Εθνική τραγωδία διαρκείας…

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

-------------------------------------------------------
Δημοσιεύθηκε στην έντυπη LARISSA net στις 24-6-2016

Η εβδομάδα που θα έρθει, είναι, καταπώς λένε, η εβδομάδα εφαρμογής των νέων φορολογικών μέτρων. Νέο τοπίο για την οικονομία της καθημερινότητας, εφιαλτικό για πολλούς, ιδιαίτερα ανθισμένο για κάποιους άλλους. Αυτοί οι κάποιοι άλλοι είναι οι φιλικά διακείμενοι της κυβέρνησης.

Ανάμεσα στους πρώτους και τους δεύτερους, ο πολίτης. Αυτός θα διαπιστώσει ποιοι έχουν δίκαιο και ποια είναι η αλήθεια. Αρκεί να έχει τα μάτια του ανοιχτά και να μην συνεχίσει να κάνει ότι έμαθε να κάνει καλά από το 1824: Να κοιμάται, να εφησυχάζει, ν’ αφορίζει, να ζει στην ελαφρότητα.

Το 1824 ο Γεώργιος Κουντουριώτης παίρνει από τους Άγγλους το πρώτο δάνειο ονομαστικής αξίας 800.000 λιρών. Στην Ελλάδα φτάνουν µόνο 308.000 λίρες και εφόδια αξίας 11.900 λιρών. Ένα χρόνο μετά παίρνει δεύτερο δάνειο ονομαστικής αξίας 2.000.000 λιρών, από το οποίο εισπράχθηκαν µόνο 1.100.000. Κρατήθηκαν για προηγούμενα δάνεια 529.000 λίρες και τα υπόλοιπα για τόκους, μεσιτικά και έξοδα! Εν τω μεταξύ οι Έλληνες αγωνιστές έχουν αφήσει κατά μέρος τον αγώνα κατά των Τούρκων και πολεμούν μεταξύ τους. Έτσι, ώστε, όταν ο Ιμπραήμ πασάς φτάνει στα παράλια της Πελοποννήσου για να καταπνίξει την επανάσταση, δεν συναντά αξιόμαχα τμήματα για να τον αντιμετωπίσουν. Και σπέρνει τον όλεθρο βυθίζοντας τον αγώνα σ’ ένα απελπιστικό τέλος.

Ο απλός ανώνυμος Έλληνας αγωνιστής, που έχει αφήσει το χωριό του και ακολουθεί κάποιον οπλαρχηγό, σαφώς δεν γνωρίζει ούτε τι υπέγραψε ο Κουντουριώτης, ούτε πως λεγότα ο τραπεζίτης, ούτε ποιοι ήταν οι μεσάζοντες, ούτε ποιοι ήταν οι όροι. Ίσως να μην ήξερε αν τα κόκαλά του θα τα φιλοξενούσε η πατρώα γη ή αν θα τα έτρωγαν τ’ αγρίμια του βουνού. Και για χάρη ενός θολού οράματος – πόσοι ήξεραν αν πολεμούν τον Τούρκο ή τον κοτσάμπαση, ή τον αντίπαλο Έλληνα; – άφηνε τα κοκαλάκια του στην τιμημένη γη (το ‘‘τιμημένη’’ δεν είναι ειρωνικό).

Κάπως έτσι εξελισσόταν η ιστορία. Τι να γνώριζαν άραγε οι απλοί στρατιώτες που ακολούθησαν την προσπάθεια απελευθέρωσης του 1897; Σήμερα ξέρουμε ότι το «Μαύρο ’97» ήταν μια τραγική φάρσα. Τότε να ήξεραν οι απλοί οπλίτες που έχασαν την ζωή τους πως η πατρίδα ήταν ξεβράκωτη και ότι η πολιτική και η στρατιωτική εξουσία απλά εγκληματούσαν;

Το «Μαύρο ’97» είχε την συνέχειά του στο «Μαύρο ’22». Τι ήξεραν οι στρατιώτες που συγκρότησαν τις στρατιές της εκστρατείας της Μικράς Ασίας; Τι ήξερε από Σαγγάριο ο στρατιώτης από τα Γρεβενά; Ποιος γνώριζε τι παιζόταν στα ευρωπαϊκά σαλόνια; Και πόσο απαλύνθηκε από την δίκη και την εκτέλεση των Έξι ο πόνος της μάνας που έχασε το παιδί της;

Να λοιπόν που η εθνική τραγωδία εξελίσσεται ερήμην μας.

