Breaking News

Μετά το Πάσχα…



Μονολογώντας




Αφού, λοιπόν, χορτάσαμε πασχαλιάτικες ευχές και διενέξεις, με το Νίκο Δήμου να «αλατοπιπερώνει» την πολιτικο-κοινωνικο-θρησκευτική ατμόσφαιρα των ημερών, αλλά και την Φωτεινή Πιπιλή να «ξιφομαχεί» λεκτικά με το μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιο, επιστρέφουμε στην καθημερινότητα τόσο του πλεονάσματος, όσο και των επικείμενων εκλογών.
Η πρωθυπουργική απόφαση για την ενίσχυση των φτωχών από το πολυσυζητημένο πλεόνασμα – τουλάχιστον στα δικά μου μάτια – φαντάζει ως η κατόπιν αιτήσεως ελεημοσύνη του αισχρού κράτους προς τα θύματα της ληστρικής πολιτικής του. Αφού πρώτα λεηλατήθηκαν οι χαμηλόμισθοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι εργάτες και οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα, αφού από νοικοκύρηδες μετατράπηκαν σε ζητιάνους, αφού από τίμια εργαζόμενοι κατάντησαν άνεργοι, πλέον με αίτησή τους εκλιπαρούν για τα ψίχουλα. Την ίδια στιγμή η κυβερνητική πολιτική έρχεται να δηλώσει αρωγός των φτωχών και των αδικημένων. Οποία κοροϊδία. Οποία απάτη.  Η επιστροφή ελάχιστου μέρους από τη λεία μιας ληστείας δεν μπορεί να είναι κοινωνική πολιτική. Εμπαιγμός είναι στο μεγάλο θέατρο του παραλόγου που βιώνουμε, πληρώνοντας οι αθώοι τις ατασθαλίες των υπαίτιων, οι οποίοι υπαίτιοι εξακολουθούν να ζουν σε βάρος των δύστυχων.
Θα ήταν εντελώς διαφορετικά τα πράγματα αν οι ένοχοι είχαν πληρώσει τις ατασθαλίες τους, θα ήταν μια άλλη μέρα για την Ελλάδα, που δυστυχώς συνεχίζει να ζει μέσα στην απαξίωση των θεσμών και των ιδεολογιών.
Γιατί ουδείς από τους πολιτικούς δεν απέδειξε ότι θέλει μιαν άλλη Ελλάδα, όλοι τη θέλουν να ταλαιπωρείται από τον κομματισμό και την μικροπολιτική. Ποταποί χαρακτηρισμοί από τους μεν για τους δε, λασπολογία, συκοφαντίες, λεκτικές αλητείες. Τίποτα που να δείχνει ανωτερότητα, ευγένεια, ήθος, αρχοντιά. Όλα προϊόντα λάσπης. Κάθε ανακοίνωση και κακία, κάθε δήλωση και καταφρόνια. Α’ όπου κι αν προέρχεται. Οι πυγμάχοι όταν αγωνίζονται είναι απείρως πιο ευγενικοί με τους αντιπάλους τους.
Πιστεύω ότι ο πολίτης απαιτεί ένα άλλο πολιτικό ήθος. Θέλει τους «άρχοντές» του να τους χαρακτηρίζει η αρχοντιά. Και θέλει να τους εμπιστεύεται, κάτι που τώρα απουσιάζει παντελώς. Δεν εμπιστεύεται τους πολιτικούς άντρες γιατί μόνο πολιτική δεν ασκούν. Στις παρέες οι πολιτικοί χαρακτηρίζονται ως παπατζήδες, ως απατεώνες, ως χαραμοφάηδες. Όλοι μας ξέρουμε τι ψιθυρίζεται πίσω από την πλάτη τους. Αν δεν ακούγεται βροντόφωνα είναι γιατί δε μάθαμε να είμαστε ειλικρινείς με τα πρόσωπα και τις καταστάσεις. Και όμως η αλήθεια βρίσκεται αλλού.
Στον απόηχο του «πλεονάσματος» και της «φιλάνθρωπης» κυβερνητικής πολιτικής κινούνται οι επερχόμενες εκλογές. Υπολογισμοί, ραδιουργίες, βολιδοσκοπήσεις, λασπολογίες κι εδώ. Κάλπικοι λόγοι, κάλπικες δηλώσεις. Το μαύρο που γίνεται άσπρο και το άσπρο που γίνεται μαύρο. Το «εγώ» και πάλι σε πρώτο πλάνο. Και πάλι λοιδορίες αντί επιχειρημάτων.
Αλλά, το οικτρό της όλης υπόθεσης εντοπίζεται και στον εμπαιγμό που βιώνει καθημερινά ο ανώνυμος πολίτης από το χώρο της ενημέρωσης, στον οποίο βεβαίως πρωταγωνιστούν οι σκοπιμότητες της τηλε-εξουσίας. Η άλωση της σκέψης είναι πλέον καθολική. Παράλληλα, η σταρ-οποίηση σαρώνει κάθε άμυνα και εφορμά με αμέτρητα πρόσωπα στις προσωπικές ώρες του καθενός, αφαιρώντας κάθε ίχνος άμυνας για γόνιμο προβληματισμό. Κι όμως η κρισιμότητα των συγκυριών απαιτεί αναδίπλωση και ανησυχία. Απαιτεί κριτική σκέψη από τον καθένα μας. Και ίσως κάποιες γενναίες αποφάσεις μπροστά την κάλπη…


Δεν υπάρχουν σχόλια