Breaking News

Ας γίνει μια αρχή…



Μονολογώντας
(Δημοσιεύθηκε στην έντυπη Larissa net στις 29/5/2015)

Άλλη μια εβδομάδα αγωνίας προστέθηκε στις τόσες που προηγήθηκαν, έχοντας ξεκινήσει από τότε που ο Αντώνης Σαμαράς αποφάσισε να μπει στη διαδικασία πρόωρης εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.
Κάποιες απ’ αυτές τις εβδομάδες - λίγες – «ζητούν τα ρέστα» από τον ηττημένο των εκλογών. Όλες, όμως, όσες ακολούθησαν εκείνη την ιστορική Κυριακή των εκλογών του Ιανουαρίου, αναζητούν ευθύνες από την παρούσα Κυβέρνηση, υπενθυμίζοντάς της πως δεν αρκεί να δηλώνει «επί τέλους αριστερά». Θέλει και δουλειά. Και θέλει και σεμνά, και ταπεινά. Η ίδια η Αριστερά ως ιδεολογία το επιβάλλει.
Οι εβδομάδες που έχουν κυλήσει τίποτα απ’ αυτά δεν απέδωσαν. Ούτε σεμνά, ούτε ταπεινά, ούτε με τα μεγάλα λόγια. Ένα συνεχές «πήγαιν’ έλα» στα κέντρα αποφάσεων της Ευρώπης για ν’ αποφασιστεί αν εν τέλει είμαστε με την Ευρώπη ή όχι, έστω κι αν όλοι κατά βάθος το «όχι» δεν μπορούν να το αναδείξουν σε κάτι ωφέλιμο και ουσιαστικότερο.
Σαν σήμερα, το 1453 ένα άλλο ιστορικό δίλημμα έκρινε την τύχη του Βυζαντινού κράτους. Και τότε η «Ευρώπη» ήταν αφετηρία ερωτηματικών και τότε η «Ευρώπη» του Πάπα είχε βρεθεί στο ένα σκέλος των επιλογών. Βεβαίως τότε τα κίνητρα ήταν θρησκευτικά, ή τουλάχιστον μ’ αυτήν τη δικαιολογία εμφανίστηκαν.
Είναι γνωστή η ιστορία με τον Μέγα Δούκα Νοταρά, που είχε υποστηρίξει το πασίγνωστο: «κρειττότερόν έστιν ειδέναι εν μέση τη πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν λατινικήν», δηλαδή: «Είναι καλλίτερο να δούμε στη μέση της πόλεως να βασιλεύει το φακιόλι των Τούρκων παρά η λατινική καλύπτρα (τιάρα του Πάπα)». Και αρνούμενοι την παπική βοήθεια – που προϋπόθετε και την αναγνώριση της παπικής αντίληψης σε ό,τι αφορά δογματικές αρχές της Ορθοδοξίας – οι Βυζαντινοί του Παλαιολόγου υπέκυψαν στην τουρκική πολεμική μηχανή και όντως είδαν «εν μέση τη πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων».
Η ιστορία διδάσκει. Χρονικογράφοι της εποχής, μεταξύ των άλλων αναφέρουν ότι ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος είχε ερωτικό δεσμό με την κόρη του Νοταρά, την Άννα. Κάποιοι υπαινίσσονται πως είχε συνάψει και γάμο. Και πως χάρη αυτού του έρωτα, ο χήρος τής Θεοδώρας (Μαγδαληνής το αρχικό της) Τόκο, αυτοκράτορας δεν προχώρησε σε συμφωνίες με τη Δύση και προτίμησε τη σχεδόν βέβαιη ήττα. Κανείς δεν μπορεί, βεβαίως, να πει ποια θα ήταν η πορεία του κράτους και του Ελληνισμού, αν είχε δεχτεί την θρησκευτική εξουσία του Πάπα. Κάποιοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η πτώση και η υποδούλωση της αυτοκρατορίας συνέβαλε ώστε να διατηρηθεί η εθνική συνείδηση.