Λένε: Τα έφαγαν τα λεφτά στις μίζες. Εσύ, από το ταπεινό σου περίπτερο, που πουλούσες τσιγάρα και τσίχλες, πώς μπορούσες να εμποδίσεις τις μίζες;

Λένε: Τα έφαγαν τα λεφτά σε σικέ διαγωνισμούς για τα δημόσια έργα. Αυτός απ’ το μανάβικο που μάλωνε με την πελάτισσα αν ήταν φρέσκα τα κολοκυθάκια, πώς μπορούσε να σταματήσει αυτούς τους διαγωνισμούς και να μπει εμπόδιο στα καρτέλ;

Λένε: Χάθηκαν τα λεφτά από τα ταμεία εξ αιτίας της κακοδιαχείρισης. Εγώ, από το μαντρί που φρόντιζα διακόσια πρόβατα, πώς μπορούσα να υποδείξω ποια ήταν η χρηστή διαχείριση;

Σήμερα, αδιάκριτα αν μπορούσαμε να σταματήσουμε το κακό (και πόσοι μπορούσαμε;), πρέπει να πληρώσουμε όλοι. Και εκείνοι που έκαναν ένα σπίτι να βάλουν το κεφάλι τους κάτω από κεραμίδι και εκείνοι που έκαναν το σκατό τους παξιμάδι για να προικίσουν (κατά την ελληνικότατη συνήθεια) την κόρη τους. Όλοι, κλέφτες και θύματα ίδια πληρωμή. Με τον υπουργό Πουλάκη να μιλά για παραδικαστικά κυκλώματα.

Και καλά ρε νεαρέ, από τον Γενάρη του 2015 που έγινες κυβέρνηση, τι έκανες γι’ αυτά; Τα ερεύνησες; Τα ξήλωσες; Τα έστειλες στον Καιάδα; Έρχεσαι σήμερα, Ιούνιο του 2016, δεκαοχτώ μήνες μετά, να πουλήσεις πνεύμα; Κι αν τα ανακάλυψες γιατί δεν αναφέρεις ονόματα, να μάθουμε και οι υπόλοιποι αιμοδότες της δημοκρατίας ποιοι είναι οι διαπλεκόμενοι και πώς τα ’κονομάν;

Προσωπικά πιστεύω πως το όλο σύστημα στους Δικαιοσύνης, μάλλον σκουριασμένο είναι, αφού οι υποθέσεις χρονίζουν, αλλά κανείς δεν με πληροφόρησε μέχρι σήμερα (πλην μια – δυο περιπτώσεων στο παρελθόν) ότι οι δικαστές είναι αμαρτωλοί. Κάνε το τώρα μαγκίτη υπουργέ από τα Σφακιά… Έχεις τα κότσια να βγάλεις στο φως τις αποδείξεις; Ή μαγκιά πουλάς για να ικανοποιήσεις το αριστερό φρόνημα; Τι σ’ εμποδίζει; Κοτζάμ μνημόνιο ψήφισε η κυβέρνησή σου υποδουλώνοντας έναν λαό για πολλά – πολλά χρόνια. Δεν θα μπορούσε να φέρει τα πάνω κάτω στην Δικαιοσύνη;

Διαισθάνομαι πως πολλές παρόμοιες φωτοβολίδες θα πέσουν προκειμένου ν’ αποσπαστεί η προσοχή στους κοινωνίας από τα προβλήματα της φοροκαταιγίδας. Όπως επίσης και πολλά πυροτεχνήματα προκειμένου να μην φανεί η ανικανότητα όσων ως σωτήρες αντικατέστησαν στους ανίκανους.

Ανάμεσα στους πρώην και στους νυν όλοι εμείς, που ζούμε την εξαθλίωση του συστήματος υγείας, την απειλή των κατασχέσεων (νοσταλγώντας εκείνο το ‘‘κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη’’), την συρρίκνωση των συντάξεων και άλλα πολλά θλιβερά.

Άγγελος Πετρουλάκης