Οι κλέφτες που κατέβηκαν στις πόλεις…

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

(Δημοσιεύθηκε στη Larissa net την Παρασκευή, 11-12-2015)

Είχα αποφασίσει τούτη την Παρασκευή να μην γράψω τη στήλη μου. Δεν θα χανόταν ο κόσμος αν μια Παρασκευή απουσίαζα από τις σελίδες της Larissa net. Άλλωστε πάλι πικρά θα «μονολογούσα», αφού κάτι ελπιδοφόρο δεν φαίνεται ακόμα στον ορίζοντα. Ο κ. πρωθυπουργός ακόμα να γιατρευθεί από την αμνησία του (προχθές η αισχρή ΕΡΤ απόφυγε να του δείξει τηλεοπτικά στιγμιότυπα από τις προεκλογικές και άλλες κορώνες του), ενώ οι πέριξ αυτόν συνεχίζουν να πάσχουν από βερμπαλισμό. Ο χαρακτηρισμός «αισχρή ΕΡΤ» έχει σχέση με την εθελούσια τυφλότητα που διακρίνει τους δημοσιογράφους της, προκειμένου να εξοφλήσουν την υποχρέωσή τους σ’ αυτούς που τους επαναπροσέλαβαν.

Πρόθεσή μου ήταν, λοιπόν, να μην γράψω. Μέχρι που πέρασα έξω από αρτοποιείο γειτονιάς και στην μύτη μου έφτασε ευχάριστα η μυρωδιά του φρεσκοψημένου μελομακάρονου, ξυπνώντας μνήμες της παιδικής ηλικίας. Δρασκέλισα το κατώφλι και αναζήτησα με τα μάτια μου τη λαμαρίνα. Ο φούρναρης μόλις που είχε ξεφουρνίσει. Σε λίγο θα μέλωνε. Πριν πενήντα χρόνια το ίδιο έκανε στον οικογενειακό φούρνο μας η μητέρα. Μ’ εμένα και την αδελφή μου να βοηθούν.

Ένιωσα να με κατακλύζει μια έντονη συγκίνηση, όχι για τα χρόνια που έφυγαν, αλλά για τα χρόνια που ήρθαν. Χρόνια χωρίς ελπίδα, χωρίς προσδοκίες. Τότε, που όλα ήταν φτωχά, που με λαχτάρα περιμέναμε τις γιορτές των Χριστουγέννων και την Πρωτοχρονιά, άνθιζε μέσα μας η ελπίδα. Μπορεί τα παντελόνια να ήταν μπαλωμένα, μπορεί στα παπούτσια μας να έβαζε πεταλάκια ο τσαγκάρης για να μην φθαρούν γρήγορα οι μύτες και τα τακούνια, όμως μέσα στην καρδιά μας σιγόκαιγε η ελπίδα. Ξέραμε πως τα ‘‘φετινά’’ Χριστούγεννα θα ήταν καλύτερα από τα περσινά και ότι ‘‘του χρόνου’’ τα Χριστούγεννα θα ήταν καλύτερα από τα ‘‘φετινά’’. Και ήταν.

Κάθε χρόνο και καλύτερα, κάθε χρόνο πιο ζεστά, πιο χορταστικά, πιο εύπορα. Κάναμε όνειρα που λίγο πολύ τα βλέπαμε να γίνονται πραγματικότητα και αυτή η προσδοκία έδινε μιαν αισιόδοξη νότα στη ζωή μας, ακόμα κι αν τα ξύλα ή το πετρέλαιο ήταν λιγοστά για τη σόμπα…

Τώρα; Πού είναι τα όνειρα;

Αίφνης θυμήθηκα μια φράση που αποδίδεται στον λήσταρχο Φώτη Γιαγκούλα και που πρόσφατα είχα ξαναδιαβάσει σ’ ένα μυθιστόρημα: «Οι κλέφτες θα ξοφλήσουν από τα βουνά και θα κατέβουν στις πόλεις», είχε πει ο λήσταρχος. Το μυθιστόρημα είναι του Αιμίλιου Σολωμού κι έχει τίτλο: «Το μίσος είναι η μισή εκδίκηση», των εκδόσεων «Ψυχογιός».

