Breaking News

Το καλοκαίρι είναι εδώ…



ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

Το καλοκαίρι είναι εδώ…


«Στην Ελλάδα αισθάνεται κανείς την επιθυμία
να κολυμπήσει στον ουρανό, να ελευθερωθεί από τα ρούχα του,
να τρέξει και μ’ έναν πήδο να βυθιστεί στο γαλάζιο.
Επιθυμεί να αιωρείται όπως οι άγγελοι…»
                                                                         Henry Miller
                                                                       (Ο Κολοσσός του Μαρουσιού)

Το καλοκαίρι είναι εδώ, πλέον. Με τον εκτυφλωτικό του ήλιο, τις ολόγλυκες βραδιές του, με τις επιθυμίες για φυγές, με τις νοσταλγίες κάποιων άλλων καλοκαιριών και με προγραμματισμούς για μέρες ξεγνοιασιάς που ακούν στο μαγικό όνομα «Διακοπές».
Για τους περισσότερους οι φυγές έχουν ήδη αρχίσει με την, κατά κυριολεξία, απόδραση των Σαββατοκύριακων στις κοντινές ακτές. Δεν μένει παρά να κυλήσουν τρεις – τέσσερις εβδομάδες ακόμα για τη μεγάλη φυγή, για το στρίμωγμα στα νησιά και στα παραλιακά αναψυκτήρια, στα ενοικιαζόμενα των ακτών και στα νυχτερινά υπαίθρια μπαρ.
Θα μπορούσε να ήταν αλλιώς;
Το ζητούμενο είναι η φυγή για τη φυγή ή η φυγή για ανάπαυλα; Το ζητούμενο είναι η ξεγνοιασιά ή οι κατά συνήθεια διακοπές που ενδεχομένως αυξήσουν το άγχος εξ αιτίας μιας ταλαιπωρίας;
Το ζητούμενο του καθενός είναι βεβαίως απόλυτα προσωπική υπόθεση. Το λεπτό σημείο που διαφοροποιεί την αντίληψη περί διακοπών είναι η απόπειρα αλλαγής μιας συνήθειας και η προσπάθεια της αποδοχής κάτι νέου, που ενδεχομένως είναι έξω από τα δεδομένα. Ποιο μπορεί να είναι αυτό; Η αλλαγή της χρονικής περιόδου των διακοπών, ίσως. Ή η αλλαγή των προορισμών μας. Η χώρα μας, όσο μικρή κι αν είναι, θέλει άπειρα ταξίδια για ν’ αποκαλύψει τις ομορφιές της. Και είναι γεγονός πως αυτές οι ομορφιές διαφοροποιούνται εποχή την εποχή. Άλλη η ομορφιά της νότιας Ελλάδας τον Αύγουστο και άλλη η ομορφιά της στα τέλη του Σεπτέμβρη. Άλλη η ομορφιά των δασωμένων ορεινών περιοχών τον Ιούλιο και άλλη στα μέσα του Μάη. Και βέβαια εντελώς διαφορετική η γεύση των διακοπών καταχείμωνο μ’ αυτές του καλοκαιριού.
Όμως εκείνο που ίσως προέχει είναι το ν’ αναζητήσουμε στους τόπους της όποιας καταφυγής μας ό,τι υπάρχει κάτω απ’ τις επιφάνειες, κάτω απ’ αυτό που μπορεί ως εικόνα να φτάνει στα μάτια μας. Είναι ουσιαστικό το ν’ αναζητάς τις μυστικές συντεταγμένες του τόπου, να έρχεσαι σ’ επαφή με το παρελθόν του και να βιώνεις το ανθρώπινο περιβάλλον.
Απαιτεί, βεβαίως, άσκηση αυτό και ίσως και λιγότερη ακροθαλασσιά ή λιγότερα μπαράκια. Μπορεί ν’ απαιτεί και μια κάποια απομόνωση, που ωστόσο είναι απόλυτα γόνιμη για τους ανθρώπους των πολύβουων πόλεων. Μέσα στην γλυκιά απομόνωση και ηρεμία μπορείς να βιώσεις στο απόλυτο την αρμονία της ελληνικής φύσης, τις ερωτοτροπίες του φλοίσβου και της αλισάχνης με την ακρογιαλιά και τα βράχια, τον γλυκασμού της νύχτας καθώς ναρκώνει και ονειροποιεί τις αισθήσεις των ανθρώπων, το συγκλονιστικό της γύμνιας του πετρόβουνου με τις φραγκοσυκιές και το τρομαγμένο τρέξιμο της σαύρας, το μυστηριακό των βαθύσκιωτων δασών με το κελάρυσμα των δροσερών πηγών και τα κυματιστά ξέφωτα.
Όμως δεν μπορείς να βιώσεις το υπερβατικό του ελληνικού καλοκαιριού αν δεν το αποκαθάρεις με πείσμα, ίσως και με τη συγχωρητέα ελληνική οίηση, από κάθε τι που το επικαλύπτει και δε φτάσεις εκεί όπου υπάρχει μόνο η φύση και ο μύθος, η φύση και η ιστορία, η φύση και τα παιδιά, που ακόμα ανεπιτήδευτα πορεύονται την περιπέτεια της ζωής. Ακόμα, δεν μπορείς να το αντιληφθείς αποκομμένο από κάποιες μουσικές, έστω αυτές του ανέμου, ή της ερωτευμένης κιθάρας που ανάμεσα σ’ ένα ντο και σ’ ένα μι ψιθυρίζει πονεμένες λέξεις…
Ας δούμε με άλλα μάτια το ελληνικό καλοκαίρι μας. Ας πάμε στην αγκαλιά της ελληνίδας φύσης με άλλες προθέσεις. Ας δώσουμε την ευκαιρία σ’ αυτό που είμαστε να βιώσει αυτό μέσα στο οποίο είμαστε, υπάρχουμε, ελπίζουμε…

Δεν υπάρχουν σχόλια