, τα προβλήματα είναι επίσης εδώ, όπως εδώ είναι και το άλλο τεράστιο θέμα των προσφύγων και των μεταναστών. Πια οι δηλώσεις ηρεμίας και καθησυχασμού ότι  οι πρόσφυγες και οι μετανάστες απλά εμφανίζονται στην πλατεία Ομονοίας, όπου λιάζονται, και στη συνέχεια εξαφανίζονται, δεν γίνεται ν’ αναπαραχθούν. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι εδώ, θα είναι ακόμα περισσότεροι στο μέλλον και δεν θα λιάζονται, ούτε θα εξαφανίζονται, ούτε θα μπορούν να σταλούν πίσω, εκεί δηλαδή απ’ όπου ήρθαν. Όσοι πιστεύουν το αντίθετο, με την ισχύουσα πολιτική, οικτρά απατώνται.

Τα κύματα των προσφύγων και των μεταναστών θα φτάνουν στα νησιά μας και στον Έβρο, θα πνίγονται με τις πρώτες αναταράξεις της θάλασσας, θα προκαλούν τον στιγμιαίο οίκτο και θα γιγαντώνουν τα ελληνικά προβλήματα. Απατώνται και μάλιστα οικτρά όσοι πιστεύουν ότι οι λαοί της κεντρικής Ευρώπης θα συγκινηθούν και θα πιέσουν τις κυβερνήσεις τους να δώσουν ουσιαστική λύση στο πρόβλημα των λαών της Ασίας. Οι κοινωνίες τους είναι ούτως ή άλλως ευνουχισμένες από πολλά. Θ’ αφήνουν κεράκια και λουλούδια στα δέκα – είκοσι θύματα των τρομοκρατικών επιθέσεων και θα ξαναγυρίζουν στα διαμερίσματα και τα πάρκα τους.

Αυτές τις κοινωνίες καμιά δυστυχία δεν φαίνεται ικανή να τις αναγκάσει να σκεφτούν πέρα από το πώς θα αυξήσουν τις στρατηγικές αυτοπροστασίας τους. Είναι οι ίδιες που δημιούργησαν το μεγάλο κεφάλαιο της αποικιοκρατίας στην παγκόσμια ιστορία, είναι οι ίδιες που δημιούργησαν πολεμικές βιομηχανίες και ενθάρρυναν τους καταναλωτές των πολεμικών προϊόντων τους. Είναι οι ίδιες που – ευτυχώς – απορροφούν τα καλύτερα ελληνικά μυαλά, σκεφτόμενες απόλυτα ορθολογικά και σχεδόν καθόλου συναισθηματικά. Το συναίσθημα το άφησαν προίκα για την Ελλάδα μας, που πλέον αυξάνει τον αριθμό των συσσιτίων της, αντί ν’ αυξάνει τη βιομηχανική παραγωγή, τις εξαγωγές, τις δουλειές, τον πλούτο της.

 Η διαχείριση της πραγματικότητας απαιτεί θάρρος. Βήματα γενναία σε ό,τι είναι γόνιμο και όχι σε ό,τι είναι ταξικό. Η στρατηγική της αγανάκτησης είναι βήματα προς τα πίσω. Αυτό είναι το εύκολο, το αυτάρεσκο. Όχι το δημιουργικό. Το δημιουργικό βρίσκεται σ’ αυτά που δεν λέει με τα στραπατσαρισμένα ελληνικά του ο κ. Τσακαλώτος. Στο ότι δηλαδή ο πλούτος σε μια χώρα έρχεται με την δουλειά, έρχεται με την ανάπτυξη του επιχειρείν, με την αναγέννηση της βιομηχανίας. Για να μοιράσεις πλούτο πρέπει να τον παράγεις πρώτα. Και πλούτος δεν παράγεται με την υπερφορολόγηση, ούτε με την απόπειρα φίμωσης της πληροφόρησης. Κάποια στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει φυλλορροήσει από μόνος του, μια άλλη κυβέρνηση θα τα ξεσκονίσει και θα τα ξετινάξει όλα και όσοι νιώθουν τώρα δυνατοί, αύριο θα ζουν στη λήθη και στην αναξιοπρέπεια, εισπράττοντας μιαν άλλη χλεύη…

Καμιά εξουσία δεν υπήρξε μόνιμη. Ιδιαίτερα αν αυτή η εξουσία στηρίχθηκε στην λαϊκή «αγανάκτηση». Ούτε τον Βούλγαρη, ούτε τον Δηλιγιάννη δαφνοστεφάνωσε η ιστορία, αντίθετα το όνομα του Τρικούπη το μνημονεύει συχνά. Αλλά απ’ ό,τι αποδεικνύει η διαχείριση της πραγματικότητας, οι λαλίστατοι της παρούσας κυβέρνησης μάλλον δεν είχαν και μεγάλη σχέση με την ιστορία.

Είδωμεν…

Άγγελος Πετρουλάκης