Ναι, οι κλέφτες έφυγαν από τα βουνά, ήρθαν στις πόλεις και λήστεψαν τις ζωές μας. Σε κάποιες από τις περιπτώσεις οι ληστείες ήταν μετά φόνου, αφού δεν είναι λίγοι εκείνοι που στην απόγνωσή τους διάλεξαν τον δρόμο της αυτοχειρίας. Και θα είναι ακόμα αρκετοί, αφού η μεγάλη ελπίδα των φτωχών, ο Αλέξης Τσίπρας, αποδείχθηκε ο μεγάλος παραμυθάς και δεν μείωσε ούτε στο ελάχιστο την απόγνωση που κυριεύει τον Έλληνα πολίτη, φορτώνοντας στην πλάτη του νέους φόρους και αυξάνοντας τους παλιούς.

Τι παράδοξους συνειρμούς μπορεί να γεννήσει η μυρωδιά των φρεσκοψημένων μελομακάρονων και η διαπίστωση πως πλέον τα Χριστούγεννα έρχονται χωρίς προσδοκίες;  Χωρίς προσδοκίες δεν μπορεί να υπάρξει ζωή. Δεν γίνεται να ξυπνάς κάθε πρωί και να βομβαρδίζεσαι από εξοντωτικές ειδήσεις. Δεν γίνεται να περιμένεις εορταστικές μέρες ξέροντας πως η σύνταξη δεν επαρκεί ούτε για τις μισές οικονομικές υποχρεώσεις ή συνομιλώντας με την ανεργία. Δεν γίνεται να έρχονται Χριστούγεννα και να διοργανώνονται ένα μετά το άλλο γεύματα αγάπης για τους πεινασμένους και τους εξαθλιωμένους, και οι άρχοντες να μιλούν για εθνική αξιοπρέπεια.

Βέβαια, για όλα υπάρχει ο αντίλογος: Άλλοι μας έφεραν μέχρι εδώ. Σύμφωνοι, αλλά κι εσείς μην μας αποτελειώνετε. Εμείς τουλάχιστον δεν είμαστε ανάμεσα σ’ αυτούς που τα έφαγαν. Το λέει ξεκάθαρα ο Λαφαζάνης, ο λήσταρχος, ο Μήτρος Λαφαζάνης που είχε απαγάγει στις 28 Ιουλίου 1866 τον βουλευτή Σωτήριο Σωτηρόπουλο (μετέπειτα πρωθυπουργό): «Και τι είναι τα ιδικά μας εγκλήματα (…) απέναντι των ιδικών σας. Καθείς από εμάς ή επλήγωσεν ή εφόνευσε κανένα ασυνείδητον άνθρωπον, ο οποίος μας κυνηγούσε και μας κατέτρεχεν αδίκως, ενώ σεις (δηλ. οι μεγάλοι Βουλευτές και Υπουργοί) εκάμετε μίαν επανάστασιν, ερρίψατε από τον θρόνον του ένα Βασιλιά, εσκοτώσατε τόσους ανθρώπους, εδυστυχήσατε τόσας οικογενείας και εφονεύσατε το έθνος με μεγάλα χρέη, τα οποία δεν θα ημπορέση να πληρώση ποτέ. Και όμως σεις κάθεσθε ως καλοί νοικοκυραίοι και απολαμβάνετε όλα τα αγαθά, ημείς καταδιώχθημεν ως άγρια θηρία και τα μεταβατικά αποσπάσματα έφαγον τα πρόβατά μας, κατέστρεψαν τα σπίτια μας, ατίμησαν τας αδελφάς μας και μας έφεραν εις την ανάγκην να γένωμεν λησταί και να τρέχωμεν εις τα βουνά, για να γλυτώσωμεν από την λαιμητόμον και να απεθάνωμεν ως άνδρες: δεν μας λέγεις δια ποίον λόγον οι καπελάδες οι πολιτικοί δεν καταδιώκονται, μήπως τάχα τους αμνήστευσεν εκείνους κανείς;…»

Αυτά σύμφωνα με το βιβλίο του ίδιου του Σωτηρόπουλου: «36 ημερών αιχμαλωσία και συμβίωσις μετά ληστών».

 Άγγελος Πετρουλάκης