Τετρακόσια χρόνια κατοχής όμως ήταν πολλά. Και ίσως να ήταν ακόμα περισσότερα αν η Δύση δεν αποφάσιζε ότι επιτέλους η Ελλάς έπρεπε ν’ αποκτήσει δικό της κράτος. Με το αζημίωτο βέβαια, γιατί διαφορετικά οι Άγγλοι θα έχαναν τα δάνεια που είχαν χορηγήσει κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων της εθνεγερσίας. Και αποφάσισαν να δράσουν στο Ναυαρίνο. Για τούτο και ο ορμητικός Καμμένος με τον ανατρεπτικό Βαρουφάκη διαπράττουν ιστορικό σφάλμα αναφερόμενοι στη θυσία του Σαμουήλ στο Κούγκι. Διαπράττουν ασέβεια απέναντι στην Ιστορία και τη βιάζουν, όχι απλά μεταφορικά, αλλά εμπράγματα.
Όχι, την Ελλάδα δεν την απελευθέρωσε το Κούγκι, αλλά το Ναυαρίνο με τη νίκη του συμμαχικού στόλου. Και δεν επιτρέπεται πολιτικοί να λένε ανοησίες, γιατί υπάρχουν πολλοί που δεν γνωρίζουν ιστορία και ακούγοντάς τους μαθαίνουν λάθος και επιμένουν λάθος. Ο πολιτικός οφείλει να διδάσκει με την αλήθεια, όχι να παρασέρνει με την υπερβολή. Μεταξύ του 1803 που σημειώνεται η θυσία στο Σούλι και του 1827 μεσολαβούν 24 περίπου χρόνια. Στα τελευταία έξη θα συμβούν πολλά. Από τη δράση της Φιλικής Εταιρείας ως τον ξεσηκωμό, από τα Δερβενάκια και την Τριπολιτσά ως τον εμφύλιο με τη φυλάκιση του Κολοκοτρώνη, με τα δάνεια, τον Ανδρούτσο, τον Καραϊσκάκη, το Μαυροκορδάτο και τον Κωλέττη και όλα τα γνωστά σε όλους μας (ή έστω σε όσους είχαν την ευαισθησία να ψάξουν την ιστορία).
Ο αρχηγός όμως της κυβέρνησης δεν τους επανάφερε στο σωστό. Ίσως γιατί του αρέσει να δίνει την εικόνα του ασυμβίβαστου Σαμουήλ στους πολλούς ανιστόρητους. Μόνο που ο Σαμουήλ δεν κατόρθωσε να κρατήσει τον Αλή Πασά εκτός Σουλίου. Και δεν ξέρω σήμερα ένας σύγχρονος Σαμουήλ πόσο θα είναι χρήσιμος για την Ελλάδα που θέλει να είναι η Ελλάδα της προόδου και της ανάπτυξης.
Κάποτε η Πολιτική θα πρέπει να πάψει να είναι η τέχνη της υπερβολής και να γίνει η τέχνη της αλήθειας και της εντιμότητας. Θα μου έδινε υπέρτατη χαρά, αν οι δυο πιο πάνω άντρες, αντί να μιλούν για Κούγκι, να μιλούσαν για τα αμαρτωλά που μας έφεραν ως εδώ, με στοιχεία ατράνταχτα και παράλληλα να αγωνίζονταν για την κατάργηση των αμαρτωλών προνομίων των συναδέλφων τους (και των δικών τους). Και ακόμα μεγαλύτερη χαρά θα μου έδινε να διαπίστωνα ότι μαζί τους δεν γελούσαν «φίλοι κι εχθροί» και δεν τους χαρακτήριζαν «τυχοδιώκτες». Γιατί κάπως έτσι πλέον χαρακτηρίζονται από αυτά που οι ίδιοι δηλώνουν.
Ας γίνει μια αρχή, επιτέλους, δημόσιας σοβαρότητας, έτσι ώστε η προσπάθεια για την αναστύλωση της αξιοπρεπείας της χώρας να μην τορπιλίζεται και εκ των έσω. Ακόμα και καταστραμμένη η χώρα έχει την ανάγκη της αλήθειας και της αξιοπρεπείας.
Άγγελος Πετρουλάκης



Δεν υπάρχουν σχόλια