Η ώρα της αλήθειας

Η ώρα της αλήθειας

Του Άγγελου Πετρουλάκη

Πριν δυο μέρες, το μεσημέρι της Τετάρτης, κινητοποιήθηκε μια τεράστια αστυνομική δύναμη στο κέντρο της Αθήνας, τραυματίστηκε ένας αστυνομικός και δυο τουρίστες, ενώ κινδύνευσαν από θανάσιμο τραυματισμό πολλοί ακόμα από πυροβολισμούς του, για να συλληφθεί ο Νίκος Μαζιώτης κατηγορούμενος για τρομοκρατικές ενέργειες και αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου, και καταζητούμενος γιατί παραβίασε τα περιοριστικά μέτρα. Ως αρχηγός του Επαναστατικού Αγώνα, προφυλακισμένος προκειμένου να δικαστεί για αδικήματα σχετικά με τρομοκρατικές ενέργειες, θ’ αφεθεί ελεύθερος με περιοριστικούς όρους τον Οκτώβριο του 2011 - μαζί με τη σύντροφό του - καθώς είχε παρέλθει το 18μηνο της κράτησής τους. Έκτοτε αναζητείται, ενώ κατά καιρούς εκφράζονται υπόνοιες ότι είναι αυτός ο δράστης κάποιων τρομοκρατικών ενεργειών, αλλά και ληστειών σε τράπεζες.

Ο Νίκος Μαζιώτης συλλαμβάνεται χάρη στην ψυχραιμία και αυτοθυσία ενός απλού ειδικού φρουρού. Άλλωστε στο δρόμο απλοί ειδικοί φρουροί και απλοί αστυφύλακες κυκλοφορούν περιπολώντας, όχι αξιωματικοί. Ο συγκεκριμένος ειδικός φρουρός τον ακολουθεί κατά πόδας, παρά τους οκτώ πυροβολισμούς που ρίχνει εναντίον του ο Μαζιώτης. Οι σφαίρες εξοστρακιζόμενες τραυματίζουν δυο τουρίστες. Θα μπορούσαν όμως να έβρισκαν λάθος στόχο και να τραυμάτιζαν θανάσιμα τουρίστες ή τον ειδικό φρουρό. Η διαδρομή του καταδιωκόμενου και του διώκτη του γίνεται για αρκετές εκατοντάδες μέτρα στα πλέον τουριστικά δρομάκια της Αθήνας, κάτω από την Ακρόπολη, δίνοντας τη δυνατότητα και σε άλλους αστυνομικούς ν’ αναπτυχθούν στη γύρω περιοχή. Όταν όμως ο ειδικός φρουρός διαισθάνεται ότι ο Μαζιώτης ενδέχεται να γλιστρήσει και να εξαφανιστεί εκμεταλλευόμενος τη φρόνηση και την επιφυλακτικότητα των αστυνομικών να πυροβολήσουν μέσα στο πλήθος, αποφασίζει το μεγάλο ρίσκο και προσπαθεί να πέσει πάνω του και να τον συλλάβει. Αγνοεί πόσο πολύτιμη είναι η δική του ζωή, τόσο για τον ίδιο, όσο και για την οικογένειά του. Κάνει αυτό που δεν έκαναν εκείνη που τον είχαν στα χέρια τους και τον απελευθέρωσαν, δηλαδή οι δικαστικοί, αυτοί που ήταν υποχρεωμένοι να ορίσουν τη δίκη του και δεν το έκαναν. Δεν τους ήταν αρκετοί οι δεκαοκτώ μήνες.

Ο απλός ειδικός φρουρός όμως έκρινε ότι τα δευτερόλεπτα ήταν ιδιαίτερα αρκετά για να ξεφύγει ο οπλισμένος τρομοκράτης. Και δεν υπολόγισε τη ζωή του.

Ευτυχώς ο Μαζιώτης δεν ήταν εύστοχος και η σφαίρα βρήκε τον ειδικό φρουρό στο πόδι και ευτυχώς ο αστυνομικός που πυροβόλησε ήταν εύστοχος και η σφαίρα βρήκε τον ώμο του Μαζιώτη και ότι κάποιο ευαίσθητο σημείο του σώματός του ή το σώμα άλλου ανθρώπου. Θα ήταν αλλιώς όλα. Απ’ την αντιμετώπιση των δημοσιογράφων, μέχρι την αντιμετώπιση των κομμάτων. Τα τηλεπαράθυρα θα έπαιρναν φωτιά. Άνθρωποι που δε βρέθηκαν ποτέ τους μπροστά σε μια κάνη πιστολιού θα αυτοαναγορεύονταν δικαστές και θα καταδίκαζαν από τους απλούς αστυνομικούς φρουρούς και τους αστυφύλακες μέχρι τον πρωθυπουργό. Βέβαια όλοι αυτοί τώρα έμειναν άνεργοι, χωρίς ρόλο, χωρίς λαλιά.

Ο συγκεκριμένος αστυνομικός φρουρός απέδειξε ότι στην Αστυνομία υπάρχουν ψυχωμένοι άνθρωποι, τολμηροί αλλά και συνετοί συνάμα, που τιμούν το λειτούργημά τους και διαφυλάσσουν την αξιοπρέπειά τους. Αυτός και οι συνάδελφοί του που πήραν μέρος στην επιχείρηση απέδειξαν πολλά και η συμπεριφορά τους ξεγυμνώνει όλους εκείνους του δημόσιους υπάλληλους που πάνε στη δουλειά τους είτε για να ξεκουραστούν, είτε για να εκβιάσουν χρηματισμό. Οφείλουν οι εκφραστές των πολιτικών συμφερόντων να καταθέσουν το σεβασμό τους απέναντι σ’ αυτούς τους αστυνομικούς, ν’ αφήσουν την ξύλινη γλώσσα του αρνητισμού και να υποκλιθούν μπροστά στη σωφροσύνη και την ψυχραιμία των απλών αστυνομικών που έσωσαν , συν τοις άλλοις, και την αξιοπρέπεια του κράτους.

Κάποιοι ίσως πουν ότι το καθήκον τους επιτέλεσαν. Θα είναι οι κακοί, οι άφρονες, αυτοί που επιδιώκουν την εριστικότητα. Γιατί το καθήκον τους θα έκαναν και αν πυροβολούσαν άστοχα. Και γιατί οι ίδιοι οι αντιρρησίες οχυρώνονται πίσω από τη δική τους βόλεψη, ξέροντας ότι δεν κινδυνεύουν να βρεθούν απέναντι σε μια κάνη που ξερνάει σφαίρες.

Είθε η Πολιτεία να ανταμείψει αυτούς τους αστυνομικούς και ν’ αποδείξει ότι της έχουν απομείνει κάποια ίχνη ευαισθησίας.